Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-02-10 15:01

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 15:01

ok, maar hoe los je het dan op dat ze alsnog met de kont naar je toe komt en je de stal uit wil dreigen?
en dat gehap vanuit het niets?

**Geplaatst**: 22-02-10 15:05

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 15:05

Ilse het lijkt me dat je een ander probleem hebt.
Zoek hulp!

**Geplaatst**: 22-02-10 15:06

Geplaatst: 22-02-10 15:06

ilse86 schreef:
ok, maar hoe los je het dan op dat ze alsnog met de kont naar je toe komt en je de stal uit wil dreigen?
en dat gehap vanuit het niets?

Dan heb je niet goed gelezen. Ik heb ook gezegd dat je dit niet in de stal moet oplossen.
Een stal is een gesloten ruimte.
Een paard reageert op enge dingen 99 uit 100 x met een vluchtreactie. Die reactie kunnen ze niet uiten in een stal of wanneer ze vast staan.
Dus oefen dit terwijl ze los loopt in de paddock of roundpen. Een ruimte die klein genoeg is zodat ze wel met jou bezig moet zijn, maar groot genoeg voor haar om een sprintje te trekken wanneer ze het niet vertrouwd.
M.b.t. het happen gaf ik de tip met de elleboog. Ik gaf ook aan dat het vaak overspronggedrag is, en dus niet 'zomaar uit het niets'.
Lees de post anders nog even opnieuw, want ik herhaal mezelf nu een beetje.

**Geplaatst**: 22-02-10 15:07

Geplaatst: 22-02-10 15:07

Anya schreef:
Ilse het lijkt me dat je een ander probleem hebt.
Zoek hulp!

Mijn paard zou ook zo reageren wanneer ik haar opsluit en dan voor het eerst aankom met een scheerapparaat.
Niet omdat ze me wil schoppen, maar omdat ze zich wil verdedigen tegen iets dat wellicht dodelijk is... zij weet immers niet dat dat wel meevalt.
Met een jong paard moet je iedere scheet oefenen. Maar wel met geduld, tijd en geef ze de ruimte.

Ps: stel dat het voortkomt uit een stukje dominantie... op zich niet ondenkbaar bij een merrie. @ Ilse: hoe reageert ze wanneer je in het land loopt en je haar van je wegstuurt? Reageert ze direct wanneer je dat doet en gaat ze netjes aan de kant?

Laatst bijgewerkt door Ninx op 22-02-10 15:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-02-10 15:08

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 15:08

ja helemaal eens, maar als ik het zo lees denk ik net dat Ilse dat begrijpt. Dus ik zou zeggen zoek hulp van iemand die je wat basiskennis 'hoe denkt een paard' bijbrengt. En dan ook wat basiskennis 'gedrag van een paard lezen'.

Dat bedoel ik met zoek hulp.

**Geplaatst**: 22-02-10 15:10

Geplaatst: 22-02-10 15:10

Anya schreef:
ja helemaal eens, maar als ik het zo lees denk ik net dat Ilse dat begrijpt. Dus ik zou zeggen zoek hulp van iemand die je wat basiskennis 'hoe denkt een paard' bijbrengt. En dan ook wat basiskennis 'gedrag van een paard lezen'.

Dat bedoel ik met zoek hulp.

Ah zo, okay.... Was al bang dat er dan iemand ingeroepen wordt die 'het wel even oplost'... erin slaat dus.

**Geplaatst**: 22-02-10 15:13

Geplaatst: 22-02-10 15:13

ik ben het wel met alane eens.
mijn paard krijgt ook wel eens een tik. dat wil niet zeggen dat ik hem meteen doodsla. maar gewoon een tik. heel simpel voorbeeld. als mijn paard met me mee moet lopen, moet ie achter me blijven. ik ben tenslotte de leidende persoon. dit doet ie altijd heel erg braaf maar hij heeft wel eens momenten dat ie me voorbij wilt lopen. dan corrigeer ik hem door met mijn touw naast mijn lichaam (voor zijn neus dus) te zwaaien. (zoals een paard zwiept met zn staart) meestal zet dit hem meteen weer terug achter mij, maar als ie dit niet doet, na meerdere verzoeken met het touw, dan krijgt ie toch echt een tik op zn borst.
dit gedrag zie ik ook terug in het land. als hij mijn merrie lastig valt, dan zwiept ze eerst met dr staart en kijkt eens dreigend om. luistert hij niet, dan krijgt ie gewoon een klap van dr.

sommige dingen zijn gewoon niet op de lossen zonder het paard op zn plek te zetten, en dan bedoel ik dus niet dat je hem meteen neer moet knuppellen, maar als het paard na meerdere verzoeken/waarschuwingen niet luistert krijgt ie van mij, net zoals ie dat in de kudde zou krijgen, een tik.

