Even vanaf het begin.
Ik heb vorig jaar mei, zoals sommige misschien wel weten, een pony van de paardenmarkt af gehaald. Van haar verleden weet ik dus niet zoveel alleen van mensen die haar wel eens gezien hebben of gekend hebben, bij haar waarschijnlijk 4e eigenaar (op haar 3e levensjaar) niet zo lief behandeld is. Ze is in de handen van E. G. uit W. beland (gewoon kerngezond, laat dat even duidelijk zijn
), en daar is ze gespot door meerdere mensen. Die hebben gezien dat ze flink geschopt is en geslagen tijdens het rijden of gewoon aan de hand. Vanaf daar is ze weer verkocht en weer doorverkocht. Uiteindelijk is ze op de markt terecht gekomen op de dag dat ze 5 jaar werd. Toen heb ik haar dus gekocht.
Ze is binnengekomen met littekens in haar mondhoeken, bang voor de zweep enz.
Inmiddels is ze weer helemaal bijgekomen, zweep of onverwachtse bewegingen is helemaal geen probleem meer, is flink happy en helemaal gezond.
Waarom open ik dit topic dan nu?
Ze heeft 1 probleem wat ik er gewoon niet uit krijg.. Ze schopt naar de singel met aansingelen en naar mijn been met drijven.
Niet uit pijn of angst heb ik het gevoel, maar echt uit nijd.
Als ik haar een paar dagen achter elkaar rijd, dan wordt het schoppen naar m’n been minder, in de galop zit het er nog wel, maar die is dan ook nog niet helemaal geïnstalleerd heb ik het gevoel.
Maar als ik haar na een weekje stilstaan weer oppak, is het weer van voor af aan beginnen lijkt het wel.
Ze is bij aankomst helemaal gechecked door de DA, haar tanden zijn gedaan, de osteopaat is langs geweest.
Onlangs heb ik een grondwerkles met haar gehad wat super ging, er is een zadel aangemeten voor haar, daarna is ze nog eens gechecked door de DA, tandarts en osteo zijn ook nogmaals geweest.
Alles is gewoon oké.
Mijn geld en mijn moed raakt langzamerhand op. Ze is zó lief, en ik ga ook voor geen goud opgeven, maar ik weet me even geen raad meer. Wat gaat er door haar om en wat kan ik er aan doen om het te ‘fixen’?
Ik heb haar behandeld als een onbeleerd paard, en zo gedroeg ze zich ook wel een beetje, mijn idee is dat ze nooit helemaal is doorgereden en zo geschopt en geslagen is omdat ze simpelweg niet lief was onder het zadel. Rede = ze zat van top tot teen helemaal vast in haar lichaam, ze had echt pijn.
Maar het schoppen is nooit meer weggegaan.
Is het nijd? Is het een gewoonte? Moet ik doorzetten en het gewoon negeren, hopen dat het ooit eens weggaat?

, hoop dat je hier wat aan hebt