Ik kan de laatste bovenstaande reacties gewoon voor een groot deel beamen... wat een gezeik en gezanik (om maar te zwijgen van worstelingen-om-de-macht) ik zelf niet heb gehad met mijn Bonte Jaopie.
Zo een paard, welk paard dan ook, "leest" jouw capaciteiten af, aan jouw innerlijke overtuiging, en lichaamstaal. Daar is een paard slimmer in dan wij... zij KENNEN geen andere taal, behalve wat jij aanbiedt.Als dat paard ziet dat jij niet overtuigd bent van wat je (met dat paard) gaat doen, voelt dat paard zich behoorlijlk onveilig bij je. Ook al heb je verder de beste bedoelingen.
Ook ik heb domme fouten gemaakt.
Maakt niet uit, want als je zelf wezenlijk verandert (je anders opstelt), verandert de houding en veranderen de reacties van je paard ook meteen. Vrijwel meteen!
Hier spreek ik uit echte eigen ervaring.

Natuurlijk blijft ieder dier (dus ook een paard) een individu, duis de een zal van het begin af aan geen lor om en waterslang-plus-geluiden (of een spuitbus) geven, zoals mijn jonge merrie van 2,5, een ander, zoals mijn 8.5 jarige Jaopie, vindt het nog steeds een aanleiding om te gaan trappel-benen.
Tsja, aanstellen is natuurlijk ook een vak... en de "stoere" Jaopie kan dat goed hoor.
Dat verschil zien, tussen echte "griezels hebben" voor iets (angst) of aanstellerij leer je echt wel als je met vele verschillende types paard om gaat.

Wel vind ik dat er doorgaans te veel "geneuzeld" wordt, want: ieder paard moet aan de basisdingen kunnen wennen, de ene sneller dan de andere, maar je moet daar wel in DOORPAKKEN.
Paarden krijgen niet zo heel snel trauma's.

Ik denk dat het grootste "trauma" dat er paarden in het algemeen wordt aangedaan. het feit is, dat men niet meer in de gaten heeft dat het hier om PAARDEN gaat.
En dat er van alles "vermenselijkt" wordt. Naar eigen menselijke normen.Ik heb al 20 jaar honden.. Dobermanns.
Op dit moment 3 stuks. Is geen verdienste, maar ik noem het, omdat ook daar ge;ldt: hoe ga je hier mee om?
In de eerste plaats zorgen dat ze heel goed weten dat jij de strenge doch rechtvaardige BAAS/LEIDER bent.
Zonder DAT vastgesteld te hebben in de onderlinge verhoudingen, ben je dus NIKS. Em nergens.
Je kunt ook niet "maar een beetje" de baas/leider zijn. Je bent ook niet een "beetje zwanger" of "een beetje dood".
Je bent het WEL of bent het NIET. Het is klare taal dat de dieren verstaan.
Dat "vriendjes/maatjes/kameraadjes-zijn" zou daar een natuurlijk uitvloeisel van kunnen zijn. Dat kan wel maar NA het bovenstaande. Eerst moet duidelijk zijn, wie het voor het zeggen heeft.
Maar dat idealistisch streven, van vriendjes zijn met je hond of paard kan niet het uitgangspunt zijn.
Het uitgangspunt voor paard of hond is; Wie is hier de baas? Kan ik op die vertrouwen? Dus: kan ik die in goed vertrouwen volgen?