Vandaag in de bak geëindigd in tranen omdat ik er even helemaal klaar mee was
Wat ik wil met dit topic? Gewoon mijn verhaal delen. Horen van andere mensen die hetzelfde of vergelijkbaars hebben meegemaakt, het eruit gooien en wellicht wat succesverhalen voor hoop haha
Ik zal proberen het zo kort mogelijk te verwoorden, dus hier komt ie..
Ik heb een op dit moment bijna 7 jarige merrie (opa is Numero Uno). Ik heb haar gekocht op 2,5 jarige leeftijd en op een stal gezet waar ze aan de diarree ging van koeienkuil.
Hierdoor na 2 maanden verhuisd naar een stal met alle luxe maar waar ze maar 1,5 uur naar buiten kwam per dag. De combinatie daarvan met winter (sneeuw), een 2,5 jarig paard en corona waardoor we niet in de binnenbak mochten was niet te doen en ook vanwege haar leeftijd verhuisden we naar een 24/7 buiten plek.
Op deze plek was alleen 12 hectare land, zonder schuilmogelijkheden in een gemengde kudde van 12. Ik heb haar hier in de zomer ingereden met een barebackpad en touwhalster en ze heeft geen stap verkeerd gezet. Hier ook zo'n drie keer in de week 20 min gereden en ze was superbraaf. Ze heeft hiervoor ook nooit een stap verkeerd gezet, altijd braaf met longeren en buiten wandelen (bos, vrachtwagens, treinspoor, motors, boten etc)
De enige uitzondering hierop was op de luxe stal waar ze bij stappen in de binnenbak omhoog kwam. Maarja wat wil je met 2,5 jaar en 23 uur per dag op stal.
Echter merkte ik en mijn osteopaat op dat ze hier zo rustig was dat dit ook niet echt gezond was voor een 3 jarig paard.
Bloed laten prikken en bleek een gigantische leververgiftiging te hebben. Advies: leverbiopt afnemen en verhuizen.
Dus na 10 maanden weer verhuizen. Uit de leverbiopt kwam uiteindelijk overigens niets en was de conclusie dat haar lichaam 24/7 buiten in dergelijke omstandigheden niet aan kon.
Verhuisd naar een tussenstal waar ze snachts op stal stond en dus wel weer even wat drukker maar nog niets geks, ik kon na dik een maand gewoon opstappen en op de nieuwe stal in de vrieskou een buitenrit maken.
Na twee maanden (vlak voor we naar de nieuwe stal gingen) haar leverwaardes laten checken en deze waren bijna terug naar normaal wat echt verbazingwekkend goed was en best bijzonder zo snel zij de DA.
De volgende stal waar ze stond zijn we verder gegaan met rijden, dit ging de 13 maanden dat we daar stonden incl winter prima. Hier en daar is een schrikmoment, logisch met een jong dier. Ze stond hier 16 uur op stal en 8 uur buiten. Omdat 24/7 buiten zo gepromoot werd en ik dit niet los kon laten toch weer verhuisd naar een stal waar ze 24/7 buiten stond, maar ditmaal met optimale voorwaarden een een kleine kudde.
Ook hier ging 15 maanden lang het rijden super. Ze was wel angstig/onrustig op de poetsplaats waar ze der kudde niet kon zien, maar verder prima. Wel was ze hier heel wisselend in energie (weer vaker moe) en waren haar leverwaarden iets verhoogd maar volgens de DA nog prima. Deze stal was bij mensen aan huis en helaas gingen zij het verkopen en moesten we weg.
Situatie nu
We staan nu op een ontzettende fijne stal. Ze staat samen met een andere merrie waar ze het goed mee kan vinden, 24/7 buiten in de zomer en in de winter snachts op stal.
Nu komt het "probleem".
Op deze stal is ze in de bak (en daaromheen ook wel) DOODSBANG van ALLES.
Het begon met uit het niks loodrecht omhoog komen en dan wegschieten als rodeo door de bak zonder controle.
Door middel van een Featherlight aanpak nu aangekomen op een punt dat ze bij mij blijft en niet meer de lucht in schiet maar ze is nog steeds doodsbang waardoor rijden eigenlijk geen optie is. Ze vertrouwd mij wel en kruipt ook bijna in mij als ze het spannend vind. Maar wanneer het te hoog oploopt schiet ze er nog steeds vandoor (nogmaals blijft wel bij me, maar draait dan om me heen).
Ik heb er de afgelopen tijd zoveel ingestopt en we konden eindelijk weer een aantal keer (aangepast) rijden, ook vanaf de grond steeds meer ontspanning.
Toen ik vandaag datzelfde wilde doen was ze opnieuw te angstig om op te stappen en was ik er echt helemaal klaar mee. In tranen even met der in de bak gestaan (waarop ze wel heel lief kwam kroelen, in het midden waar geen spoken waren)
Feitelijk gezien denk ik dat ze overprikkeld is door alle verhuizingen (7 keer in 4 jaar) icm meer energie want snachts op stal en een bak die ook echt wel spannend is (ook voor andere paarden, door weinig zicht en er gebeurd veel rondom) maar soms denk ik ook komt dit ooit nog goed, krijg ik mijn brave paard ooit nog terug.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt. Ik kan me voorstellen dat mensen allang zijn afgehaakt maar voor degene die er nog zijn, is dit herkenbaar? En wordt zij ooit nog mijn paard waarop ik gewoon ontspannen kon wegrijden? En wat kan ik zelf verder nog doen om het beter te maken?
Ze krijgt al magnesium, is gezond verklaart door DA, hoefsmid, osteopaat etc. Ik werk met de Featherlight manier en ik heb zelfs een reading ingepland (nog niet geweest)
Naast dit verhaal is het ook een hele sensibele merrie en een binnenvetter. Bij de zadelpasser paste er 5 zadels maar ze accepteerde er maar 1, met bit rijd ik niet want bij de lichtste spanning flapt der tong all over the place en ze rijd prima bitloos, neckrope en zelfs helemaal zonder iets.
In voeding is ze selectief en ze is een paard waarbij de emmer langzaam overstroomd. Bijvoorbeeld trailerladen ging heel lang goed dacht ik, blijkbaar had ze wel degelijk spanning en liep dit op tot haar emmer overliep en ze ook loodrecht overeind kwam bij trailerladen (dit is nu na een aantal keer oefenen via de Featherlight manier over en laad ze weer gewoon)
Ik ben heel benieuwd naar jullie ideeën, meningen en ervaringen en bedankt voor allen die de tijd hebben genomen om dit te lezen
