Geplaatst 
Vorige week hadden we een keer geoefend en dat ging nogal hard. Aan het eind was ik echt volkomen buiten adem en de volgende dag kwam ik nauwelijks meer vooruit dankzij enorme spierpijn in mijn bovenbenen.
Gisteren begon vrij rustig. Eerst moest het kegeltjesparcours worden afgelegd en daarbij mocht ik niet groomen. Nico ging in een behoorlijk tempo en Sally was nogal fris waardoor het toch wel wat inspanning kostte om zittend mijn evenwicht te bewaren.
Hij was keurig binnen de tijd en alle kegeltjes waren netjes overeind gebleven dus dat was een goed begin van de dag.
Daarna kwam het wegparcours. Dat was helemaal relaxt, ik hoefde alleen maar de weg te wijzen en te genieten van de omgeving. Nico hield zelf de tijd goed in de gaten. Ideale tijd was een uur en hij kreeg het voor elkaar om precies na een uur binnen te komen
Tja, en toen was het zover, de marathonhindernissen. Nu voelde ik de spanning toch wel iets stijgen maar Sally en Nico moesten natuurlijk het echte werk doen.
Bij de start van hindernis één schoot Sally als een pijl uit de boog in galop richting de eerste doorgang. Dat was echt een bijzonder gaaf gevoel
We kwamen de eerste hindernis goed door maar door het van links naar rechts hangen was ik toch wel even aan het hijgen. Gelukkig moet je na elke hindernis een ronde om het terrein dus kon ik weer even op adem komen. De andere hindernissen gingen ook bepaald niet langzaam, soms had ik best moeite om over te stappen en bij de laatste hindernis schoot vlak voor de finish er een kramp in mijn kuit waardoor ik helemaal niet meer over kon stappen, dan maar blijven hangen. Nico moest daardoor de bocht wel ietsjes ruimer nemen maar de wagen is nergens met zijn wielen van de grond gegaan of uitgezwaaid. Wat dat betreft had ik mijn klus redelijk geklaard en oefening baart kunst dus ik hoop toch steeds iets handiger te worden.Ik vond het echt heel leuk om allemaal mee te maken. Nico moest heel wat stuurmanskunst verrichten om de doorgangen te nemen en Sally was constant super attent op zijn stem en hulpen. Wat een enthousiasme straalt er van dat paard af
Thuisgekomen had ik haar afgespoten en stapte haar even uit, ze sjokte braaf achter me aan tot ze haar baas opeens in het vizier kreeg. Ze ging meteen op de rem en haar hoofd schoot omhoog, ze wilde geen stap meer verder. Ze is duidelijk nogal gek op haar baas, dat hebben Sally en ik in elk geval gemeen
Bij de prijsuitreiking bleek dat Nico met Sally een derde plaats had achter twee zeer ervaren menners en met een hele mooie eindscore. Een goed begin van het seizoen en ik ben helemaal enthousiast geworden voor de mensport. De sfeer is ook heel erg gezellig, iedereen wenst elkaar succes, helpt elkaar en feliciteert elkaar met behaalde resultaten. Wat dat betreft is iedereen bijzonder sportief!
. Percy was te gek als groom, en dat voor de eerste keer 
; misschien is de groom ineens toch minder belangrijk 
?!!! In ieder geval heb ben we als team met Sally geheel naar wens gepresteerd, en kan de seizoenstart niet meer stuk 
. Met dank an Percy 
. Sallykuyper gefeliciteerd met het resultaat! 