**Geplaatst**: 22-02-10 15:14

Geplaatst: 22-02-10 15:14

verder is ze heel braaf hoor. en ninx, dat gedreig is dus al gebeurd. ik wist niet dat ik het niet in gesloten ruimte moest doen. ik heb haar in haar stalletje gepoetst enzo. en nadat ik haar manen had geborsteld, begon ze te dreigen. ik begrijp het dus wel, maar het leed was al geschied

snap je? en ik wilde weten hoe jij in zo'n geval zou reageren

**Geplaatst**: 22-02-10 15:18

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 15:18

ik heb ooit, ooit 1x iets heel ergs gedaan, en dat vergeet ik nooit meer..

Mijn eigen pony was een fris nrpsje, met veel Arabisch bloed erin..

ik was onervaren en bang. ze wist dat en probeerde mij uit. op een dag is ze er uit gepeerd en bleef in dolle galop rond galoperen. het bleef maar aan de gang. toen ze stopte met veel geruk in de mond, ben ik afgestapt en is er iets geknapt bij mij.. ik heb haar zo hard geslagen met de zweep. ongeloofelijk.

als ik daar zo terug aan denk schaam ik mij diep. Sindsdien heb ik nooit een paard meer geslagen. wat schaam ik me voor mijn gedrag.. ik heb er tot de dag van vandaag echt spijt van.. de merrie nu is aan het puberen 5 jaar is ze. maar ik durf der echt niet voluit te meppen..

Ze is heel flauw en zit vol met spatjes, maar ik koppel steeds terug op kinderen. als je kind niet meteen op het potje wil plassen sla je hem toch ook niet?

**Geplaatst**: 22-02-10 15:21

Geplaatst: 22-02-10 15:21

Paardentango schreef:
Kan dat ?

Als ik zo door de problemen heensurf die hier vaak staan zie ik heel veel tips en adviezen in de trend van 'geef hem een flink pak op zijn donder, trap hem zo hard je kunt en sla hem maar eens flink op zijn kop'.
Mij raakt het, het doet me verdriet als ik die oplossingen lees. waarom? Omdat mijn ervaringen anders zijn en ik al vroeg geleerd heb dat ik iedere vorm van geweld tegenover, en vroeger waren dat pony's, weer terugkreeg. Wat ik de pony's leerde door zelf te trappen en te slaan was dat trappen en slaan normaal is. Als voorbeeldgedrag voor hen en ik was nietde wijze mens maar een gewelddadige mens(je). De trap die ik gaf op een moment waarop ik dat noodzakelijk vond kwam op een heel ander moment ook bij me terug. Het was normaal geworden om elkaar te trappen en te slaan.
Het was het punt van geen weg meer terug. No point of return.

In ons landje zijn aardig wat paarden en vooral pony's die, op latere leeftijd, best wel levensgevaarlijk gedrag vertonen. Trappen naar mensen en soms daar behoorlijk in doorgaan, steigerende paarden die op kinderen afkomen aan de longe, hoe gevaarlijk dat is kun je alleen maar bedenken.
Bijten, trappen en aanvallen lijkt soms wel normaal paardengedrag.

Is er een verband tussen wat mensen de paarden aanleren, hoe goed bedoeld ook, en het verloop van de ontwikkeling van een paard. Van veulen, puber tot volwassene.

Maar wat vinden jullie, zou het mogelijk zijn om met veel minder geweld met paarden om te gaan?
Zou het helpen om dat niet met geweld op te lossen maar met creatief nadenken over paarden?
Er zijn altijd heel veel oplossingen mogelijk voor één probleem toch.

Het is een beetje lang verhaal geworden, sorry daarvoor.

