kamsel schreef:Ik vraag me af je zo stellig kunt zeggen dat de automobilist geen schuld treft.
We weten niet hoe ruim de auto passeerde en of de snelheid wel genoeg teruggenomen was voor de situatie ter plekke.
Als voorbeeld: het paard van een vriendin van me is ooit voor een auto gesprongen. Haar verzekering heeft niet uitgekeerd, auto had meer ruimte moeten geven. Ook al sprong haar paard er onverwacht voor en reed de auto niet hard.
Als ruiter of begeleiders val je onder de zwakke verkeersdeelnemer en daarom telt artikel 185 van de Wegenverkeerswet.
Artikel 185 betekend dat een automobilist altijd aansprakelijk gesteld wordt, tenzij hij overmacht kan bewijzen.
Let op, ook als hij aansprakelijk gesteld wordt, kan er een eigenschuldgedeelte aan beide partijen toegekend worden. Als de begeleider van de pony jonger is dan 14, kan dat niet. Dan zal de automobilist 100% schuld verweten worden.
Post aangevuld:
Een bestuurder van een motorvoertuig moet zich bewust zijn van de onvoorspelbaarheid van een dier (niet alleen een paard, maar ook een aangelijnde hond bv) en daarmee rekening houden in z'n rijgedrag.
Een ruiter is een bestuurder (ook als hij het paard leidt is hij een bestuurder) en zal derhalve de verkeersregels moeten kennen en zich daaraan moeten houden.
Een ruiter is een niet-motorvoertuig. Bij een verkeersongeval met een motorvoertuig kan hij deze altijd aansprakelijk stellen volgens art. 185 WVW
De bestuurder van het motorvoertuig kan zich dan beroepen op overmacht; hij zal moeten bewijzen dat hij rekening heeft gehouden met de onvoorspelbaarheid van een dier en z'n rijgedrag daarop aangepast heeft of dat zijn rijgedrag niet relevant was voor het ongeval.
Als de bestuurder van het motorvoertuig aansprakelijk gesteld wordt, zal er nog gekeken worden naar het eigen-schuld gedeelte. De ruiter moet zich ook bewust zijn van de onvoorspelbaarheid van het paard en heeft toch gekozen voor deelname aan het verkeer en is derhalve een risico tot schade aangegaan.