Bokt.nl

siskeh schreef:

Wat kent hij eigenlijk wel?! Is hij bekend met grondwerk(aka, is hij gewend "aanwijzingen" van jullie aan te nemen op de grond)

Lomp en paniekerig wijst er beide op dat hij niet "gewend" is om op jullie te reageren/met jullie te communiceren.

Marije_1997 schreef:

birgit_x schreef:

Dankjewel!
Happen doet hij ook wel vaak alleen zijn grootste probleem is echt dat hij ineens de knop omslaat en alleen maar weg wilt zelfs als je hem gewoon lekker wilt poetsen :/

Hoop inderdaad dat het maar puberaal gedrag is want inrijden gaat zo niet echt lukken.

Kan het ook zijn dat je verkeerde signalen afgeeft met het poetsen, spannjng of iets dergelijks? Ik heb mezelf ook echt even om moeten zetten, door mijn spanning werd het alleen maar erger.

ogidni schreef:

birgit_x schreef:

Hoi! Bij ons in de kudde staat onze 4-jarige fjord (ruin) waar wij nu vaak mee aan het oefenen zijn.
Alleen gaat hij zich steeds vaker vervelend gedragen, op het ene moment is het een mak lammetje en kun je er zo opstappen en binnen een paar seconde kan dat zo ineens omslaan en gaat hij zonder reden compleet door het lint. Het gebeurd nu steeds vaker dat hij ineens weg wilt rennen en dan ook echt niet meer te kalmeren is. In de afgelopen jaren (hij is bij ons geboren) heeft hij niet heel veel goede ervaringen gehad buiten de wei. Hij is erg lomp en paniekerig waardoor hij zichzelf vaak bezeerd.

Ik vraag me nu af of hij echt een angst heeft gekregen van het buiten de wei zijn of dat hij gewoon echt pubergedrag aan het vertonen is. Heeft iemand hier ervaring mee en eventueel tips?

Wat bedoel je hiermee?? Wat zijn dan de slechte ervaringen?

Lindsey_99 schreef:

Als je een paard wilt beleren, dan doe je dat niet 'zomaar'. Het paard moet stap voor stap leren en begrijpen wat je van hem vraagt, en netjes volgen aan het halster lijkt me bij de basis horen. Het vertrouwen ontbreekt nog behoorlijk als ik een en ander zo lees.

Citaat:

op het ene moment is het een mak lammetje en kun je er zo opstappen en binnen een paar seconde kan dat zo ineens omslaan en gaat hij zonder reden compleet door het lint

En je hebt er al 3 x opgezeten.
Zolang je op de grond nog geen goede basis hebt lijkt me erop gaan zitten bijzonder onverstandig.
Ik zou het overlaten aan iemand die er ervaring mee heeft anders is het dier straks niet meer te hanteren of zelfs rustig aan het halster mee te nemen. Er zijn wel meer (fjorden; voorbeeld gezien tijd terug) paarden die zelfs met touwhalster en leadrope rustig een loopje nemen met wie dan ook.
Lijkt me niet helemaal de bedoeling dat ie nu al geleerd heeft ervandoor te gaan als ie schrikt of niet wil...

Lindsey_99 schreef:

Als hij een hele tijd niet in handen is geweest, of te weinig, dan gewoon weer van het begin af aan beginnen met vertrouwen opbouwen. Je krijgt maar 1 kans het goed te doen...beste is hulp te zoeken omdat het al fout is gegaan.

Serenity350 schreef:

Jeetje, wat een lastige situatie! Ik ga wel mee met mijn voorgangers dat het soms echt heel belangrijk is, ook al ben je al zolang bezig, om helemaal bij het begin te beginnen. Dit heeft meerdere redenen en functies:

- Beginnen bij het begin, en zo stap voor stap verder werken, is voor jou een manier om te zien waar nog zaken zijn die niet goed/onvoldoende bevestigd zijn. Als je onvoldoende bevestigde stappen onbedoeld overslaat heeft dit invloed op in hoeverre hij in staat is om te begrijpen wat je bedoeld in het verdere proces aangezien die eerste stappen vaak de basis vormen voor de stappen die erop volgen. En onbegrip werkt frustratie en spanning in de hand bij zowel paard als de ruiter wat vervolgens ook weer tegenwerkt.
- Door stap voor stap te werken (heel klein), zul je in het begin veelal positieve ervaringen hebben. Het is al een beetje bekend, dus uitvoeren/doen wat er gevraagd wordt is relatief makkelijk. Succesmomenten zijn goed voor de onderlinge band maar ook het zelfvertrouwen en je algehele gevoel bij het werken zelf. Vanzelfsprekend worden we blijer van dingen die goed gaan dan wanneer het steeds mis gaat.
- Misschien zijn de stappen ansich niet zo lastig, maar zijn er externe factoren waar hij moeite mee heeft, die kun je op deze manier ook nalopen en uittesten. Als je weet dat hij een bepaalde oefening altijd goed doet, behalve op "plek X" dan weet je dat daar een externe factor is die ruis veroorzaakt/tegenwerkt.

Daarnaast leert elk paard anders, dus het is ook best belangrijk telkens weer te kijken of hij nieuwe info wel goed opneemt/opslaat. Zo leer je te herkennen wat jouw paard nodig heeft om op een goede manier te leren, soms betekend dat relatief veel "rust" tussendoor. Sommige paarden leren goed door veel te herhalen van hetzelfde, andere paarden hebben juist meer afwisseling nodig om de aandacht erbij te houden. Voor het ene paard is 10 minuten al genoeg om het koppie vol te hebben, een ander paard kan veel langer doorgaan. Hoe je paard leert, leer jij weer door goed te kijken naar wat hij doet/aangeeft en hoe snel nieuwe dingen bevestigd lijken te zijn.

Wel wil ik benoemen dat ik het echt super goed vind dat je om hulp en suggesties vraagt! Het is niet leuk of makkelijk om openbaar te delen dat je het even niet weet of je ergens onzeker over voelt.

Verder wou ik delen dat ik ook de indruk krijg dat het paardje al een behoorlijke reeks nare ervaringen heeft gehad. Zelf zou ik niet zozeer het omschrijven als "angst voor een andere plek dan de weide" maar vooral een deuk in vertrouwen in combinatie met een reeks negatieve associaties met betrekking tot objecten/plaatsen waarvan hij nog niet geleerd heeft dat hij daar ook zonder pijn/schrik mee kan dealen. Dit komt dan ook al snel weer terug op het belang van een goede basiscommunicatie, vertrouwen in de mens/begeleider en wederzijds herkennen van elkaars signalen. Zonder goed te kunnen communiceren bouw je geen vertrouwen op, zonder vertrouwen of een gebrek daaraan zal het paard niet bij jou aankloppen/naar jou luisteren op zoek naar een antwoord hoe om te gaan met het "nieuwe/enge/pijnlijke" ding en dit zelf invullen. En dan krijg je vaak gedrag dat ongewenst is vanuit de mens.

Je geeft ook aan dat je inmiddels wel wat spanning bij je draagt. Dat snap ik enerzijds wel, maar dit maakt het natuurlijk allemaal niet makkelijker. Ook kan het heel goed zijn dat een deel versterkt wordt of wegkomt uit de "puber-fase" waar hij gezien zijn leeftijd best in kan zitten.

Als ik het zo lees denk ik aan een opstapeling van factoren en is het heel lastig om zo een eenduidig advies te geven waarmee je het gehele probleem oplost. In jouw geval (op basis van wat je hebt gedeeld) zou ik zeggen dat het wellicht het slimste is even afstand te nemen, een rustpunt inlassen zodat je uit de "negatieve" spiraal van spanning en frustratie kunt stappen, en op zoek gaan naar een rustige en geduldige grondwerk-instructie die jou kan helpen helemaal aan het begin weer te beginnen. Zo iemand zal wellicht jou niet eens iets "nieuws" hoeven te leren, maar kan vanaf de zijlijn wel meekijken en daardoor soms makkelijker herkennen waar wellicht iets "mis" gaat. Diegene is dan jouw extra set hersens en ogen, en kan real-life meekijken en meedenken.

Het lastige aan de situatie die je beschrijft is dat als je te lang door probeert, je soms met goede bedoelingen juist meer en meer gedrag gaat bevestigen wat je juist niet wilt. Of dat de spanning en frustratie zo hoog worden dat het voor jou ontzettend vermoeiend en zenuwslopend wordt. Heel veel sterkte!