Ik snap je wel, en niet. Ik rijd zo'n 30 jaar, en het merendeel heeft geen enkel probleem gegeven. Om privacy redenen zal ik alleen voorbeelden noemen van mijn eigen paard: bij fokker opgegroeid, ingereden met 3 en beleerd voor de kar. Alleen bij hem in de hand geweest, braaf te laden etc. Alleen niet veel meer mee gedaan dan af en toe een meisje op haar rug gehobbeld. Toen ik ging vragen met longeren de eerste keer, viel ze me aan. Ik vroeg haar moeilijke kant en dat zinde mevroi niet. Moet ik dan mijn vinger opheffen en foei zeggen

? Denk het niet want ze kwam niet om een klein beetje te bijten, nee ze kwam aan om door te bijten al steigerend. Mijn man is niet bang aangelegd, maar die is omgedraaid en weggelopen om hulp te halen, die dacht dat ik het niet na zou kunnen vertellen. Ze heeft op dat moment een loeier gekregen met de longeerzweep die goed raak én goed hard was, waar ik haar geraakt heb kon me op dat moment geen donder schelen omdat ik geen zin had om als lunch te eindigen. Daarna zijn we met grondwerk begonnen, misschien zeg je nu het moet andersom, maar ik zie daar het nut niet van in. Paard was tot het longeren alleen iets drammerig, verder niks aan de hand wat gecorrigeerd moest worden. Overigens liep ze daarna nétjes en zonder protest haar moeilijke kant op. uiteraard heb ik fysio laten komen om haar lekker los te maken, maar eerst doen wat ik zeg.

Na het grondwerk ging het idd beter, en ik ben ook vet voorstander van grondwerk, tot bepaalde hoogte. Hoeveel stappen mijn paard op een bepaalde lengte zet kan me niet boeien, hoe ze loopt vind ik veel belangrijker.

Daarna kreeg ze een peesblessure, waarbij we veel moesten stappen op het harde. Dus de weg op naast een niet verkeersmak paard. Dat ging an sich goed, maar ik had wel én handschoenen aan, én een longeerlijn aan het hoofdstel mét bit, en een zweepje voor haar boeg. Want zie zo'n 600 kg maar eens in bedwang te houden als ze boxrust moeten hebben wegen een blessure, dan kom je er nogmaals niet met foei

.

Toen het verder rijden, madam had singeldwang. Ook al deed ik het gaatje voor gaatje, ook al stapte ik tussendoorm altijd probeerde ze te bijten. Ik heb één keer mijn elleboog eens goed tegen haar tanden aangeduwd en niet zachtjes ook. Nooit meer gedaan. Ze heeft nog steeds singeldwang, doe nog steeds gaatje voor gaatje, doe nog steeds tussendoor stappen maar ik kan nu aansingelen zonder dat ik vingers of stukken arm kwijt ben.

Dus dan vraag ik jou: hoe los je creatief op dat je paard je aanvalt aan de longe, en hoe los je creatief op dat je paard je gericht wil bijten als je aansingelt?

Andere kant, als je idd een veulen leert om "voetjes" te geven in de zin van voorbeen naar voren, of in je zakken leer zoeken naar een snoepje is dat behoorlijk dom van degenen dien niet door hebben dat dat schattige veulentje groter en zwaarder wordt, en dan jou omgooit met het zoeken of je flink raakt met het voorbeen. En dán is het ineens de schuld van het paard uiteraard. Dat kan er bij mij dan ook niet in!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-10 15:52

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-10 15:52

Lees even bij in koffiepauze.

Even reageren op de laatste post van Breghje waar ik niet precies van begrijp of er nu een vraag ligt of een verhaal over hoe zij de dingen aanpakt.
Ik ben niet degen die antwoord kan geven op problemen, ik kan hoogstens laten zien dat ik het 'anders' aanpak waar ik voor mijn gevoel veel plezier aan heb.

Misschien een contra vraag: Zijn we als mens, door de ogen van een paard, soms misschien een beetje opdringerig, we verwachten best veel, vrienden zijn, onderdanig zijn, luisteren naar commando's ec. Wat als het paard zegt 'he, doe eens gewoon daar' en je luistert niet. Daardoor kan een paard soms niet meer subtiel reageren maar kan het nog maar één ding doen. Jou (niemand persoonlijk) heel duidelijke vertelen dat het paard geen zin in je heeft.

