Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-15 19:58

Het verhaal van Chink

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-15 19:58

Hallo Bokkers,

hierbij vertel ik het verhaal van mijn paardje Chink.
Chink is een 8jarige vosse volbloed. Intussen is hij een jaar en 3 maanden bij mij.

Eigenlijk was ik op zoek naar een springpaardje, mits ik vroeger ook sprong en zo ben ik bij Chink terecht gekomen. Chink is een paardje met een race verleden. Hij moest uit de race omdat hij gediskwalificeerd was in de Belgische race.

Toen ik hem ging testen was hij redelijk rustig. Ik heb kunnen stappen, draven, galopperen. Er leek geen vuiltje aan de lucht. Ik wist dat er nog wat werk aan was, maar ik dacht hem wel te kunnen trainen.
Ik heb hem dus gekocht.
Sinds toen heb ik een moeizaam traject afgelegd.
Chink bleek eigenlijk niets te kunnen en ook niks gewend te zijn. Buiten tandarts, dierenarts en hoefsmid dan, daar doet hij niet moeilijk over.
In het algemeen bloeide hij open bij ons, werd sociaal, aanhankelijk. Echt een lief innemend karakter.
Om de omschakeling niet te zwaar te maken, had ik hem een Wintec laten aanmeten, dat op zich wel goed zat en voor ik het wist waren we vertrokken.
Mits Chink zijn tong werd vastgelegd in de race besloot ik een tijdje bitloos te rijden, Chink is namelijk geobsedeerd door druk op zijn tong.
Bitloos was op zich wel een optie, hij reed iets rustiger, maar om hem echt dingen aan te leren bleek dit weinig efficiënt. Mijn toenmalige Engelse instructeur zei me dat ik een fout had gemaakt. Dat Chink een braaf paard is, maar dat hij niets kan. Ik volhardde.
Toen kwam ik met mijn huidige westernlerares in contact. Zij kwam naar Chink kijken, noemde al wat bekende fouten op, maar we gingen samen aan het werk. Eerst veel op de grond, nadien in het zadel.
Ze heeft me ontzettend veel dingen geleerd. Dingen waar ik me totaal niet van bewust was. Confronteerde me met mezelf, met mijn houding.
Chink en ik, die samen de dingen leerden, het leek te mooi om waar te zijn.
Intussen heeft Chink een veel beter passend westernzadel en heeft hij terug een bitje in de mond, een snaffle. Het western rijden is zwart-wit voor Chink en hij snapt de dingen ook veel sneller.
We werken keihard om allerlei obstakels te overwinnen. En hij gaat vooruit, dan weer achteruit.
Maar mits ik nog ontzettend veel moet leren binnen het western rijden, gaat het moeizaam, geef ik hem vermoedelijk niet altijd de juiste impulsen en word ik elke dag onzekerder over wat ik moet doen.
Een tweetal weken ben ik van hem gevallen en op mijn hoofd terecht gekomen. Heel stom eigenlijk, mijn lesgeefster stond op mijn cirkel en Chink had haar te laat gezien, sprong opzij en ik viel.
Sinds toen gaat het weer bergafwaarts. Hoewel ik me niets herinner van mijn val, gezien ik een hersenschudding had, was ik dus ook niet bang. Ik heb me ook geen pijn gedaan.
Maar voor Chink was dit erg ingrijpend. Hij is nu erg onzeker, springt weg van alles dat los of vast zit en zet het op zijn lopen. En ik raak mijn vertrouwen kwijt. Alles staat wankel. Zeer slechte combinatie.
Eerlijk gezegd ben ik geneigd om de handdoek in de ring te gooien en er allemaal mee te stoppen. Vaker en vaker heb ik het gevoel dat ik Chink niet kan geven wat hij nodig heeft. Ik merk dat ik gewoon nog graag naar hem toe ga, als ik niet hoef te rijden.

