tamary schreef:Goede workout voor jezelf. Stomweg zoldertrapje op en -trapje af blijven lopen totdat paard stopt met stressen.
(...)
Ga jij focussen op "hoe gaat mijn pony reageren" oid, dan gaat pony door jouw houding het enge ding zoeken omdat jij aangeeft dat er ergens iets heel gevaarlijks verstopt zit. trapje = nieuw en heeft jouw aandacht, dus juiste antwoord voor wat is het gevaarlijke ding.
Dat geldt alleen als je een slecht gevoel voor timing hebt. Als clickertrainer gebruik ik een voedselbeloning om het paard te belonen als hij op een goede manier op het krukje focust: dus door bijvoorbeeld even zijn hoofd iets te laten zakken ipv met grote ogen in de lucht te snorken.
Als je geen voedselbeloning gebruikt maar wél een goede timing hebt, dan kun je de methodes gebruiken die hiervoor al genoemd zijn. Dus loop naar het trapje toe/rammel eraan en loop weer naar je paard om hem te kriebelen. Dat herhaal je een paar keer. Dan doe je hetzelfde maar zet je een been op het trapje en dan loop je weer terug naar je paard. Herhaal dat net zo lang tot je paard ook dat prima vindt. Dan zet je 2 benen op de onderste tree - herhalen en ga zo maar door.
De kunst qua timing is A) dat je de stapjes zo klein maakt dat je paard nog niet groot reageert, en B) dat je meteen van de trap af komt zodra je paard stopt met onzeker zijn (vaak door zijn hoofd iets te laten zakken/te zuchten) en voordat hij besluit dat hij het toch heel eng vindt - en niet daarvoor of daarna, want dan maak je hem natuurlijk alleen nog maar onzekerder.
Als je een goed gevoel voor timing hebt dan kun je de training dus prima op de trap focussen. Het voordeel van deze methode (die ook werkt als je het paard steeds bij het terugkomen een beloning geeft) is dat je een patroon neerzet: tijdens het leerproces is je paard helemaal niet meer bezig met dat jij iets engs doet met een enge trap, maar met dat jij steeds van hem wegloopt, iets doet en dan altijd terugkomt voor een kriebel. Als dat patroon zich vastzet in zijn hersens, dan raakt hij zo ingesteld op dat zo ontzettend voorspelbare einde dat hij steeds minder aandacht gaat besteden aan wat je in het midden doet (steeds een millimeter verder omhoog).
Maar goed, als je geen gevoel voor timing hebt of daar onzeker over bent dan helpt eindeloos de trap op en neer tot je paard je negeert ook, alleen het resultaat verschilt: met eindeloos op en neer lopen waarbij je de reacties van het paard negeert leert je paard uiteindelijk om jou op de trap te negeren. Als je hem juist op de trap laat focussen en steeds reageert op zijn ontspanning, dan leer je hem dat hij enge dingen zelf minder eng kan maken door zelf actief de ontspanning (bijvoorbeeld hoofd iets laten zakken) op te zoeken. Bij de eerste trainingsmanier leert hij iets over deze specifieke trap, bij de tweede iets over zichzelf. Het ligt verder gewoon helemaal aan de situatie welke van de twee soorten methodes (negeren vs focussen) voor jullie de meest haalbare optie is. 
Geplaatst 
. Het wegnemen van de angst door ermee te oefenen en vooral het niet groter (lol) maken dan het is. Je zou bv ook bij de meest rare dingen een opstapje (gewoon zo'n opvouwkrukje of zo) kunnen gebruiken zodat je regelmatig hoger dan paardlief staat. En als je dan gewoon je ding doet moet het haast wel op een goed moment doordringen dat het allemaal toch niet zo levensgevaarlijk is als het lijkt. 
via 
in 
En dan zegt de eigenaar "zie je wel!". Terwijl het beest prima rustig zou blijven als de eigenaar rustig de trailer in zou stappen om uit te laden.