Dat hoeft niet altijd een afgang te zijn, in de context van de rechters in ons eigen hoofd, maar kan soms een stapje terug opleveren. Een stap waar je even over na kan denken, en vragen stellen.
Waarom gebeurt dit?
Wat is de aanleiding van dit gedrag?
Hoe kan ik dat aansturen, en moet ik dat nu doen of eerst eens nadenken over hoe ik als mens me opstel tegenover een paard.

Zomaar wat vragen die misschien interessant zouden kunnen zijn en die je kunnen confronteren met de verschillen tussen mens en paard. Wetende dat we beide kunnen leren, en aan de relatie kunnen werken.

Zoiets?

**Geplaatst**: 22-02-10 15:58

Geplaatst: 22-02-10 15:58

Ik zelf schrik meer van de problemen die mensen hebben met paarden. Die ze 9 van de 10 keer volgens mij zelf veroorzaken.
Maar goed buiten dat als mijn paard het verdient kan ze echt weleens een klap krijgen. Weet nog toen ze veulen was wilde ze weleens bijten. Heb haar 2 x een tik op de neus gegeven en ze heeft sindsdien nooit meer gebeten of een poging daar toe.
Dus in zekere zin vind ik zeker dat direct en consequent optreden veel meer zin heeft dan maar aanblijven prullen op de zachte manier. Vind het moeilijk oordelen altijd op een forum hoe en wat. Je weet immers nooit wat er achter zit. In sommige situaties zou ik het eerder op een zachte manier oplossen dan meteen een klap,trap of iets dergelijks. Maar daarvoor moet je een paard voor kennen voordat je kunt weten hoe je het gaat oplossen.
Een paard afrossen zonder reden lijkt me logisch dat het niet normaal is. Maar van een flinke 1 malige klap of trap worden ze niet zomaar schuw van tenzij je een paard hebt dan zeer wantrouwig is. Maar wat ik al zei is per paard en per situatie verschillend.
Ik heb in de jaren dat ik met paarden omga 1 "probleem" paard gekend. Nouja een shet. Schat van een beest maar van de 1 op andere dag was het een totaal ander beestje en viel hij je letterlijk aan als je nog maar in of uit de wei wou. Zodra je hem vast had probleem over. Maar uit de wei om buiten te rijden? Noway kreeg hem er met geen mogelijkheid meer uit liep prima achter me aan tot aan de opening. Langs alle kanten geprobeerd maar nee geen resultaat. Er is iets gebeurd. De vraag is alleen wat. Maar goed ben er toen ook mee gestopt. Had al ontzettend veel tijd in hem gestoken en ineens was hij totaal verpest. En als ik het hier lees denk ik weleens hoe komen mensen allemaal aan die "probleem" paarden. Denk dat ze dat veelal zelf veroorzaken. Maar goed af en toe denk ik ook weleens dat mensen te zacht zijn. Bedoel ik niet verkeerd maar sommige denken echt dat paarden van suiker zijn. Maar het blijven onvoorspelbare beesten van zo'n 500 kilo. Die kunnen best wat hebben en ze zijn niet zo sielig als sommige denken.

**Geplaatst**: 22-02-10 16:21

Geplaatst: 22-02-10 16:21

Paardentango schreef:
Lees even bij in koffiepauze.

Even reageren op de laatste post van Breghje waar ik niet precies van begrijp of er nu een vraag ligt of een verhaal over hoe zij de dingen aanpakt.
Ik ben niet degen die antwoord kan geven op problemen, ik kan hoogstens laten zien dat ik het 'anders' aanpak waar ik voor mijn gevoel veel plezier aan heb.

Misschien een contra vraag: Zijn we als mens, door de ogen van een paard, soms misschien een beetje opdringerig, we verwachten best veel, vrienden zijn, onderdanig zijn, luisteren naar commando's ec. Wat als het paard zegt 'he, doe eens gewoon daar' en je luistert niet. Daardoor kan een paard soms niet meer subtiel reageren maar kan het nog maar één ding doen. Jou (niemand persoonlijk) heel duidelijke vertelen dat het paard geen zin in je heeft.

