Geplaatst Ik weet ook niet echt of dit een vraag is, maar ik moet het alleszins van mij afschrijven. Het wordt waarschijnlijk een lang verhaal, excuses
Sinds kort heb ik mijn eerste eigen paard gekocht. Ter info, ik ben beginnen rijden toen ik 8 was (nu 30). Als kind/tiener hebben we altijd eigen paarden gehad, mijn ouders betaalden alles. Ik heb altijd recreatief dressuur gereden. Toen mijn ouders gescheiden zijn heb ik nog enkele jaren samen met mijn zus een paard gehad, maar na mijn studies ben ik hiermee gestopt. Na een aantal jaren werken, begon het opnieuw te kriebelen en ben ik paarden gaan bijrijden van anderen (halve stal). Een kleine maand geleden heb ik besloten om hiermee te stoppen en mijn eigen paardje te kopen.
Ik was al weken online aan het kijken naar paarden en na aanmoediging van familie toch eens gaan kijken. Het tweede paardje was een jonge merrie die geadverteerd stond als heel braaf. Bij het gaan kijken was ik op slag verliefd. De merrie werd voorgereden en daarna heb ik er zelf mee gereden. Ze bokte wel even op mijn sporen, die ze niet gewoon was. Voor de rest was ze in omgang en aan de hand ook heel braaf.
Een weekje later later keuren en nog een week later werd ze gebracht naar haar nieuwe stal. (4jaar, 1j zadelmak)
Ik heb de eerste dagen haar vooral wat gelongeerd aan het halster en losgelaten/aan de hand gestapt in de paddock. Op de wei stond ze wel heel onrustig, verder was ze in omgang nog steeds heel braaf en lief.
Mijn zadel en hoofdstel dat ik nog had van vroeger passen niet. Dus heb ik een afspraak gemaakt bij een erkende zadelpasser. Ik had wel wat stress die dag, de eerste keer opstappen op een jong paard op een nieuwe locatie... Ze stond toen 2,5 weken op de nieuwe stal.
Voordat de zadelpasser er was heb ik ze gelongeerd en ze leek heel rustig. Nadien nog even geborsteld, maar dan moesten we wachten op de zadelmaker die te laat was. Bij het opmeten/uitleg merkte ik wel dat de merrie wat gestresst was. Ze laat dit niet snel zien en het is heel subtiel. Uiteindelijk hebben we een paar zadels gepast en gingen we het eerste zadel testen. Ook hier heb ik ze eerst aan de longe genomen, ze leek kalm dus ben ik opgestapt. Het zadel voelde wel goed, maar de zadelpasser vond het net wat te klein voor mij (17"). In galop vertrok ze wel met te veel enthousiasme, maar ze zit zacht en kwam daarna braaf terug. Ze gaf klein bokje, maar ook dit was eerder een vreugdebokje/fris zijn.
Het eerste zadel bleek toch ruim boven mijn budget te zijn en we probeerden een tweede zadel. Het op- en afzadelen deden we in de piste, ze bleef echt braaf en rustig staan. Ik heb wel de fout gemaakt van op te stappen zonder te longeren met het tweede zadel. Ik voelde direct dat ik minder stevig zat op dit zadel en de merrie was ineens ook heviger. Haar draf werd echt een showdraf en ze begon ineens te huppelen in galop (heel traag, bijna ter plaatse, maar wou niet goed terugkomen). Toch nog twee cirkels in draf en ineens lag ik er naast.
Ze sprong naar voren, en bij het landen op de voorbenen bokte ze hard en hoog met haar hoofd tussen haar benen. Ik zag de omheining van de bak nog dichterbij komen want ik werd echt gelanceerd en kon met geen mogelijkheid blijven zitten. Ik ben gevallen op mijn onderrug en had meteen pijn. Ik ben ook even blijven liggen, want ik geraakte niet goed recht. Al snel bleek dat ik niet meer in staat was om nog op te stappen. Zelfs gewoon stappen ging moeilijk, mijn rechterbeen kreeg ik niet meer omhoog of opzij.
Achteraf gezien had ik wel al signalen kunnen herkennen en vroeger afstappen, dat is nu natuurlijk makkelijk gezegd.
Paard afgezadeld, de zadelpasser stelde voor om iemand anders te bellen of nog een andere keer terug te komen. Ze had nog een zadel binnen mijn budget, maar het was net te smal. Ze zei dat het geen kwaad kon om hiermee even te rijden om nadien een zadel op maat te bestellen.
Ik heb een andere zadelmaker gebeld die volgende week kan komen, met meer zadels in mijn budget. Ze zijn ook op de hoogte van het verhaal.
Maar ik heb nu al stress als ik hier aan denk. Het zal natuurlijk niet helpen als ik tijdens het zadels passen opnieuw zoveel stress heb op een jong paard. In tussentijd rijden gaat niet, want ik heb geen zadel. Ik sta op een kleine stal waar niet veel mensen rijden, dus lenen wordt ook moeilijk.
Mijn zus heeft een springzadel van Ikonic dat mogelijks wel zou kunnen passen. Ze heeft ervaring met jonge paarden en is niet bang om op te stappen. Ik heb gevraagd of ze deze merrie eens zou willen rijden, zodat ik kan zien hoe ze bij een andere ruiter reageert. Helaas heeft mijn zus al enkele keren last-minute deze afspraak afgezegd en kan ik niet echt op haar rekenen.
Wie heeft nog tips om het zadelpassen volgende week te overleven?
De laatste keer dat ik viel (6jaar geleden) heb ik een stukje van een ruggewervel gebroken, dus de schrik zit er nu wel behoorlijk in eerlijk gezegd...
