Bokt.nl

Petrichor schreef:

Joh wat heftig, nu maar hopen dat het goed komt! Laat je de uitslag nog even weten?

Petrichor schreef:

Ooh wat fijn Susanne, kan je nu ook je eigen paard kopen of weet je dat pas over 2 weken?

Britt wat goed! Als het goed voelt moet je het direct doen anders krijg je achteraf spijt. En dat je nu met bbp reed bevestigd alleen maar dat je wel heel veel vertrouwen had!

The_Cat schreef:

Ja maar die professionele hulp mag nu niet komen van de staleigenaar ivm Rhino, en dit was een stalgenootje die zelf al een opleiding gedaan had met grondwerk en die dus me al een paar keer hielp. En ik dacht altijd dat 'zijn gedrag' vaak aan mij lag. Maar nu had ik hem niet eens vast maar stond op een afstandje te zien. En dit is iets wat ik wel als patroon gezien heb. Binnen een omheining van 4 'muren', doet hij alles wat je vraagt, is hij zo mak als een lammetje en kan je hem zelfs een kleuter geven. Maar kom je buiten, dan lijkt het alsof hij de eerste keer even aankijkt wat je doet, en de 2de keer hang je er aan voor de moeite. En het is niet aan de hand, onder het zadel doet hij dit dus ook. Als er een ander paard bij is, hangt het ervan af hoe geduldig hij is met dat ander paard, want anders is hij dus ook weg. Maar nu zo de baan op, dat is echt doodangsten uitslaan als je die auto's ziet...

Het is men eigen paard (nu al 9 jaar) en voor hem had ik dit niet. Nu ondertussen met hem ben ik veel meer op men hoede buiten gewoon. En omdat ik toen ik hem net had, hij buiten onder het zadel 2x gaan lopen is met me, en me eraf gegooid had, durfde ik met hem niet meer buiten. Maar nu met de pezen had de dierenarts gezegd dat een wandelpaard ideaal voor hem zou zijn, dus ik dacht: misschien zit het in men hoofd, en hij is toch wat ouder en wijzer nu? Boy ...

Britt_xxx schreef:

Hoi Feike! Bij mij is het inderdaad geduld geweest, en heel, heel veel doen (dus rijden). Vertrouwen moet toch groeien, en helaas is het wel zo dat een negatieve ervaring altijd zwaarder weegt dan al die positieve. Bij mij is het met de tijd beter gegaan, bij iedere keer dat hij "kijkerig" is (echt een lachertje als ik het vergelijk met andere paarden, maar ik word al zenuwachtig als heel intens naar iets gaat turen ), of dat hij hinnikt naar de rest, of dat er een brommer langsrijdt, en als hij dan niets doet, denk ik zie je wel! Ik heb gewoon een braaf paard. Op een gegeven moment ga je er dan op vertrouwen dat hij over het algemeen geen rare dingen doet.
Het komt goed! Ik durf nu ook weer aan een lang teugeltje te draven, was maanden geleden nog geen sprake van.

(Oh, en mijn airvest helpt ook heel goed bij mij)

Petrichor schreef:

Ik rij inmiddels al ruim 2 weken rond zonder angst! Hoe ik dat heb gedaan: eigenlijk aan mijzelf vragen waarom ben ik bang? En hier ook een gericht antwoord op geven. Dan vragen wat kan ik aan mijn angst doen? En voor jezelf weer antwoorden. En zo net zolang door gaan tot je eindelijk voor jezelf duidelijk hebt waarom je nou eigenlijk bang bent.

Ik kwam er achter dat ik bang was voor het onbekende wat kan gebeuren tijdens het paardrijden. Niet om op een paard te rijden, want als ik de garantie zou krijgen dat er niks gebeurd zou ik ook niet bang zijn om op een paard te rijden. Ben ik dan bang om van het paard af te vallen? Nee ook niet, want ik ben nog nooit van dit paard afgevallen. Ben ik dan bang dat mijn paard van iets schrikt? Dat was duidelijk een ja, want dan schrik in mijzelf ook dood. Uiteindelijk blijkt dat ik bang ben om geen controle te hebben over de situatie, dat was makkelijk op te lossen door bakwerk mee te nemen op buitenrit. Gewoon aan de teugel over de rug, tempo wisselingen, schouderbinnenwaarts, wijken etc. Dan heb ik opeens wel de controle en bepaal ik wat er gebeurd. Daardoor is mijn angst nu weg.

Het gaat nu zelfs zo goed dat ik vandaag voor het eerst over een drukke zandweg ben gereden waar de kans op heel groot verkeer aanwezig is. Deze weg heb ik nooit durven nemen, maar nu wel zonder angst!