Zoals de titel al zegt, ik heb een vreselijk nerveus paard zodra we van onze vertrouwde grond afkomen.
Ze is 15 en heeft dit altijd wel gehad, maar ik kon wel met haar buitenrijden, vooral op straat was ze braaf.
MAAR vorig jaar heb ik een ongeval gehad met haar. Ze is in paniek over mij heen gesprongen en ik heb er een gebrokem ruggenwervel aan overgehouden. Dus een jaar lang moeten revalideren en vooral veel pijn.
Ondertussen is alles genezen, maar tot mijn grote schaamte heb ik toch wel een serieuze schrik gepakt.
Rijden in onze wei gaat zonder problemen. Het stappen aan de hand durf ik wel nog eens eng vinden, maar daar kan ik me steeds beter overzetten.
Maar wat nu dus vooral 10x verergerd is, is het buitenkomen. De piste op het einde van de straat doet ze net alsof we een oorlogsterrein zijn binnengewandeld ookal zijn we daar ondertussen toch een aantal keren al geweest. Op straat loopt ze dan te knorren en te stressen ookal loop ik ernaast.
Ik weet dat veel hiervan door mijn eigen angst en onzekerheid komt, maar ik zou zo vreselijk graag weer met haar kunnen gaan wandelen
Ik had al besloten om samen de schriktraining weer op te pakken en wat grondwerk. Misschien wat vaker aan de hand wandelen.
Heeft iemand nog tips?
En misschien ook mensen die ook al eens zoiets hebben meegemaakt, hoe kom je van die angst af?