Geplaatst Na het inslapen van onze 34 jarige shetlandmerrie Lady afgelopen zomer in juli, stond ons Angel nog alleen.
17 jaar lang liepen de shetland meiden al bij mekaar.
Ze kon niet bij onze tinkers omdat eentje ervan voortdurend ging jagen en vechten met de andere, dat risico wilden we niet nemen.
Dan heeft ze een tijdje naast de tinkers gelopen, wat redelijk goed ging.
Maar onze tinks kregen een leuke winterweide aangeboden een stuk verderop in de straat.
Dus kwam Angel weer alleen staan aan huis.
Dat vond ze duidelijk niet leuk, en ik ook niet.
Ik zag haar veranderen, ze werd nog aanhankelijker en keek uit naar elk moment als ik weer eens naar achter liep om haar een bezoekje te brengen.
Maar ze miste duidelijk haar paardenvriendje, dat zelfs ik niet kon vervangen met veel bezoekjes en knuffels.
De tinkers kwamen elke avond naar huis en dan was ze weer in haar element.
Had ze haar grote vriend weer naast haar staan ... tot de volgende morgen.
Heel wat gezeur aan het hoofd van mijn ventje om een tweede shetje erbij te nemen wat mijn plan was, ook een oudere, want Angel is ook alweer bijna 21 jaar.
Heel fit en vinnig, maar bv een veulentje erbij zag ik dan weer niet zitten.
Maar hij bleef halsstarrig weigeren.
Dan maar vragen om een geitje als gezelschap.
Niet echt ideaal, maar toch beter als geen gezelschap dacht ik zo.
Weer weigeren, er komt NIETS meer bij.
*zucht*
Aangezien ons Angel nog ruim 10 jaar mee kan, vond ik nog langer alleen staan echt geen optie meer.
Ik heb dan met tegenzin besloten om een nieuwe plek voor haar te zoeken.
Precies op valentijndag heeft ze haar nieuwe vriendje mogen ontmoeten.
Hij kwam samen met zijn eigenaars hier kennis met haar maken.
Het klikte meteen, ze was al te lang alleen geweest om kieskeurig te zijn.
Voor het shetlandruintje was het ook een leuke oplossing, want ook hij stond thuis alleen.
Omdat het ook klikte met de eigenaars, heb ik haar dan laten verhuizen.
Niet makkelijk, want ze liep hier ondertussen al 17 jaar rond, bijna 18 jaar.
Maar ik weet dat het voor haar een stuk beter is op deze manier.
Ze kan weer lekker rennen en kroelen en hoeft de komende 10 of meer jaren echt niet meer alleen door te brengen.
Soms niet leuk voor jezelf, maar stukken beter voor je beesie.
Maar goed, ik denk wel dat ik de juiste keuze gemaakt heb.
Dezelfde avond had ik al een verslagje hoe het onderweg verlopen was en dat het thuis ook goed klikte.
Dus komt allemaal wel goed met onze kleine meid.
Beetje lang verhaal, maar wou het toch even kwijt.
sterkte! Maar wat goed dat je voor haar welzijn gekozen hebt! 
hebben ze dus niet echt slim over nagedacht... jammer...
