Eigenlijk wil ik het liefst verkopen aan een goede amateurruiter, een eindgebruiker. Die een paard 'voor het leven' zoekt, goed kan rijden, weidegang biedt, ook buitenritjes maakt, enz. enz.
Maar dan begint het ... De leuke amateurruiter die een goed opgeleid wedstrijdpaard zoekt is bijna niet te vinden. Of wil voor een dubbeltje op de eerste rang. Veel vaker dient zich een potentiële koper aan, meestal een handelaar die het paard heeft gezien op wedstrijd. Soms eerlijk, maar soms ook met een (te) goed verhaal (paard voor de jongste dochter

Ik vind het lastig om hiermee om te gaan. Want eigenlijk wil ik een aantal garanties die samengevat luiden: 'niet naar China'. Of beter gezegd: ik wil graag dat het paard goed terechtkomt. Dat zo'n paard misschien na 2 of 3 jaar door wordt verkocht, dat weet ik. Daar is niks aan te doen. Maar voor zover het in mijn vermogen ligt (dat is dus als ík verkoop) heb ik wel mijn wensen.
Kopers kijken je wat meewarig aan en vanzelfsprekend gaat zo'n paard nooit naar China of Korea, maar altijd naar Zweden of zo ....

Dus misschien moet je t ook maar laten gebeuren?? Ben benieuwd naar andere meningen/ervaringen!