Het leek te mooi om waar te zijn: na kennismaking met de paarden en een korte instuctie over verzorging en de route, een uurtje begeleiding bij de start en dan vijf dagen op eigen kracht door de bossen en landerijen van Aquitaine. Nou, het was precies dat. Helemaal super.
Op de grens van Gers en Landes ligt het dorpje Parleboscq en daar heeft Evelien Hiltermann haar "Ecuries de Bouau". Zij doet bijna alles zelf, ook het bekappen bijvoorbeeld (na twee trektochten zijn de ijzers aan vervanging toe, dus dat helpt). Vind ik wel stoer. De wijde (!) omgeving kent weinig paden waar ze niet gereden heeft en dus kon ze een prachtige vijfdaagse route maken. Overnachting bij boerderijen waar de paarden uiteraard ook kunnen staan, die je zelf moet verzorgen.
Als we 'losgelaten' worden vraagt meteen de topokaart om aandacht. De talloze paadjes leiden maar al te snel tot foutjes en verkeerd rijden kost natuurlijk veel tijd. Vind je kaartlezen lastig dan wordt deze tocht een beste uitdaging. Wanneer ik de mist in ging corrigeerden niet zelden de paarden. Zij lopen er tenslotte ook niet voor het eerst. Als ik dacht A en zij deden B dan bleek dat bijna altijd goed. Over loslaten gesproken.
Het landschap is best afwisselend. Zonnebloemen, wijngaarden, graslanden, bossen en kleine dorpjes. Onderweg kwamen we (iets te) weinig tegen van winkeltjes en terrasjes. In heel Frankrijk zie je de aanhoudende uitstroom van het platteland naar de steden. Je kunt stellen dat het erg rustige omgeving is. De route kent een prima afwisseling van paden en wegen en dus kun je ook de gangen goed verdelen. Ook hier weten de paarden vaak wat er komt. Een lang zandpad in het vizier is dus ....... je snapt 'm.
Na vijf lange rijdagen en dik 150 km. komen we lekker brak maar happy weer bij Evelien's ecurie aan. Toch weer veel geleerd en trots op onszelf dat we dit voor 't eerst samen gesjeft hebben.
Dit soort paadjes...

...en dit soort plaatjes

Onderweg moet je het zelf fixen. Hier een halfuurtje knutselen om het pad weer vrij te maken (gelukkig had ik een tool met een zaagje bij me!)


Nieuwe oefening: wijken voor de kerk. Of zoiets.