Ergens zou ik hem willen wegdoen, bij iemand die hem een gewone goede thuis kan bieden als gezelschapspaard, waar hij al de druk kan vergeten en gewoon het fijne lieve paard kan zijn dat hij eigenlijk is. Of iemand die de mogelijkheid, de kennis en de kunde heeft om hem op te bouwen vanaf de grond.
De waarheid is dat ik degene ben die het verkeerde paard gekocht heeft

Het breekt mijn hart, maar ik weet niet meer wat gedaan. Heeft er iemand tips? Ooit al iets gelijkaardigs meegemaakt.
In elk geval ben ik erachter dat ik het verkeerde paard heb gekocht. Daarvan ben ik me absoluut bewust..

Groetjes

Karlien

**Geplaatst**: 28-02-15 20:06

Re: Het verhaal van Chink

Geplaatst: 28-02-15 20:06

het klinkt misschien heel hard maar vallen en weer opstaan , jij houdt van Chink en hij ook van jou!
het werken met een paard is als een achtbaan je gaat veel omhoog maar ook omlaag, geef het niet op dat zou zonde zijn!!

begin opnieuw vertrouwen te bouwen
werk aan je relatie met hem (oke komt op hetzelfde neer)
maar geef het niet op ga met grondwerk aan de slag en schriktraining

je geeft aan dat je graag naar hem toe ga als je niet hoeft te rijden nou wacht daar dan gewoon nog even mee tot je hem op de grond weer vertrouwd !

succes hou je ons op de hoogte?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-15 20:29

Re: Het verhaal van Chink

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-15 20:29

Dankjewel voor de reactie.

Ik heb het ook al wel zitten denken.
Maar dan denk ik gewoon dat ik het niet kan, dat ik niet voldoende weet en kan om het hem allemaal bij te brengen. Natuurlijk volg ik wel les en weet mijn lerares wel vaak raad, maar toch doe ik nog 100 dingen per minuut verkeerd.
Ook zegt iedereen mij dat er absoluut geen garantie bestaat dat het ooit helemaal goed komt met hem. Dat er veel gebeurd is en dat hij zo gevoelig is.
Dat het waarschijnlijk altijd een proces zal zijn met ups en downs en dat het maanden goed kan gaan vooraleer we weer bij af zijn.

En ik weet niet of ik het kan, die steeds terugkerende teleurstellingen. Ik wil zo graag genieten van hem, van het rijden, van het samenwerken. Maar ik durf het niet meer. Want voor je het weet, gaat het weer mis.

Ik merk nu pas hoe weinig ik weet van paarden. Hoewel ik 10 jaar lang engels gereden heb met mijn vorige pony.

**Geplaatst**: 28-02-15 23:12

Geplaatst: 28-02-15 23:12

kijk naar mijn mening kan je alleen van paarden leren door moeilijke paarden

ik denk hierbij dat jij hem echter wel kan begeleiden maar dat kost veel tijd
bij iedereen gaat het even een tijdje goed en dan weer even totaal mis, oke er is veel gebeurd en terug kerende teleurstellingen.. tjaa daarover kan ik alleen zeggen dat echt werkelijk waar iedereen hier mee te maken krijgt is het niet met paarden (dieren) dan wel met mensen...

en om samen te werken moet je een team worden en dat kan echt alleen door er HEELL VEEL tijd in te steken

ik raad schriktraining aan en veel grondwerk uiteraard masseren en er eigenlijk terug op kruipen dat knopje vinden dat je hem gewoon kan rijden zonder na te denken en angstig te worden,, ja iedereen heeft dit knopje

volg je gewoon je gevoel leer je paard beter kennen hoe hij nu is en voor die 100 dingen per minuut fout doen tja iedereen maakt gewoon fouten daar leer je van echt waar ik ben nu zelf ook bezig met een jong paard te beleren en ook ik maak gewoon fouten en ik word ook echt wel eens angstig ... soms durf ik er niet eens op maar dan tel ik tot 20 en stap ik er gewoon op

echt waar probeer het gewoon weg doen kan altijd nog naar mijn mening als het echt echt niet meer gaat