Geplaatst 
Ik heb een hele lieve merrie die heel erg gefixeerd is op mij en best sensibel is. Sinds zij een peesblessure heeft (begin november) is een situatie die ze al langer heeft behoorlijk verergerd. Namelijk: het de stal in en uit gaan ( en alle andere doorgangen met een plafond
maar de stal moeten we toch echt in en uit). Ik denk dat de situatie nu erger is omdat ze natuurlijk minder haar ei kwijt mag/kan.Ze is namelijk ontzettend bang om haar hoofd te stoten en vast te zitten in de hoogte (Spaanse Merrie, in bezit sinds 7 jaar, daarvoor weet ik helaas niet wat er gebeurd kan zijn). Dit is mede door een ongeluk wat wij samen hebben gehad waarbij ze in haar uier gestoken werd, helemaal Flipte, de bak uitgesprongen is en ik op haar nek belandde. Vervolgens is ze gaan rennen terwijl ik op de teugels zat ik kon dus helemaal niets corrigeren. Toen zijn we in volle galop op de bovenzijde van een doorgang geklapt en ik blijven haken. Sindsdien is haar angst voor bovenkanten van verergerd.
Ergens 6 weken in haar herstel periode (zaten toen pas om 4*5 minuten stappen). Heeft het een avond gestormd en toen durfde ze niks meer. Ze kwam haar stal niet meer uit op geen enkele mogelijke manier.
Het heeft toen uiteindelijk 3 dagen(!) geduurd voordat ze eruit kwam. Ik heb er uren naast gezeten in het gangpad, met voer geprobeerd, hele gang vol stro gelegd, achterwaards, geblindeerd, gesedeerd, deur hele dag opengelaten, niks mocht baten. Ze wilde er heel graag uit naar haar paddock maar durfde simpelweg niet. Dit brak echt mijn hartje.
Uiteindelijk heeft ze het doorbroken doordat iemand achter haar stalmuur veel lawaai maakte en is ze er toch met veel angst uitgevlucht. Ik ben daarna heeel stelselmatig en veel aan het oefenen geweest en bij mij komt ze er redelijk goed uit. Wel spannend vind ze het maar ze heeft vertrouwen en loopt mee. Ik vraag dit wel met een halster om maar geen touwtje zodat ze er op mijn stemcommando zonder trekken uit komt en mee gaat.
Dit lukt echter niet iedereen en ook niet al het stal personeel waardoor ik er eigenlijk niet niet kan zijn om haar buiten te zetten etc. Wat geen probleem is maar ik ga in de toekomst uiteindelijk wel op vakantie of een weekend weg. Bij anderen wordt ze banger, gaat ze weigeren en schrikt/steigert dan veel omhoog zodra ze in de buurt van de onderkant moet komen. (Vreemd genoeg steekt ze wel haar hoofd door de stal opening in ontspanning maar zodra haar voeten dan ook mee zouden moeten bewegen blokkeert ze compleet. Ze heeft dit ook met de binnenbak in of uit gaan, het solarium, de trailer, echt overal waar zij bang is dat je je kan stoten aan een deurpost of plafond.
Terug de stal in is gek genoeg nooit een probleem geweest. Zij is ook echt dol op haar stalletje, echt haar rustplekje.
Eenmaal goed en wel buiten of op een plek met een hoger dan is ze enthousiast, vrolijk en leergierig.
Mijn vraag: herkent iemand dit? En heeft iemand ideeën hoe ik het vertrouwen bij haar kan vergroten dat ze het ook bij andere durft en wil doen?
Tot nu toe doet ze het bij mij sowieso en bij mijn instructrice en stalgenootje van haar beste paarden vriendin ook. Maar die zijn er natuurlijk ook niet altijd.
Ik hoop dat iemand kan helpen. Geduld en routine is bij haar sowieso een echte must.