Dat hoeft niet altijd een afgang te zijn, in de context van de rechters in ons eigen hoofd, maar kan soms een stapje terug opleveren. Een stap waar je even over na kan denken, en vragen stellen.
Waarom gebeurt dit?
Wat is de aanleiding van dit gedrag?
Hoe kan ik dat aansturen, en moet ik dat nu doen of eerst eens nadenken over hoe ik als mens me opstel tegenover een paard.

Zomaar wat vragen die misschien interessant zouden kunnen zijn en die je kunnen confronteren met de verschillen tussen mens en paard. Wetende dat we beide kunnen leren, en aan de relatie kunnen werken.

Zoiets?

Het was idd niet helemaal goed geforumuleerd zie ik

. (Soms denk ik sneller dan ik tik hihihi) Je vraag is helder, zonder geweld je paard weer op de rails, kan dat?
In het geval van mijn paard met dat longeren nee, ze viel aan out of the blue. Serieus. Ik had haar net een paar weken, ze was nog nooit verder geweest dan de keuring, de hengst en het weitje waar ze in stond, dus ze had een paar weken gehad van me om te wennen. Ze stond op haar gemakkie in de wei, had dinnetjes om te kleffen dus ik vond dat ik rustig aan wel iets kon gaan vragen. (Ze zal daar zelf absoluut anders over gedacht hebben gezien ze nog nooit iets had hoeven doen, maar gezien ze me zelf uitgezocht heeft

vond ik het toch echt tijd worden voor de volgende stap) Dus paar rondjes gestapt aan de longe op makkelijke kant zonder probleem, en daarna naar moeilijke kant en meteen bingo, zonder waarschuwing vooraf. Op dat moment zeg ik nee, dat kan niet zonder geweld, dan loopt het voor mij niet goed af en indirect dus ook voor het paard, die had een enkeltje Rendac gekregen waarschijnlijk

.

Ja, want daarna ga je je idd verdiepen in de vragen die bij je opkomen, is het lichamelijk (fysio, oefeningen) of is het geestelijk (dominantie, verleden (in dit geval was het verleden duidelijk, ze had nog niets echt hoeven doen behalve meisjes pesten die haar wilde rijden, dan liep ze gewoon terug de stal in) of trauma en dan ga je dat zover het kan, behandelen.

Maar ook in het geval van de singelnijd nee, want een keer is er een grens. Als je rustig doet, alles uitgesloten hebt qua pijn ed, dan is er een keer dat er ingegrepen moet worden. En dan liever 1x duidelijk, op tijd en goed dan 100x onduidelijk.

Stapjes terug zetten vind ik juist altijd interessant, hoe gaan we verder, waarom ben ik bij dat kruispunt aangelopen en waarom sta ik nu waar ik sta. Vind er ook nog verschil in zitten met rijden en ernaast staan, als ik rijd vraag ik haar voor me te werken, op een manier waarop we samen op een fijne manier ons doel bereiken. Sta je ernaast en vind het paard je opdringerig dan kan ze haar grens aangeven uiteraard, maar dat geldt ook voor mij. Ook met rijden, we vragen idd dingen, willen een hoop. Ik vraag van haar bv geen onderdanigheid, ze moet achter me lopen, maar stáát naast me

. Het is mijn maatje, ik heb voor haar respect en vraag dat ook terug.

Wel vind ik als je idd met rijden én ernaast merkt dat het niet lekker loopt, je uit moet zoeken wat waar en waarom ipv meteen door te drukken / slaan ed. Echter komt je leven in het gedrang, dan zal ik ten allen tijden reageren zoals bovenstaand.

**Geplaatst**: 22-02-10 16:41

Geplaatst: 22-02-10 16:41

ilse86 schreef:
Hoi PT,
Ik het een tweejarige staan die gigantisch aan het uitproberen is. Vorige week heb ik m even een lekkere poetsbeurt gegeven. Dat vindt ze echt heerlijk. Daarna wilde ik haar manen verzorgen. Even wat ontklittingsgel erin en een borsteltje erdoor. Dat vond ze eng (nog nooit gedaan), dus ze draait de kont toe en wil me zo de stal uitmeppen.
Ook hapt ze om de haverklap.
Verder is het een schat van een paard dat altijd in is voor een knuffeltje. Echt vaag. Weet jij hoe ik dit gedrag kan voorkomen?

