Bokt.nl

Renee1991 schreef:

Oh, dit herken ik echt enorm. Als ik op een paard stap, dan moet het ook écht een enorm bomproef en kalm dier zijn, waarvan ik weet dat als hij schrikt, hij niet eruit naait. Ik ga even meelezen, had de openingspost zelf kunne schrijven

superpony schreef:

Als je er al op zit is ontspannen echt belangrijk. Ik zie mensen die verstijven die juist sneller eraf vallen en dan ook harder. Als je ontspannen zit ben je soepeler en ga je beter mee in de beweging als een paard zou schrikken of wat dan ook.

Het is fijn om veel grondwerk te doen om vertrouwen te krijgen in een paard in verschillende situaties. Dus schriktraining doen bijv. Als dingen nieuw, eng of spannend zijn, neem jij de beslissing dat dit allemaal gewoon is. Paard moet jou zien als leider. Ga jij twijfelen, zal het paard zeker twijfelen of iets totaal anders doen zoals wegspringen.
Dit werkt zo vanaf de grond, maar ook in het zadel.

Forceer niks. Als je gaat rijden en het gaat goed, stop ook gewoon en ga de volgende keer verder. Dwing jezelf niet tot draven of galopperen als dat niet goed voelt. Veel korte gode ervaringen brengen je verder.

Bij paarden is het denk ik het gevoel dat ze onverwachts kunnen reageren of het gevoel van geen controle. In principe is dat in het dagelijkse verkeer net zo, maar mensen denken een fiets, auto etc wel onder controle te hebben. Toch weet je nooit wat een ander doet. Als je paardrijden leuk vindt, moet je de risico's erbij nemen.

Door het bovengenoemde kun je risico's wel drastisch verminderen. Mijn ruin bijv is heel bomproof en hij doet ook alles voor me. Wij hebben zoveel opgebouwd dat hij alle gekke en enge dingen normaal vind.
Maar ik denk wel dat ook hij onzeker wordt als iemand meerdere keren zijn angst laat voelen.

Als er toch iets gebeurt, niet boos worden of gefrustreerd. Je ziet vaak mensen schreeuwen, schoppen, slaan en trekken als een paard schrikt. Maar je hebt er niks aan. Adem door. Stel het gebeurt bij letter A, dan is het daarna weer voorbij en ga je door. Als er steeds iets is op een bepaalde plek, ga je daar bijv op een kleine volte. Net zolang tot je er nomaal langs kan.Durf los te laten, want trekken helpt je niet. En blijf echt ontspannen zitten. De spanning brengt je juist verder van je doel.

Renee1991 schreef:

Dat is zeker zo.. Alleen ben ik dus een keer zó hard gevallen dat ik echt een paar minuten op de grond lucht lag te happen. Daarna weeeeeeken last gehad van m'n rug en stuitje, echt heel pijnlijk. Daar ben ik eigenlijk vooral bang voor, ook omdat ik een slecht evenwicht heb en snel duizelig ben. Vooral het idee dat ik daar dan weer last van krijg vind ik vervelender dan het daadwerkelijke vallen.

MayDayParade schreef:

Doe een keer wat valtraining. Er zijn vast manege's die dit doen. Als je weet hoe je goed en zo veilig mogelijk valt ben je er misschien minder bang voor.

En als je valt... ach, dan val je. Iedereen valt weleens, ik ben vorige week nog van een jong paard gevallen (en op mijn voeten terecht gekomen )

En belangrijk, als je dan een keer valt, stap gewoon weer op, doe alsof er niks aan de hand is en rijd nog even een paar rondjes. Goed voor je zelfvertrouwen!

maralyn schreef:

Ai... dit herken ik dus ook.

Onze merrie was een ster in om er tussen uit te naaien, hard, en dan ineens stoppen, omdraaien, bokken en galopperen tegelijk.
Zegmaar rustig, dat je in 10 minuten niet klaar er meer was.

De laatste keer dat ik er op zat, waren er veel dingen tegelijk aan de hand.
Ik heb een bokpartij van 10 minuten aan 1 stuk door doorstaan.
Halverwege begon mijn boomlooszadel te schuiven. In de ene hand had ik mijn zadel, in de andere hand de teugels en een stuk manen.

Enige wat ik deed was zitten en anticiperen op haar sprongen en bokken.

Hierna werd het duidelijk wat het was, en de problemen waren verholpen door de dierenarts.
Het hengstigheidsprobleem op dar moment nog niet.

Wij besloten om opnieuw te beginnen met rijden. Eerst longeren, daarna beginnen met dubbele lijnen zodat er weer een goed stuur op komt. En daarna gaan we pas weer aan de longe in de bak.
We zitten er nog wel op. Op de deel in stal oefenen we dit eigenlijk wekelijks, dat het niet vreemd wordt.

Ik kwam er achter, zelfs al op de grond, dat mijn ademhaling versnelde als zij wat zag, ik ging zoeken, wat zij zag. Ipv het te negeren, doen alsof je stom bent, en lekker door te gaan.
Ik profoceerde het gedrag.

Een ander probleem is: Ik ben te lang niet gevallen, dat ik bang voor het vallen met geworden.
Hier moeten we dus nog voor aan de slag.

Haar hengstigheids problemen kwamen weg uit de rug. Dit is behandeld door een fysio.
Ze is nogsteeds wel schrikkerig. Maar ik maak me er een stuk minder druk om.

juulke123 schreef:

ik ga altijd in mijzelf zingen als ik op een onrustig paard zit. Dit is vooral in de manege. Dan ga ik gewoon in mijzelf zingen of iets anders doen waardoor ik niet meer zo heel gefocust ben op het zenuwachtige gedrag van het paard.

Annoya schreef:

Voor elke ruiter is een geschikt paard. Een angstige ruiter op een angstig paard werk niet. Die 2 maken elkaar banger. De meeste manegepaarden zijn gelukkig niet zo schrikkerig, dat is geen handige eigenschap voor een manegepaard. Maar je kunt altijd een nieuw paard op de manege treffen die nog moet wennen.
Er zijn ook veel ruiters die wel goed met schrikkerige paarden over weg kunnen. Ik houd er wel van. Ik had vroeger een Welsh-Arabier en heb ook veel gereden op een aantal sensibele dravers.

superpony schreef:

Ook een zogenaamd bomproof paard wordt onzeker van een bange ruiter. En zoals ik al zei, het vallen is harder als je gespannen zit. Door een ontspannen zit ga je beter mee met een evt onverwachte beweging. Je moet zo denken; als een paard echt wil, gaat ie. Geen enkel bit, bijzetteugel of wat ook ter wereld gaat een paard tegenhouden als hij echt wil. Of een paard wil, ligt aan de ruiter. Jij hebt het hele rijden in de hand.