
Ik ben onwijs blij met haar, en ze is lief voor mijn paard.
Hij krijgt meer beweging en aandacht, en ik heb soms een dagje vrij.
Nu merk ik dat ik voor mezelf nog eigenlijk helemaal niet zover had nagedacht als er iets zou gebeuren, want er zijn wat kleine dingen verkeerd gegaan merk ik.
Zo is ze een singel kwijtgeraakt, en deze is ook nooit meer gevonden. Ik heb nog wel een andere singel, gelukkig, alleen is deze met schapenwol en dus wel warm.
Laatst vroeg ze aan mij of ze naar het strand mocht met mijn paard, en hoewel ik het gun voelt het niet goed. Er kan echt vanalles gebeuren, met haar en met mijn paard.
Nu kreeg ik het bericht dat zijn hoofdstel stuk is gegaan op buitenrit, en ik baal zo hard hier van. Dit hoofdstel pastte hem zo goed, en het is er een waar hij het minst last van heeft.
Ik kreeg van haar te horen dat het voor nu geen probleem was, en eerlijk gezegd vond ik dat heel apart omdat het voor mij over kwam als bazig. Ik gaf daarom ook al aan dat dit voor mij wel een probleem is en dat ik nu nog half in verhuizing alle overige spullen in dozen heb, en volgens mij geen ander hoofdstel heb die past. Een vriendin van mij gaf aan dat ik haar moest vragen om een nieuwe te betalen. Ik heb echt geen idee nu wat 'normaal' of redelijk is om te doen?
Dit hoofdstel heb ik al ruim twee jaar, en hoewel er altijd iets kapot of kwijt kan gaan vind ik het wel vervelend dat dit allemaal in vrij korte tijd is gebeurd.
Wat zijn een beetje ok grenzen om hier te stellen?
Ik wil sowieso in gesprek gaan maar wel persoonlijk wanneer we elkaar zien, hoe kan ik dit het beste aanpakken?