Mijn ijsbeer en ik... Na 10 weken onzekerheid, hopen, bidden en smeken werd het steeds beetje bij beetje beter. Voorzichtig weer onder het zadel. Mirk weet niet wat voorzichtig inhoud en ging nogal vaak aan de kletter. Af en toe zat er een onzuivere stap in de training, maar dat werd als minder.
Hoelang train ik hem nu? Anderhalve maand? twee maand? Ja, ik wou het gewoon weer proberen. Wedstrijd lekker dichtbij en Mirk liep redelijk, ik wou weten wat de jury van ons optreden zou vinden.
Met mijn kleine Mirk reed ik tussen al die grote, dure paarden. Tijdens het inrijden voelde hij fijn aan

Toen we aan de beurt waren, schrok Mirk erg van de witte hekjes. Met een knorrend geluid, staart omhoog en zijn oren op stokjes hebben we de proef gereden. Aantal fouten zaten erin. Zo het halthouden bij A, er kwam iemand langs op hoge hakken... De linkergalop waar hij dacht dat hij in de barage zat. Er zaten ook goede stukken in. Middendraf en middenstap... Overgangen terug en vooruit...

Maar, we zijn er weer. Na die 10 lange weken rust had mijn Mirkje in de L nog 156 punten behaald. Ik ben nog nooit zo blij geweest met deze (net) winstpunt