ilse86 schreef:
het was geen spuitbus. gewoon gel die ik op mijn hand had.
het gaat ook om het happen. hoe ga je daarmee om? het ene moment knuffelt ze, het andere moment hapt ze. ik moet me dan inhouden haar geen tik voor de snuit te geven.

ilse86 schreef:
verder is ze heel braaf hoor. en ninx, dat gedreig is dus al gebeurd. ik wist niet dat ik het niet in gesloten ruimte moest doen. ik heb haar in haar stalletje gepoetst enzo. en nadat ik haar manen had geborsteld, begon ze te dreigen. ik begrijp het dus wel, maar het leed was al geschied snap je? en ik wilde weten hoe jij in zo'n geval zou reageren

Ilse, excuses maar ik kan het niet helemaal meer volgen. Ze hapt om de haverklap en het is geen probleem meer?
Als het zich herhaalt zou ik toch hetgeen wat Ninx zo helder voor je heeft neergeschreven toepassen, een heel goede raad voor een probleem dat zich dan wel, dan niet voor doet.

**Geplaatst**: 22-02-10 17:40

Geplaatst: 22-02-10 17:40

Monica_1987 schreef:
Ik zelf schrik meer van de problemen die mensen hebben met paarden. Die ze 9 van de 10 keer volgens mij zelf veroorzaken.

Deze opmerking komt zo uit mijn hart!
Ik kan me er inderdaad meer aan ergeren hoe ver sommige mensen het laten komen voor ze ingrijpen of hoe weinig omgangs regels ze hebben met hun paard.
En dan maar zeggen 'jij hebt zo'n brave'. Alsof een paard geboren wordt met begrip voor onze wensen....

**Geplaatst**: 22-02-10 17:47

Geplaatst: 22-02-10 17:47

Ninx schreef:
Wanneer een paard gericht aanvalt, oeioeioei... wat is er dan al heel veel verkeerd gegaan in het traject voorafgaand aan het aanvallen. Heel triest, ook vervelend voor jou wanneer jij het moet oplossen.
Voordat een paard gaat aanvallen is er al zoveel gebeurd... jakkie.

Dat hoeft helemaal niet automatisch hoor, daar zit een hoop nuance in

Ik begon eens met een vierjarige merrie waarvan ik de achtergrond goed kende, nooit iets shockerends meegemaakt. Maar wél een super eigenzinnig koninginnetjes karakter, van pa en ma meegekregen. Ik kwam op dag 1 de paddock in en ze vloog me aan. Gelukkig had ik een halster in de hand wat ik op niet al te subtiele wijze op haar edele hoofdje deed neerdalen

´t was kiezen of delen. Daarna nooit meer een probleem in de omgang gehad, het werd een gevoelig, lief en gezeglijk paard.

**Geplaatst**: 22-02-10 18:00

Geplaatst: 22-02-10 18:00

peer2005 schreef:
Ninx schreef:
Wanneer een paard gericht aanvalt, oeioeioei... wat is er dan al heel veel verkeerd gegaan in het traject voorafgaand aan het aanvallen. Heel triest, ook vervelend voor jou wanneer jij het moet oplossen.
Voordat een paard gaat aanvallen is er al zoveel gebeurd... jakkie.

Dat hoeft helemaal niet automatisch hoor, daar zit een hoop nuance in Ik begon eens met een vierjarige merrie waarvan ik de achtergrond goed kende, nooit iets shockerends meegemaakt. Maar wél een super eigenzinnig koninginnetjes karakter, van pa en ma meegekregen. Ik kwam op dag 1 de paddock in en ze vloog me aan. Gelukkig had ik een halster in de hand wat ik op niet al te subtiele wijze op haar edele hoofdje deed neerdalen ´t was kiezen of delen. Daarna nooit meer een probleem in de omgang gehad, het werd een gevoelig, lief en gezeglijk paard.

Weet je zeker dat ze dat gevoelig, lief, gezeglijk en tegelijkertijd temperamentvol paard niet allang was en is gebleven?

Is flauw natuurlijk, want iets van het moment, maar het is niet ondenkbaar dat ze gewoon van je schrok of dat jij net een beetje te snel naar binnen wandelde.

**Geplaatst**: 22-02-10 18:11

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 18:11

Ik heb gekozen voor (absoluut) nee.
Ik ben van heel ver gekomen met Silence en daar is geen slaan of schoppen aan te pas gekomen

En daardoor is het niet minder goed gegaan.
Ook hij had tijd en vertrouwen nodig en dat krijgt hij door de manier waarop ik het gedaan heb en niet met geweld. Dan waren we juist nog verder van huis geweest.

