Splash ingeladen en daarheen. Op mn gemak parcours gelopen en op zadelen. Toen erop en losgereden. Ze was lekker ontspannen en rustig voor haar doen! Ik reed met goede moed de binnenbak in. Voor het eerst weer binnen wedstrijd> had al een half jaar niet meer binnen gereden. Splash kwam binnen en begon gelijk flink voorwaarts te lopen



Toen weer even de trailer op, iets gegeten en gedronken, toen weer parcours gelopen en weer opgezadeld. Ondertussen was ik kapot en eigelijk trok ik het niet meer, maar zo eigenwijs als ik ben gewoon doorrijden

Toen de ring in en het ging super, totdat we bij hindernis 6, de dubbel kwamen. Ze kwam niet uit op de 1ste, ze sprong toch, nam de balk mee en had geen snelheid genoeg om over de 2de te gaan. Ik was blij dat ze niet sprong!
Bel, 1ste hindernis moest weer opgebouwd worden, weer een bel dus kon verder. Ze stopte op 1 al, ze was der vertrouwen helemaal kwijt en ik had niet genoeg kracht om haar er over heen te helpen. Nog een keer aanrijden, ze sprong 1 maar stopte weer op 2.
De verlossende bel! Het was te veel, dat moet zelfs ik (met pijn in mn hart!) toegeven!
Na van de week een piek nu weer even een dal, maar we zullen er weer snel uit klimmen!