Merrieveulen gekocht van fokker. Is naar de keuring geweest maar verder in kudde grootgebracht en in groepsverband gespeend. Ze is twee weken geleden hier afgeleverd, so far so good. Aangezien ik niet houd van halsters aan op stal zei ik tegen de fokker: Doe maar af.
Had ik dit maar nooit gedaan! Ze is zeer bang, liet zich nauwelijks aanraken. Heb al een voorbeen voorbij zien komen, rakelings langs me. Ze is vliegensvlug en is duidelijk bang of extreem gestresst of kopschuw. Of alles tegelijk. Ik ben iedere dag bezig om haar door het voergat brokjes uit de hand te geven, dat gaat goed. Ik mag zelfs het halster over de neus brengen (ik laat haar DOOR het halster eten) maar trekt zich snel terug. Probeer allerlei truukjes te verzinnen om haar hoofd door het halster te laten zakkken tijdens het voeren, maar tot vandaag nog geen succes.
Manlief is wat rigoreuzer: We gingen al met een groot schot de stal in, proberen haar in de hoek klem te zetten maar man man..wat een strijd! Ook nog niet gelukt. Ze wordt er ook niet ontspannender van, wij ook niet, dus met buikpijn de stal weer uit.
Het ligt ook wel een beetje aan mij, sinds die uithalen voor en ook 1 keer achter, pak ik niet meer door. Ben ook de jongste niet meer hahaha.
Ik weet zeker dat als dat rotding eenmaal omzit (met een kort touwtje eraan) en je hebt haar vast (ze stond vast in de trailer) is er niets aan de hand. Ja, een hele lange weg om aan dingen te wennen dat wel, maar jeetje wat valt dit tegen. Madame staat goed in het ruwvoer maar ze moet echt eens naar buiten. Zucht... met dierenarts al gehad over sedatiepasta door het voer. Dit is echt mijn laatste redmiddel, al kan dat ook niet meteen veilig zijn volgens haar.
Iemand nog een gouden tip?