**Geplaatst**: 22-02-10 18:13

Geplaatst: 22-02-10 18:13

Kore schreef:
Weet je zeker dat ze dat gevoelig, lief, gezeglijk en tegelijkertijd temperamentvol paard niet allang was en is gebleven?
Is flauw natuurlijk, want iets van het moment, maar het is niet ondenkbaar dat ze gewoon van je schrok of dat jij net een beetje te snel naar binnen wandelde.

Tuurlijk heb je gelijk, dat karakter bezat ze in wezen al, echter nog niet tov mensen. Ze had haar hele leven op de begrazing gedaan en hoefde nooit iets te doen wat over haar eigen grenzen ging. Het was wel een gerichte aanval, zoiets herken ik namelijk wel.

**Geplaatst**: 22-02-10 18:16

Geplaatst: 22-02-10 18:16

Silence schreef:
Ik heb gekozen voor (absoluut) nee.
Ik ben van heel ver gekomen met Silence en daar is geen slaan of schoppen aan te pas gekomen
En daardoor is het niet minder goed gegaan.
Ook hij had tijd en vertrouwen nodig en dat krijgt hij door de manier waarop ik het gedaan heb en niet met geweld. Dan waren we juist nog verder van huis geweest.

Wat zou jij dan gedaan hebben in bovenstaande situatie van mijn paard met longeren? Paard komt op je afgestormd met oren plat, mond wijd open en die gaat echt geen kaart spelen

... ik sta open voor suggesties!

**Geplaatst**: 22-02-10 19:15

Geplaatst: 22-02-10 19:15

peer2005 schreef:
Kore schreef:
Weet je zeker dat ze dat gevoelig, lief, gezeglijk en tegelijkertijd temperamentvol paard niet allang was en is gebleven?
Is flauw natuurlijk, want iets van het moment, maar het is niet ondenkbaar dat ze gewoon van je schrok of dat jij net een beetje te snel naar binnen wandelde.

Tuurlijk heb je gelijk, dat karakter bezat ze in wezen al, echter nog niet tov mensen. Ze had haar hele leven op de begrazing gedaan en hoefde nooit iets te doen wat over haar eigen grenzen ging. Het was wel een gerichte aanval, zoiets herken ik namelijk wel.

Dat verhelderd inderdaad de oorzaak.
Het is een bewogen topic geworden, boeiend en leerzaam om te lezen.

Laatst bijgewerkt door Kore op 22-02-10 19:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-02-10 19:18

Geplaatst: 22-02-10 19:18

Citaat:
Paard komt op je afgestormd met oren plat, mond wijd open en die gaat echt geen kaart spelen

Zoals ik heb gedaan. Beginnen bij de meest simpele basis die je je maar kunt bedenken.
Zo simpel, dat je jezelf af gaat vragen waar je hemelsnaam mee bezig bent.
Zodat er respect onderstaat van beide kanten.
Als dat er is, krijg je zulke situaties niet.
Alleen dat kost heel veel tijd, moeite en geduld.
Iets waar de nodige ruiters geen zin in hebben en tja....dan is agressie de makkelijkste manier natuurlijk.

**Geplaatst**: 22-02-10 19:30

Geplaatst: 22-02-10 19:30

Silence schreef:
Citaat:
Paard komt op je afgestormd met oren plat, mond wijd open en die gaat echt geen kaart spelen

Zoals ik heb gedaan. Beginnen bij de meest simpele basis die je je maar kunt bedenken.
Zo simpel, dat je jezelf af gaat vragen waar je hemelsnaam mee bezig bent.
Zodat er respect onderstaat van beide kanten.
Als dat er is, krijg je zulke situaties niet.
Alleen dat kost heel veel tijd, moeite en geduld.
Iets waar de nodige ruiters geen zin in hebben en tja....dan is agressie de makkelijkste manier natuurlijk.

