Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
WesternWay schreef:Hele slimme post! Wees voorzichtig! Je hebt maar 1 lichaam!Je bent terecht bang. Het is gevaarlijk om op een paard te stappen die als hij in paniek raakt aan de kletter gaat.
Paarden zijn weleens bang dat is hun natuur, maar het is de bedoeling dat jij als betrouwbare leider, hen kunt kalmeren op zo’n moment.
Dus het is helemaal niet raar om angst te hebben; het is bewezen dat jouw angst terecht is.
Ik denk dat het paard nog niet klaar was voor het gereden werk. En zou er dan ook niet op stappen tot je hem vertrouwt op alle vlakken, maar bezig gaan vanaf de grond met zijn triggers. Of dat nou wegsjezende paarden zijn of wat dan ook. Desensibiliseren tot je voelt dat je hem zo vertrouwt dat je er 100% angstvrij op durft te stappen.
Nessa schreef:Ik heb nog niet je hele topic gelezen. Even kort en snel.
Ik heb (had) ook extreme angst. Maar ook op andere paarden. Ik ben nu 2 jaar bezig. Sinds vorig jaar augustus een instructeur hiervoor gezocht. Want lukt mij echt niet. Gaat allemaal goed, tot mijn paard schrikt, of zelfs maar een misstap maakte.
Nu een jaar les en ik maak buitenritten. Zelfstandig (wel met ander paard erbij of als ik alleen ga iemand die meeloopt). We draven zelfs.
Mijn tip is dan ook: zoek een goede instructeur.
Ik heb daarnaast ook hypno therapie gedaan. Om die angst in mijn onderbewuste om te buigen. Ik denk dat dat wel geholpen heeft. Ik heb wel spanning (die snel afvloeit) maar echt angst niet meer!
Gizeppie schreef:Rongyos schreef:Ben 2 jaar geleden hard gevallen van mijn verzorgpaard; bij het opstappen had ie ineens de kolder in zijn kop en viel ik er voorover schuin hard af... Ik merk dat ik nu nog steeds het opstappen 'spannend' vind bij hem. Daarvoor ben ik er nl. ook al 3x zo afgelanceerd. Elk ander paard waar ik daarna op heb gereden stap ik zo op.
Wat bij mij enorm helpt is de hulp van mijn paardrijmaatje. Ze is altijd zo geduldig en kalm en houdt hem altijd vast bij opstappen en loopt ook gewoon een stukkie mee te voet met pony. Soms heeft ie dan nog even fratsen, geen idee waar het vandaan komt, meneer is al 24, maar vindt zichzelf een 5 jarige denk ik weleens, en dan is het na een minuut of 10 relaxed.
Ik merk dat de spanning nu slijt bij mij. 100% vertrouwen zal ik hem nooit, simpelweg omdat ik hem niet dagelijks zie/rijdt en het er 1 met een wisselende gebruiksaanwijzing is. Blijft het interessant door denk ik dan maar...
Haha, jou manier van schrijven is grappig.. Dat is niet vervelend bedoelt, maar het leest wel prettig.. Flynn schoot ook altijd weg met opstappen, maar dit heb ik door grondwerk eruit gekregen.. Ik denk idd dat ik er ook niet vanaf ga komen volledig. Maar ontspannen rijden, wat ik eerder deed verlang ik wel naar..
Dreamybol schreef:Kun je voorlopig niet alleen rijden met hulp in de bak erbij? In het begin reed ik ons paard eigenlijk alleen in de les, later durfde ik het wel aan als mijn man maar in de buurt was en inmiddels stap ik ook in mijn eentje op, maar dat heeft wel even tijd nodig gehad. Al ben ik op dit paard eigenlijk nooit echt bang geweest, ik was wel altijd een angstige ruiter. Mijn huidige instructrice heeft me daar langzaam maar zeker overheen geholpen door me nooit op een paard te zetten waarvan ze dacht dat ik het niet aan zou kunnen en door me te leren hoe belangrijk ademhalen en eigen ontspanning is.
Toen we per ongeluk ons eigen (huidige) paard tegen het lijf liepen zat ik nog in het gips vanwege een val van een ander paard, maar mijn instructrice zei dat het wel goed zou komen, als ik maar de tijd zou nemen en geen dingen zou doen waar ik niet klaar voor was. Zo heeft het 2 jaar geduurd voor ik ontspannen rond galoppeerde. Tsja, waarom iets doen waar je spanning van krijgt?
