Ik had alle tips in mijn hoofd gestopt en me geprobeerd er aan te houden.
Vrijdag had ik nog even het proefje gereden en het ging eigenlijk best aardig.
Toen ik gisteren in de kantine kwam om mijn startgeld te betalen, schrok ik eigenlijk toch wel. Dit voorspelde niet veel goeds. De rijbak was afgezet met witte hekjes en over de grond was ook nog iets van kalk ofzo gestrooid. Okee, ik hoefde dus niet te verwachten om hier een goede proef neer te zetten. Ik mocht blij zijn als Laiser de bak in zo gaan en vooruit zou blijven gaan.
Tijdens het losrijden in de buiten"zwem"bak ging het heel netjes. Ik hoefde Laiser niets eens aan te drijven, hij liep uit zichzelf al flink door. En toonde zich mooi. Hij vond het allemaal reuze spannend. Als hij zo binnen zou rijden, zou ik een wereld proef kunnen rijden met hem. !0 minuten voor dat ik de ring in mocht, mocht ik naar de binnenlosrijbak.
In de binnenlosrijbak, werd hij nerveus van al die paarden. Hij was het overzicht kwijt. Ik heb hem toen even helemaal tot rust proberen te krijgen, wat een beetje lukte.
En toen moesten we de ring in. Tja, dat vond hij heel eng. Niet alleen die witte hekjes en de vloer , maar er stonden ook witte plantenbakken met planten erin, kortom dit was zeker niet een geschikte ring om een goede proef neer te zetten. Maar ja we zouden er het beste van proberen te maken.
Ik ben eerst de bak helemaal rond geweest om hem te laten kijken. (En hij bleef lopen
. Gelukkig maar, want dit zijn ook de situaties waar hij helmaal van over de rooie kan gaan en gaan steigeren. Maar hij is de hele proef op vier benen gebleven.Laiser heeft allerlei zijgangetjes er tussen gestopt, maar hij bleef gaan en dat vond ik het belangrijkste. Sterker nog hij probeerde terwijl hij echt bang was, toch nog te doen wat ik van hem vroeg.
Het stalgenootje die met mij mee was gegaan, zei dat ik het heel goed had gedaan gezien de situatie. Zij kent Laiser ook en weet hoe hij kan reageren. Ze zei ook dat ik mijn paard in zijn waarde heb gelaten, en dat ze dat zo goed vond. Ik mocht tevreden zijn.
En dat was ik ook
. Jammer dat de jury me flink had afgestraft op het niet altijd even voorwaarts zijn, maar ik heb mijn bange paard een proef kunnen laten rijden zonder steigerpartijen. En dat is me ook al veel waard. Dit is voor mij een teken, dat hij steeds meer voor me wil doen en meer vertrouwen krijgt terwijl ik op hem zit. (En misschien mag ik dat zo niet zeggen, maar dat is me veel meer waard dan de punten die ik van de jury krijg op zo'n moment.)
). Zoals ik je al liet weten: die punten komen wel een keer, belangrijkste is dat jullie er samen doorheen zijn gekomen en dat de kop eraf is. Op naar de volgende wedstrijd! 
Ging ook niet echt goed, ze liep heel netjes, maar bijv. toen ze in middendraf van hand moest veranderen en ze weer in de hoek kwam... *schrik, een spook achter die plant
.