Nee, echt op dát specifieke moment, wat doe je, hoe ga jij voorkomen dat dat paard jou helemaal lens gaat bijten? Je staat daar en paard komt op je af; 1.60m hoge Fries, zo'n 550-600 kg zwaar. Er is in de weken tevoren absoluut geen aanleiding geweest om dit te verwachten want paard is superbraaf geweest, liep netjes achter me afijn noem het maar op. En jawel hoor, die situatie is ontstaan totaal out of the blue. Ik vraag dit niet om te stangen, ik ben echt oprecht nieuwsgierig hoe deze specifieke situatie op een zachte manier opgelost had kunnen worden. Ik had haar een week of twee, geen enkel probleem gehad wat leiderschap betreft en ik ga voor de eerste keer longeren. Vraag niks, alleen stap. Een simpeler basis dan een stap vragen aan de longe lijkt me toch niet een overdreven iets. Ik vroeg geen piaffe oid, puur een rondje stappen om elkaar te leren kennen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-10 00:58

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-10 00:58

Alane schreef:
PT je begint al met het bestuderen van kuddes in het wild, de paarden waar wij mee omgaan zijn niet in een gemngde kudde grootgebracht, meestal met een paar leeftijdgenootjes of de oudsten zijn 2 jaar en ook opgevoed door jongelingen die max2 jaar zijn.
Ik ben het met je eens dat ze anderen bekijken wat te doen en wat te laten, maar of ze de mens daarin volgen geloof ik niet, wel de andere paarden op stal/weide...

Leren mensen paarden volgens jou dan niet allerlei dingen aan? Van meelopen aan een halster tot er op rijden. Omgangsvormen met mensen leren paarden toch echt alleen maar van mensen.

Alane schreef:
In het begin krijgt een veulen ook een harde duw, por, tik bijt van de moeder met de bijbehorende lichaamstaal, de volgende keer hoeft mams maar te dreigen, houding aan te nemen en veulen weet wat er bedoelt wordt, en de andere paarden spreken diezelfde taal. Bij mijn paarden op de weide zie ik het ook, keer staartzwiepen, terug lopen, been optillen en de boodschap komt over...

Als en merrie agressief is tegen haar eigen veulen zou ik me ernstig afvragen of het wel verstandig om met die merie te fokken? Merries die agressief zijn tegen eigen veulens daar klopt iets niet. Dan bedoel ik niet een ouder veulen wat zich misdraagt en waar de moeder van zegt 'hou eens op zeg'.

Alane schreef:
Neem jonge veulens, leg die een hand op de achterhand en ze bokken en/of schoppen, doen ze 1 X en ze krijgen een schup onder de kont terug, 2e X vinden ze het oke dat je het doet, en staan stil...

Dat moet je ook niet doen bij een veulen, dat is een reflex om dan achterwaarts te trappen.
Fokkers weten dat.

Alane schreef:
Niet alles is met de mantel der liefde te bedekken, dan zul je wel eerst duidelijk moeten hebben gemaakt waar de grensen liggen en wat je bedoelt met NEE of Foei of Laat dat...

Tjah, wat kan ik nog toevoegen als je vindt dat paarden klaarblijkelijk zo slecht van zichzelf uit zijn...Ik schaam me niet om te zeggen dat ik van paarden hou, en dat ik graag liefdevol met ze om wil gaan. Sterker nog dat het me blij maakt dat ze dat op hun eigen manier terug kunnen geven. Zij als paard en ik als mens, zonder dood te knuffelen maar met gezond verstand.

Vetrouwen win je niet met geweld Alane, daar kweek je hoogstens angst mee. Paarden stoppen met leren zodra er angst is maar ze kunnen zich heel goed aanpassen.
Maar smaken verschillen, ieder werkt op zijn eigen manier.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-10 01:04

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-10 01:04

Monica_1987 schreef:
Ik zelf schrik meer van de problemen die mensen hebben met paarden. Die ze 9 van de 10 keer volgens mij zelf veroorzaken.

Krasse uitspraak.

Monica_1987 schreef:
Maar het blijven onvoorspelbare beesten van zo'n 500 kilo. Die kunnen best wat hebben en ze zijn niet zo sielig als sommige denken.

Ik vind de term beesten minder fijn maar goed. Paarden zijn zeker onvoorspelbaar als je niet begrijpt hoe ze denken pf wat ze denken, dan zal het zeker heel vaak verrassend zijn hoe een paard zich gedraagt.

Trappen en slaan hoort bij het omgaan met paarden