pluisje88 schreef:Het kan ook gewoon zijn dat ze geen vreemden aan haar lijf wil. Dat heeft mijn merrie ook. Dat mensen haar halsteren sn meenemen is prima maar ze moeten van haar afblijven verder. Ze wil gewoon niet aangeraakt. Haar lijf is van haar en daar mag alleen de gene aan zitten die zij bepaalt. Heb ik geen probleem mee verder. Ze kiest zelf haar behandelaars en dat gaat prima.
Abby is een beetje het tegenovergestelde, ze is gek op aaien en kriebelen. Dat heeft ze bijna nog liever dan snoepjes
. Als ik haar zelf pak en aan iemand anders geef gaat dat heel aardig, wel met stress. Als ik haar vasthoud, kan bijvoorbeeld een zadelmaker of osteopaat haar aanraken als ze maar een beetje rustig beginnen. Als ik er niet bij ben is het een ander verhaal...
Citaat:
TS: is het een idee om haar het halster om te laten zodat de stalhoudster haar makkelijker kan pakken? Verder werkt hier dat mensen hem regelmatig wat lekkers geven, want liefde gaat door de maag. En wat je ook kunt oefenen is haar zelf vast houden en iemand anders haar de hoeven laten doen.
En dat steeds verder uitbouwen, dus er zelf bij zijn als de hoefsmid komt, maar haar door iemand anders vast laten houden. Misdraagt ze zich, dan kun jij haar corrigeren.
En verder is het een kwestie van een lange adem..
Halster om vind ik een beetje spannend met blijven hangen... ze staat dag en nacht buiten en wil nog wel een schuren. wat is jullie ervaring hiermee?
De smid is nog erg spannend, dus dat kan ik beter zelf doen voorlopig, maar ik kan natuurlijk wel iemand anders haar laten poetsen, dat is een idee!
Sizzle schreef:Ik zou dat heel simpel aanpakken als deel van een training, een beetje zoals je het ook zou aanpakken met een nieuw object.
Jij neemt je paard uit de box en de ander loopt gewoon passief mee, na een paar minuten geef je het touw even over en daarna weer terug. Dit meermaals herhalen, daarna hetzelfde aan bijv. de longeerlijn.
De „vreemde“ zet haar vervolgens terug in de box.
Het uit de stal halen is pas de volgende stap als „werken“ met een ander normaal geworden is.
In iedergeval niet de aandacht erop, gericht aankijken en proberen te aaien of zo, dat komt bedreigend over, die ander moet vooral gewoon neutraal en rustig blijven en doen of het de normaalste zaak van de wereld is, zonder er druk op te zetten.
Dat ga ik inderdaad doen denk ik. Gewoon rustig oefenen met iemand anders erbij en steeds meer over laten nemen. Ze heeft alleen geen box, ze staat altijd buiten. Dat maakt het met pakken wel lastiger, want ze rent gerust weg. Kleine stapjes, ben benieuwd hoe ze dat oppakt.
pluisje88 schreef:Sizzle schreef:Ik zou dat heel simpel aanpakken als deel van een training, een beetje zoals je het ook zou aanpakken met een nieuw object.
Jij neemt je paard uit de box en de ander loopt gewoon passief mee, na een paar minuten geef je het touw even over en daarna weer terug. Dit meermaals herhalen, daarna hetzelfde aan bijv. de longeerlijn.
De „vreemde“ zet haar vervolgens terug in de box.
Het uit de stal halen is pas de volgende stap als „werken“ met een ander normaal geworden is.
In iedergeval niet de aandacht erop, gericht aankijken en proberen te aaien of zo, dat komt bedreigend over, die ander moet vooral gewoon neutraal en rustig blijven en doen of het de normaalste zaak van de wereld is, zonder er druk op te zetten.
Precies dit. Jullie maken er een “ding van” dat probeer ik uit te leggen..
Dit snap ik niet helemaal, hoe maak ik er precies een 'ding' van?