Ik heb geen bijzonder paard. Voor mij is hij wel bijzonder, maar hij heeft veel tekortkomingen, maar dat compenseert weer met zijn karakter. Hij wil ontzettend graag werken en hij vindt het echt leuk.
Nu rijd ik bijna 1,5 jaar fanatiek wedstrijden. Ik ben direct begonnen met wedstrijden als M. M. heeft een paar ouders achter haar staan en die pushen haar gigantisch. In de B konden we best met elkaar opschieten. Was altijd gezellig en onze punten lagen niet ver uitelkaar. Ik mocht wel eerder over naar de L1. Na Mirk en mijn debuut in de L1 werd Mirk een lange tijd kreupel. M ging gewoon door met wedstrijden en op een gegeven moment kwam ook ik de baan weer in

Na verloop van tijd begonnen mijn winstpunten te stromen en ik ging weer sneller over naar de L2 en de M en ik zat vaak hoger in de punten dan wat zij zit. Sindsdien is het erg over met onze 'vriendschappelijke omgang' . Ze komt vaak naar me toe: met een atrose paard mag je geen wedstrijden rijden. Of wanneer ze hogere punten dan mij heeft: "nu heb ik jou eindelijk een keer verslagen" Haar moeder die flauwe opmerkingen te maken bij mijn ouders, over oa Mirk, onze 'omkoping' bij de jury...
Haar ouders pushen haar enorm. Een duur paard, dure lessen en een ongelooflijke druk. Heel sneu, maar wat kan ik er aan doen?
Ik gun iedereen alle winstpunten van de wereld. Als iemand beter dan mij gereden heeft, heeft diegene gewoon beter gereden dan mij... klaar... Daar maak ik mij niet druk om.
Ik rijd wedstrijden omdat ik het leuk vind, ik heb er plezier aan en ik doe het voor mezelf. Ik snap daarom jaloerze mensen nooit zo goed... Altijd haat en nijd onder elkaar, ik wil liever iedereen te vriend houden en een wedstrijd wordt toch veel leuker op een vriendschappelijk manier met elkaar om te gaan?