Sinds mei dit jaar ben ik de eigenaresse van een heel leuk 2,5 jarig tuigpaard.
Het is een dame met echt wel een karaktertje erin, maar veel van haar acties komen imo toch weg aan gebrek aan (menselijk) vertrouwen.
-Ik ken haar al vanaf veulen.
Voorheen was het zo erg als ze in het land stond en je al naar haar wees ze er van tussen ging.
Had ze haar halstertje af gegooid, dan had je toch echt een probleem om die weer om te krijgen e.d
Helaas heeft ze voorheen ook menig klappen moeten incasseren omdat ze zogenoemd 'gemeen' zou zijn, bijten, slaan enz.
Dit heeft natuurlijk niet veel goeds gedaan, en zeker bij een paard wat net iets vertrouwen in de mens krijgt, breek je hier meer mee af dan dat je goed doet.
Een keer had ze een tik gehad, was ze zo erg geschrokken dat ze ook nog eens keihard haar hoofd tegen de tralies aan had geslagen en gevolg was dat ze echt wel een paar dagen letterlijk van de kaart was, en stond te trillen op haar benen in de stal, dikke bult op de kop en natuurlijk niet meer benaderbaar.
(dit was helaas een maand +/- voor ik haar overnam)
Ik heb er veel tijd en rust in gestoken om haar wat menselijker te krijgen, en te laten zien dat ze echt wel wat vertrouwen in de mens kan krijgen.
Dit is grotendeels al aardig gelukt.
Ze komt nu in het land naar je toe, je kunt haar rustig aaien op het hoofd(behalve linker oor) en lichaam, halster omdoen, meelopen aan touwtje enz geen probleem.
Het is een heel ander paard geworden en gelukkig al veel meer rust in zich gekregen.
Alleen klop d'r niet op haar hals of lichaam, dit vind ze ook niet echt prettig(nooit gevonden ook)
Maar denk dat ze daar met veel rust de beloning ook wel van gaat inzien.
Het is allemaal hoofdzakelijk een kwestie van tijd en vertrouwen denk ik.
Het enigste probleempje waar ik nog tegenaan loop is het halster afdoen.
Je krijgt hem gewoon niet over de oren, ze vouwt haar hals dubbel, slaat met het hoofd, en let niet meer op haarzelf of jou.
Eerst geprobeerd steeds als ze begon te slaan rustig te wachten tot ze een momentje rust had en je het halster over de oren kon krijgen, en dan goed belonen. Dit lukte een enkele keer, maar vaker niet.
Vast zetten aan halster of een halsband helpt ook niet.
Toen een poos geprobeerd het maar te 'laten' niet steeds de confrontatie aan te gaan en gewoon de gesp los te maken zodat het halster af valt zonder over de oren te moeten.
Dit werkt opzich prima.
Enkel nou is natuurlijk volgend jaar de planning wat rustig met haar bezig te gaan, te laten wennen aan een hoofdstelletje e.d
Maar ik vraag mij nou al af hoe ik dat hoofdstel ooit weer af ga krijgen...
Ik heb zelf veel ervaring met jonge paarden, ben rustig en erg geduldig, maar dit heb ik nog nooit zó erg met een paard mee gemaakt.
Haar volle broer heeft het zelfde "probleem" maar in iets minder erge mate.


) en dat je er iets aan hebt.
dat mag ik wel
maar linkeroor blijft ze vervelend vinden als je daar in de buurt komt.