
Ik ken hem ondertussen 7 jaar, aan verhalen te horen blijkt hij een nogal turbulent verleden te hebben maar op zich wil ik mij daar niet teveel op vastpinnen, we moeten met het nu verder dus probeer ik dat ook. Kijken van dag tot dag etc. Maar toch, al diverse mensen mee gewerkt die allen dezelfde conclusie hebben "het is toch wel een speciale". Door de jaren heen veel problemen gehad, veel meegemaakt, terug rechtgekrabbeld en verder gewerkt. Verschillende methodes/manieren zijn (voor langere tijd) geprobeerd, DA's en osteo zijn benaderd, bloed getrokken etc.
Ik zit nu op een punt dat ik denk dat het medisch niks meer kan zijn. Sluit niet uit dat dit in het verleden wel een rol heeft gespeeld maar dat is nu ontdekt en wordt behandeld, bloedwaarden zijn weer normaal dus dat zou het niet meer mogen zijn. Denkende wanneer de problemen ontstaan kom ik tot de volgende conclusie:
- laat je hem zijn eigen gangetje gaan en in zijn eigen wereldje zitten dan gaat alles 99% van de tijd prima. Dit houdt in: aan een lang teugeltje het bos in, veel stappen, af en toe eens een stukje draf of galop.
- vraag je dingen van hem waardoor hij echt aan het werk moet dan doorloop je fases, met als eind dat hij wel ineens kan lopen (en nog best goed vind ik) & werken, maar hij wordt dan wel zo reactief als de pest (wat inhoudt dat alles wat anders gaat dan anders reden is om er vandoor te gaan en/of bokken).
De fases die je doorloopt zijn:
- staken .. steeds terugvallen naar stap of zelfs gaan stilstaan, word je op zo'n moment kwaad dan kan je het vergeten, keert hij in zichzelf en doet hij niks meer. Als je dit rustig aanpakt (niet kwaad worden maar gewoon steeds terug in draf zetten als dat je doel van het moment is) dan gaat dit vrij snel over, maar ga je naar de volgende fase
- kwaad worden .. dit kan gaan van oren in de nek tot slaan met het hoofd tot zelfs in je voeten willen bijten (als je erop zit) of heel kwaad rondlopen, kwaad zijn hoofd naar jou zwaaien, zijn kont naar je toe draaien tot met de oren plat op je af komen
Ben je hier door (wat ondertussen gelukkig wel lukt) dan heb je het idee dat hij wakker is, dat zijn trucjes op zijn en hij gewoon doet wat je wil, maar dan dus met gevolg dat elk verkeerd grassprietje een aanleiding kan zijn om te rennen. En ondanks dat het geen pony is die 300 rondjes oncontroleerbaar de bak rondcrosst is dat toch geen aangenaam gevoel, vooral niet omdat je voelt dat die spanning blijft hangen en het elk moment opnieuw kan gebeuren.
Wanneer doet hij het? Altijd .. Maakt niet uit of je longeert, of los werkt, of met lange lijnen of rijden of in de piste of buiten ..
Heb al andere mensen hem laten longeren & rijden, hij heeft ook al eens met iemand anders op in een les gelopen maar die mensen geraken niet eens tot voorbij fase 1, op een bepaald moment heeft hij het gehad met hen en stopt hij er gewoon mee. Ik krijg hem dus op zich nog het verst qua werken (zal ook aan de jaren liggen) maar ik zit dan wel met de andere problemen ..
Als ik het zo opschrijf lijkt het wel alsof ik een monster heb staan, maar dat is hij toch ook weer niet. Hij is gewoon .. tja .. anders? Nog een voorbeeld van zijn gedrag: hij staat naar buiten te kijken over de staldeur (of staat in de weide, dat maakt niet uit), je loopt voorbij en hij roept op je (zo murmelen, soms ook echt hinniken) en je denkt "ach, wat lief" en loopt naar hem toe. Om dan te zien hoe hij zijn hoofd met de oren in de nek wegtrekt met een blik van "raak me niet aan".
Als ik het zo opschrijf lijkt hij precies bipolair .. stemmingswisselingen..
Of hij wil wel, maar weet niet hoe .. Maarja, hij heeft alleen problemen als hij "aan het werk" moet, vandaar dat dominantie misschien toch wat is. Zo van "en wie ben jij om mij te zeggen dat ik moet lopen". Medisch is het niet, dat is al lang & breed uitgesloten. Zelfs rekening houdend met wat ik dacht dat het in het verleden medisch kon zijn verklaard het niet (heb lang aan die rug gedacht maar recent nog eens laten controleren en volgens die DA was de rug prima, ga wel nog een chiropractor laten komen). Het mooiste voorbeeld was die keer dat we eens een 'stevige' buitenrit gingen rijden (wilde kijken of we 10 km op ongeveer 1 uur konden doen, dus het is maar wat je stevig noemt) en ook dit volledig de mist in ging, terwijl ik buiten al lang geen problemen meer had gehad (maar dus ook vooral stapte).
Wat een lap tekst, geen idee of er iemand wat mee kan .. denk ook dat je het gezien moet hebben om te oordelen, maar het is eens van mij af en heb eens alles samengezet.. Voor degene die ons kennen: het is dus weer zover, we hebben weer ruzie


Ik hoop dat jullie er wat mee kunnen, vragen stellen om bepaalde dingen duidelijk te krijgen mag natuurlijk (pben ook als je dat fijner vindt). Misschien komt toch eindelijk eens een oplossing naar boven. Als iedereen zegt dat ik er "gewoon" doorheen moet en dat het na een tijd wel goed komt dan vind ik dat prima, maar heb zo schrik om vanalles van hem te eisen terwijl er misschien wat is, al kan dat in theorie niet aangezien zowat alles uitgesloten is (op foto's & grote onderzoeken na dan).
Bedankt
