Geplaatst Ik ben net nieuw hier, kwam eens kijken op Bokt of alle vooroordelen die de ronde gaan (of iig die ik heb opgevangen, je hebt natuurlijk ook nog zo iets als perceptie...) kloppen.
Dit verslag stond ook op een ander forum, ik heb de naam van mijn paard weggelaten en verandert door dingen als mijn paard ed maar veder is ie het zelfde.
Ik plaats dit omdat ik eens een ander gevoel bij een mislukte springwedstrijd wil tonen, er is geen woord van gelogen en volgend jaar doe ik weer mee, misschien dat ik dan eens ga oefenen want ik en mijn paard hebben nog weinig gesprongen. Ik snap het wel als je wedstrijden niet als zon lolletje ziet, heb ik vroeger ook gehad maar nu heb ik kennelijk een echte boscrossers mentaliteit en is ook wel es leuk om zon verslag te lezen (toch?)
Hoi,
Had vandaag springwedstrijd. Ik had me expres niet opgegeven voor dressuur omdat dat alleen maar stressen zou worden en ik helemaal niet engels rijd dus dan zou ik dat vast en zeker willen gaan proberen en dat zou dan natuurlijk mis gaan. Momenteel rijd ik nl op mijn bekken en gedachten en dat gaat hardstikke goed! Bij een springwedstrijd zouden we gewoon lekker mogen scheuren en die hindernissen, tja, daar racen we natuurlijk om heen
. S'ochtends was ik bij de rest (van mijn oude stalling) gaan kijken, bij de dressuur, s middags was er springen. Ik was toch wel wat zenuwachtig, vooral over mijn paard dr gedrag dus de heen weg had een beetje hoog tempo... Eng bruggetje onderweg tegen gekomen (en mijn ijslander had een enorme bruggetjes angst), met een ontzettend eng geluid als je erop stapt en daar er ff af, omdat we anders een half uur later nog bezig zouden zijn, dacht ik iig, want ze liep zo achter me, wou er op het bruggetje wel vandoor maar bleef toch keurig achter me. Had me dus gewoon op onze band verkeken en op deze manier verkijken is heel leuk
. het erf op, daar was het ff eng, kwam door mij maar veder heel rustig! parcour verkennen, had een stel leuke "grooms" die op mijn paard pasten, was alleen moeilijk kwa lijnen en de rest zou wel lukken, dachten we (ik plus nog 2 andere meiden met een ijslander). Eerst een rondje gewandelt over het terrein om haar alles al vast aan de hand te laten zien, mevrouw was rustig, niets was eng, zelfs de harde muziek niet of het bewegende springkussen. INrijden, het was druk tussen de sprongen dus vooral aan de rand gereden. Ze was verschrikkenlijk braaf en nog steeds was neits eng (en ze kan een angsthaas zijn, ongeloofenlijk...) een keer een sprong gesprongen, ging goed (lees: we kwamen er over heen zonder de hindernis te beschadigen). Het parcour in, nog meer enge dingen natuurlijk maar nog steeds was ze niet bang. Hindernis 1, ging goed, heel braaf aan de hulpen, geen gescheur, hindernis 2 kwamen we verkeerd voor uit en ik vond hem toch te hoog. Uiteindelijk zijn we daar neit meer overheen gegaan en uitgebeld. Hindernis 1 nog een keer gesprongen, meteen de hindernis in puin en een pot kapot, grinnik. Ik vond het leuk, Mijn paard stond super aan de hulpen (had net zo goed op mn halster kunnen gaan rijden of de teugels gewoon weg te laten), geen gescheur wat ik had verwacht en ik had constand een grote smile op mn gezicht. Vond het zo leuk (het publiek moest ook nog laggen om me, maakte kennelijk een grappige opmerking naar mn moeder, mag je iegenlijk wel praten in ene springparcour?). Omroeper was een **** maar dat maakt toch niet uit want ik trok me toch niets van hem aan. Moesten we nog terug, iedereen was bij hindernis 2 gestrand dus we waren snel klaar, ook op de terug weg was mijn Ijslander super! gewoon lekker met zn 2e, heb de teugels neit eens aangeraakt behalve bij het bruggetje. Nu liep ze er dus gewoon meteen overheen, halverwege ging Brella tolten dus dat maakt nogal lawaai dus ze wou dr ff vandoor.
Ik doe volgens jaar gewoon weer mee, dan gaan we dressuren en laten zien wat je allemaal aan de losse teugel kan en met een band met je paard . Of ik ga tussen de letters slalommen ofzo iets. Kortom: ik word weer laatste en ik verzin nog wel iets
. Ik ben dan wel ergens aan het einde van de lijst geeindigt, qua plezier heb ik geloof ik de eerste prijs gewonnen en qua andere dingen ook... Verwaand als die mensen kunnen doen en helemaal geen contact met hun paard, erg hoor om dat aan te moeten zien... Maar goed, nenenenee, mijn paard is tenminste braaf, luisterd goed en ik zie hun niet zo subtiel rijden of hun paard zo snel van hun hapje wegvoeren... Heb trouwens aan mijn ijslander (en die zijn grote freetzakken hoor) beloofd dat ze volgend jaar met de wedstrijd: wie kan het meeste op eten? Mee mag doen, had ze wel zin in....
groetjes Ebby