Geplaatst 
vermoedens werden waarheid toen ik op zaterdagmorgen om 06.15 uur plotseling mijn baasje de stal in zag komen met elastiekjes en touwtjes. Vrolijk merkte zij op dat we aan het werk moesten, en begon aan me te plukken en trekken om me overeind te krijgen. Even dacht ik er nog aan om de paarden vakbond te bellen om te vragen of dit wel allemaal in mijn C.A.O. stond. Het werd alleen maar erger toen ik zag dat ze dat rotjong dat naast me op stal stond ook al wakker maakte om van vlechten te voorzien. De hele dag met die uitslover op stap leek me echt helemaal niets. Vaak schaamde ik me dood voor hem, want hij floot naar elke leuke merrie 
die langs kwam. Als hengst en macho vond ik het ook maar niks dat ik telkens weer van nagellak en lippenstift werd voorzien, als ik mijn kunsten moest vertonen aan iemand die mijn baasje jurylid 
noemde. Dit keer waren het er zelfs twee die voorzien van de verkeerde eau de cologne cijfers gingen geven voor mijn kunstjes. De geur die deze juryleden verspreide was voor mij aanleiding om zo ver mogelijk bij hen uit de buurt te blijven. Maar omdat die ene zo vriendelijk met zijn hoed naar mijn zwaaide toen ik op X even mocht halt houden, dacht ik dat is een toffe peer, die zal ik eens wat laten zien. Terwijl ik door de baan liep te huppelen, vond mijn buurman het nodig om elke keer te gaan fluiten, om aan te geven dat ik weer een mooie merrie had gemist. Toen ik eindelijk aan het eind van mijn proef, een paar klappen op mijn schouders kreeg en die man bij C zijn hoed weer voor me afnam, dacht ik zo… dat hebben we ook weer gehad. Snel naar huis, maar nee hoor dat rotjong naast me moest ook nog. Dus lekker pesten en hem tijdens zijn proef laten horen wat hij allemaal aan mooie merries misten. Toen hij eindelijk aan de hand van zijn bazin weer op de vrachtwagen werd gezet, dacht ik hoi! Lekker naar huis. Maar nee hoor die uitslover had weer zo zijn best gedaan dat hij ’s avonds de kür moest rijden. Nou die zou ik wel even te pakken nemen. Mijn bazin had tot vervelens toe zijn muziek al een week ik onze stal gedraaid, dus toen dat rotjong aan zijn kür begon ben ik even hardop mee gaan zingen. Maar zelfs dat heeft niet mogen helpen, want we moesten nog langer wachten want dat rotjong had een prijs gewonnen. Ik werd steeds kwader omdat het erop begon te lijken dat ik mijn favoriete programma Idols zou gaan missen. Terwijl we samen op de vrachtwagen stonden zei ik nog tegen hem, “waarom heb je niet gezegd dat je je zo zou gaan uitsloven, dan had ik de videorecorder ingesteld”. Terwijl we zo naast elkaar in de vrachtwagen stonden te babbelen, zei hij tussen neus een lippen door, sorry ik wist niet dat ik nu ook nog een keer naar Wanroy moet, en wees jij maar blij dat je bij het ene jurylid maar 60% kreeg, want als hij ook 70% had gegeven , zoals het ander jurylid had je ook mooi mee gemoeten naar Wanroy. Maar misschien kunnen we nog ruilen, want die ene merrie viel duidelijk op jou, en ik hou toch niet van die verwaande types !ZeihetPaard
Yap Yum 
. Dan hebben we in ieder geval nog iets aan al die selectiewedstrijden over gehouden.
en idd succes in Wanroy! 
met een tas met geld naar je komt kijken. Kun je er niet een beetje met de pet naar gooien, ongeveer zoals je elke maandag loopt te klieren, want eigenlijk wil ik helemaal niet dat je weg gaat 
leuke verhaaltjes!! 
