Geplaatst 
Ik heb vandaag wedstrijd gehad, voormiddag 8-tal en nammidag individueel L1, waar ik de laatste wedstrijd niet zo bijzonders op had. 's morgens vertrokken, alle moed bijeengeraapd want het was in een gebied waar we vorig jaar met de regen 1 slijk en blubber hadden, daar aangekomen viel het gelukkig mee want ze had de ringen verlegd en die lagen in het gras. De ringen van het groepsdressuur en Z lagen apart van de andere ringen, en in het ongemaaid ongelijk gras, niet echt prettig om te rijden dus.
Mijn ring individueel lag anders. Een routebeschijving: Men vertrekt vanbij de trailer en moet zich tussen de smalle gaatjes van de camion wringen want de parkeerwachter is precies vergeten een paar gaten open te laten waar de paarden doorkunnen. heb je een gracht met 1 doorgang, een lekker modder-en slijkplek waar je met je netjes gewassen paard doorwaat. Dan moet je weer tussen de trailers inwringen, weer een heerlijk modderbad in, kom je voorbij alle auto's en de grote tent, met wapperende vlaggen aan alle kanten, recht langs het springparcours waar ze de paarden inspringen, dan mag je bergop de dijk op. Moet je een heel stuk op een smalle dijk aan de ene kant afgemaakt met knaloranje touw, aan da andere prikkeldraad en langs beide kanten een gracht, om vervolgens weer naar beneden af te dalen en bij mooi korte gelijke grasboden terecht te komen, helaas met een beetje weinig plaats om fatsoenlijk in te rijden. Dat belooft
Evita opgezadelt en het traject maar afgelegd. Overal langsdoor, met de oortjes naar voor maar nergens omspringen, nergens angstig naar kijken, rustig op het gemak, geen grijntje zenuwenen van al dat gedoe terwijl paarden voor me op hun achterste benen gaan...
En toen mar wat opgewarmd. Evita liep braaf, maar weer veel te rustig. Gelukkig had ik een stuk gevonden van een ring groot waar ze maar met 4 paarden aan het rijden waren dus haar had ik toch wat ruimte en heb haar goed vooruitgereden, omdat Evita nogal graag wat sukkelt en ja in L1 moet je zo niet afkomen. Dus middendraf geoefend, goed gegalopeerd, en op het einde ging ie eigenlijk vrij vlot vooruit, toch beter dan de vorige keer(ook rekening meehoudend dat het vandaag véél frisser was dus dat zal ook wel een rol hebben gespeeld)
Maar uit de grijze wolken viel plots regen, vijf minuten voor ik de ring in moest. Komt mijn moeder daar af, met een paraplu. Evita: staart omhoog, neusgaten als een arabier, oren spits vooruit, hoofd in de hemel en naar de paraplu aan het kijken alsof het een tijger was
. Stel je voor: 18(!) jaar, meer dan 10 jaar wedstrijdervaring, daarjuist een heel survivelparcours afgelegd en nergens van verschrokken, honderden paraplu's in haar leven gezien, en plotseling de sobere onopvallende donkerblauwe paraplu wil ze n-i-e-t langs. Tot overmaat van ramp mn paarden-leek moeder tegen mij op mijn zeunuwachtig trippelend paard: "wil je de paraplu hebben, anders word je nat 
"*komt ze daar flappenmet de paraplu in volle vaart op Evita af : Evita recht omhoog . En toen had ze het plots door dat Evita het niet op paraplu's had, ik omgedraaid, zoeeeeeffff 
. En marcheren dat ie plots kon . De benen onder het lijf, ik dacht een gegeven moment dat ik ze kwijt was. Maar het begon harder te regenen, en overal doken paraplu's op. Blauwe, zwarte, rode, alle-kleuren-van-de-regenboog, grote kleine... Evita was plots zo van slag an die paraplu's aan alle kanten dat ze plots niet meer wist waar ze stond
. Dan stond er ook nog eens aan mijn ring iemand te kijken met een paraplu in zijn handen. De ring ingegaan en mijn proef gereden, en voorrrrruit dat dat ging. Heel trots, veel kadans, goed wakker, of nee laten we zeggen helemaal als een opgefokt 3 jarig beest dat nooit een ring heeft gezien, en ik zat er op: lachen katleen, altijd blijven lachen *big smile * toen ik in galop moest springen twijfelde ik bijna, ik had schrik dat ik nooit meer stilgeraakte . Maar toch aangesprongen en ging goed, toen moest ik enkele passen middengalop laten zien. En ik was weer aan het denken, want ik had geen stoppen onder mijn ijzers, het had juist geregend en de plek waar ik middengalop moet doen zag er gevaarlijk glad uit, maar aan de andere hand kàn Evita heel goed voluit gaan in galop en zullen er wel verschillende bijzijn die het risico niet nemen op zo'n glad stuk, dus heb ik toch alles gegeven en heb de middengalop voluit gegeven. Ik was toen alleen de rem kwijt 
. Ik ging namelijk richting paraplu's, en aan het begin van de wending was ze zo vooruit in galop en gefixeerd op die paraplu, terwijl ik bij de A al moest draven en ze geen teken van meewerking toonde, heb ik even een aantal elagantieregels van de dressuur moeten breken en op de noodrem moeten gaan staan, ik dacht beter een mislukte overgang bij de A dan doorgaloperen tot bij de E 
(had btw een 7 op middengalop en 4 op de overgang ) Toen de rest van de proef met veel leven erin en gedaan. Ik vond het buiten het geweldig veel overvloed aan leven en kadans wat minder, mn vader vond het juist heel goed en het beste van het seizoen, en mn moeder vond het ook wel heel goed uitzien, zeker ivg van de drie voor mij die enkele foutjes in de proef hadden gemaakt volgens mijn vader, en ik de proef praktisch helemaal foutlous had gebracht.
Krijg je later de punten terug: 153
. heel veel 6en, een paar 7ens en 5en en 1 vier Absoluut niet veel als je weet dat je de keer daarvoor meer had gekregen en 3de laatste stond. Ik dacht eerst ja lap, nu zit er leven in en is ie goed vooruit, nu is het nog niet goed. Uit verveling op het wachten van de uitslag ben ik punten gaan tellen, wat zie ik, 1 punt te weinig, 154 dus in het totaal. Laten veranderen aan het secretariaat. En toen toch maar gewacht op de uitslag, hoewel ik al naar huis wou gaan. Komt die man met een papier af, ik onmiddelijk onderaan aan het kijken. Mijn naam nergens te zien. Toen keek ik meer naar boven, nog niet. Nog meer naar boven, nog niet. En toen zag ik het, 6de plaats, ex-aquo met de 5de. maar ik stond nog opgeschreven met 153 en ik had eigenlijk 154, dus ik mocht 1 plaats omhoog en sta dan ex-aquo met de 4de, ben dus eigenlijk 4de of 5de (afhankelijk van de ex-aquo) van de 21 een medaille erbij . Haha had het nooit gedacht aan de punten te zien, maar de jury had enorm streng gejureerd, de eerste had 162, de tiende had nog maar 149 en de laatste 128... Maar ben toch blij dat ik ondanks dat nog een vijfde stek heb kunnen veroveren
*sorry voor het hele verhaal
* 
Voortaan moeders paraplu dus maar mee, come rain or come shine