Ik had wel 1 groot voordeel, mijn man rijdt ook en het paard kreeg zo dus ook genoeg beweging en training in braver worden. En toen ik een ander meisje van stal met hem een proef zag rijden waarin hij de hele proef braaf was, besloot ik te geloven dat hij me er niet zonder meer af zou bokken.
En sindsdien ben ik echt nog wel een paar keer gevallen, maar dat doet Paard ook niet expres. En zoals mijn instructrice zegt: 'vallen kan gebeuren, opstaan en weer verder'. En dat verder hoeft echt niet meteen. Als door een val je spieren een optater krijgen kan je beter even een paar dagen wachten, want als je zelf niet soepel en ontspannen kunt zitten, dan kan je paard ook niet ontspannen.
Swanzie schreef:Soms moet je je angst ook gewoon serieus nemen. Blijkbaar is het paard niet geheel voorspelbaar in zijn reactie en ben jij een ruiter die zijn escepades niet goed kan tackelen.
Ik heb ook een paard gehad die weken en soms zelfs maanden braaf kon zijn en dan opeens echt giga kon ontploffen. 8 van de 10 keer kon ik dit opvangen, de andere 2 keer niet en dan lag je er gegarandeedd naast. Ik heb hem toch 3 jaar gehad omdat ik wel ook een klik voelde met dit paard. De drippel kwam nadat ik verkeerd terecht kwam toen ik eraf viel en mijn bovenbeen brak. Conclusie, ik was gewoon net niet handig en snel genoeg voor dit paard die meestal braaf was, maar dus soms ook echt giga kon ontploffen.
De combi van zo’n paard met een niet zo handige ruiter is gewoon gevaarlijk. Hij is verkocht aan een professional die dit wel altijd kon oovangen en ik heb nu een super braaf paard gekocht waar ik ecgt alles mee kan en durf.
Ook dit paard heeft wel eens zijj dingetjes, maar echt niet op het niveau van mijn vorige paard. Hij blijft altijd voor mij hanteerbaar.
Achteraf gezien vraag ik mij ook af waarom ik zo lang door ben blijven gaan (ik had ook professionele begeleiding).
Het paard wat ik nu heb is zoveel relaxter en daarmee fijner om te rijden.
Een “project paard” kopen vind ik sowieso echt alleen iets voor een professionele ruiter.
Gizeppie schreef:Hoi allemaal,
Nou het wisselt dus heel erg hoe het gaat. Van de week heb ik er drie keer zelfstandig opgezeten. Goed aangevoeld als ik spanning opbouwde en af laten glijden door ademhaling.
[/quote]Citaat:(...) Door de prikkels om mij heen kon ik mij niet focussen en werd mijn angst erger.. Ik baal er enorm van en kan dan wel janken.. Maar krijg mezelf er dan niet doorheen, omdat er te veel om mij heen gebeurd. En mijn instructrice helaas ook niet..
WesternWay schreef:Je moet jezelf niet zo straffen. Soms heb je een off-day, jammer dan en volgende keer weer beter! Work with the horse you have today vind ik een mooi motto, ik bedenk weleens van te voren waar ik aan wil werken in mn training maar als ik dan op stal kom en merk dat ik dingetjes tegenkom dan ga ik daar aan werken en soms stap ik dan dus geeneens op.dan laat ik mn eerdere plan varen.
Als je niet relaxt en zeker op kunt stappen kan kun je beter niet op stappen.
Oja en het is al knap dat je zon doorzetter bent. Veel mensen die hun paard snel de deur uit doen Als het niet loopt zoals ze willen.
Swanzie schreef:Je moet jezelf eerder de vraag stellen waarom je eist van jezelf dat je iets doorzet, terwijl je weet dat je op dat moment een serieus risico loopt...
Waarom mag je niet vertrouwen op je niet pluis gevoel?
Waarom stel je eisen aan jezelf waarvan je diep van binnen weet dat je er nooit aan kunt voldoen?
(Eisen dat je deze pony, hoe hij ook aanvoelt, altijd kunt rijden)