Bokt.nl

ellepel schreef:

Toch even bloed laten nakijken, als ze niet goed kon kauwen,kan het toch zijn dat er een tekort is hoor.
zeker selenium tekort worden ze wat moe en sjaggerijnig van, zo ook met magnesium tekort.

Verder kan ze toch wat dominant naar je toe zijn, als zij boos doet en jij gaat weg heeft ze haar zin he.
Probeer toch duidelijk de leider in dit verhaal te zijn, niet weg gaan omdat zij boos doet,maar gewoon mee nemen.
ze is niet zielig ook al komt ze wat lusteloos en sjaggie over.


wat ook zeker helpen kan is een behandeling van een fysiotherapeut, misschien zit ze wat vast in de spieren en ze lekker los laten masseren kan enorm goed helpen. Ik bedoel geen osteopaat hoor,vind dat persoonlijk niks. Echt een fysio of masseur

Hoe is ze trouwens met de hengstigheid?

KellyBokt schreef:

Nog even wat meer info over Donna:

Donna is een merrie van 13 jaar.
Ze is een kruising tussen een IJslander en een Arabier.
Het begon ongeveer 1 tot 1,5 maand terug.
Er is niks veranderd aan haar omgeving of aan de kudde.
Het begon beter weer te worden en de pony's gaven aan dat ze liever buiten wilden blijven.
Prima! Dus vanaf die tijd stonden ze 24/7 buiten. Het is een grote wei met bomen en er is altijd toegang tot vers drinkwater. Ook hebben ze er likstenen enzovoorts.
Steeds als ik met haar wilde rijden of grondwerk met haar wilde doen merkte ik dat er iets aan de hand was. Het leek echt op een dipje. Ze had minder zin in het werk en was ook niet zo enthousiast als dat ze was. Ik besloot 1 maand terug om alleen maar dingen te doen met haar die ze leuk vond o.a.:
- Buitenritten
- Vrijheidsdressuur
- Grondwerk zoals volgen, teruglopen etc.
- Of gewoon lekker even 5 minuutjes kroelen op haar favoriete plekjes.

Er is dus wel degelijk iets veranderd aan de omgeving, men woont nu continu buiten. Heb je met dat naar buiten nog iets aan het voeren veranderd? Of is het continu buiten enigste verandering? (gras versus hooi/kuil ratio, wel of niet bijvoeren met iets krachtvoerachtigs etc. En je gras kwaliteit kan er ook mee te maken hebben.

Toen kwamen we erachter dat ze wat moeite had met eten en ze kon het bit niet meer inhouden. Normaal gesproken rijden we altijd bitloos. Toen we op buitenrit waren ging het hoofdstel kapot en daarom besloten we om een reserve hoofdstel te kopen voor de Veluwe trail a.s. zomer. Ik mocht een hoofdstel met bit van een vriendin lenen om te kijken of een bit-reserve hoofdstel iets voor ons was. Aangezien het dus niet goed ging in haar mond hebben we de tandarts ingeschakeld die een aantal haken van haar kiezen heeft verwijderd. Ze kon weer normaal eten en het bit was geen probleem. (toch rijd ze liever bitloos dus dat doen we ook standaard.)

Zou toch je paard ook verder laten nakijken, mentaal dipje geloof ik ook niet in, iets zit je paard allicht wel degelijk dwars als ze zoveel slomer is, dus dierenarts.

Ik dacht dat dit het probleem was en begon weer langzaam het werk op te bouwen. Binnenkort willen we beginnen met rechtricht lessen dus ik wilde vast een beetje gaan voorbereiden met stelling etc. We begonnen dus weer wat dressuur te rijden maar deden natuurlijk vooral de dingen waar we beide heel leuk vinden. Toen ik op een week later de wei in kwam (Dus ongeveer 3 weken terug) wilde ik haar gaan halen om een buitenritje te maken. Maar toen ik bij haar aankwam deed ze haar oren in haar nek en liep ze steeds van me weg. Nu ben ik zelf echt van de natuurlijke manier van omgang met paarden dus ik had ook zoiets als jij er geen zin in hebt gaan we niks forceren. Maar toen ik een paar dagen later de wei ik kwam hield ze dit gedrag aan! Elke keer als ik kwam draaide ze weer haar rug naar me toe wat me erg emotioneel maakte! Donna is mijn maatje! Hoe kan ze zoiets doen?!
We begonnen dus weer van vooraf aan met de dingen te doen de zij leuk vind.
We zijn dus nu nog steeds bezig om dingen te doen die zij leuk vind en we zoeken zoveel mogelijk afwisseling.


??? Allereerst, jouw verpersoonlijking van paard is je maatje en hoe kon ze dat doen en jij werd er emotioneel van. Het is een paard... Dus of ze mankeert wat, of je hebt haar in korte tijd geleerd, als je geen zin hebt en je legt je oren in je nek en je loopt weg dan hoef je niets te doen.
Maar paard denkt echt niet in dit soort persoonlijke termen.

Ik las dingen op internet over het zelfvertrouwen van het paard. Ik wilde dit met haar proberen maar elke vorm van "training" of spelen ziet ze echt niet meer zitten.

Ik weet dus echt niet wat ik ermee moet doen.

Nog over haar karakter normaal gesproken:

Het is een lieve betrouwbare pony die het leuk vind om te werken.
Ze is wel echt een dametje en ze weet wat ze wil.
Het is een snelle pony en in de meeste dingen heel enthousiast.
Ze is geen beginnerspony omdat ze echt karakter heeft.
Kortom: een vrolijke enthousiaste gezellige lieve pony!

En dus, moet er iets mis zijn met haar als ze ineens zo anders is dus toch die dierenarts erbij. Nou ze ook nog eens een merrie, dus hormonen kunnen her en der ook nog een rol spelen. En allerlei andere veranderde woonomgeving (nu alleen buiten) gerelateerde zaken.

KellyBokt schreef:

Babootje schreef:

Gezien de leeftijd van het paard en de tijd van het jaar dat ze nu 24/7 op de wei staat (eiwitrijk gras) is cushing misschien ook geen rare gedachte. Futloosheid past daar ook bij.
Alvorens je gaat "doorpakken" zou ik toch maar even laten kijken of er iets fysiek mis is. Als jij ziek bent wil je ook niet iedere keer uit je bed getrokken worden.
In dit topic vind je meer informatie over cushing. Misschien zie je iets dat je herkent. (Let op: niet alle symptomen hoeven gelijktijdig voor te komen)
[MD] Centraal Topic Cushing/PPID

Ik heb het gelezen.
Maar eigenlijk komt geen symptoom overeen. Ik heb een pony gehad met cushing kaar dit is niet hetzelfde.