Ik rij sinds een jaartje nu een hele lieve kwpn ruin, alleen hij is als de dood voor zwepen.
Vooral een longeerzweep, als je hiermee in de buurt komt zie je de spanning al in zijn ogen verschijnen.
Met rijden heb ik wel een zweep in mijn hand, gebruik hem alleen op de momenten dat het nodig is.
Als ik de zweep bijv. zou aanpakken van iemand krijg ik hier niet eens de kans voor omdat hij dan al aan de andere kant van de bak is. Daarom stap ik nu gewoon op met de zweep in mijn hand, dit gaat eigenlijk altijd goed.
Bij het longeren kijkt hij al met grote ogen naar de zweep, ik hou hem altijd laag en in mijn linkerhand, paard in mijn rechterhand. Zodra ik het paard dan van mij af laat lopen (doe ik altijd met mijn hand, beweging dat hij afstand moet nemen) en hij stapt netjes zijn rondje pak ik de zweep van de grond. Als ik dit dus doe gaat hij meteen in draf, het liefst galop. Heb ik hem dan weer in stap (doe ik door middel van mijn stem) laat ik hem weer aandraven en kan ik de zweep gewoon rustig in mijn hand houden. Moet hij zijn gangen wat meer verruimen kan ik ook rustig met de zweep richting hem zwiepen.
Ik ben nu al een paar keer met de zweep over zijn rug gegaan, langs zijn oren, over zijn hoofd. Hij staat dan bijna te trillen op zijn benen van angst en je ziet de spanning in zijn lijf.
Wat is er gebeurt met hem? Vraag ik mij dan af... is hij ermee geslagen vroeger?
(het paard is sinds een jaartje van een vrouw en zij is helemaal geen voorstander van zwepen, hij deed dit al bij haar)
Ik was nu eigenlijk benieuwd of mensen dit ook hebben bij hun paard en wat jullie doen om hem te leren dat een zweep niet gemeen hoeft te zijn..
Hopelijk hebben jullie wat tips!

En dat terwijl ze in eerste instantie trillend in het plafond hing als er ook maar een zweep (of bezem, of riek, noem maar op) in de buurt rondzwierf.
Is dat al te eng, kijk dan eens hoe hij reageert als je het ding vasthebt terwijl je hem wat te eten geeft ofzo. Creatief wezen dus
