
voor sommige mensen is dit misschien niet zo bijzonder, maar ik heb verschrikkelijk hard mn best moeten doen om dit te bereiken met mn stakertje

na 4 jaar die letterlijk veel bloed, zweet & tranen hebben gekost, is het eindelijk zo ver, we mogen Z1 starten!
Toen ik een paar jaar geleden achter over ben gevallen met hem toen hij steigerde wilde ik niet meer rijden, maar wilde hem toch ook niet wegdoen, heb toen besloten er voor te gaan en hem iig naar de Z te rijden, wat er ook gebeurde en hoe lang het ook zou duren, en dat is gelukt

en t leukste is nog wel dat ik mn laatste 2 wp vandaag heb gehaald, bij de manege waar hij 3 jaar geleden heeft gestaan toen hij onhandelbaar was en niets anders deed dan staken steigeren en op de bakrand staan met zn voorbenen
de 1e proef was ik 5e met 157 punten, ik was 2e van de M2 maar de M1 telde ook mee bij de prijsuitreiking, dus was ik 5e van de M1+M2
de 2e proef, die voor mijn gevoel iets slechter ging(zelfde jury) had ik 158 punten, weer 2e van de M2 en nu dus 3e van de M1+M2 samen.
de mensen die hem nog kenden an 3 jaar terug vroegen of ik een ander paard had, maar nee, het is nog steeds Quentin, maar dan met wat meer spieren en braver
Hij liep over langs! zelfs langs het juryhokje wat ie zelfs eng vond toen ie daar op stal stond en er dagelijks langs kwam
langzaam maar zeker komen wij er wel
