Geplaatst Mijn ene paardje is een lieve maar niet bijster intelligente of assertieve merrie. Ze had de opstelling (4 emmers op verschillende plekken in de paddock, met in elke emmer een stuk wortel) gauw door. Ik wilde haar van emmer naar emmer laten lopen, met als motivatie wat lekkers. De nadruk lag op het netjes op verzoek aanstappen en stoppen, en pas weer verder als ik dat vroeg. Haar reactie was zoals je van ieder normaal paard zou verwachten: lopen, naar die emmer. Wortel. Naar volgende emmer. Binnen 3 minuten had ze het parcoursje afgelegd. Het was de tweede keer dat ik deze oefening met haar deed.
Mijn ruin daarentegen. Voor hem was het ook de tweede keer. "Je ruikt naar wortel. Waaarrrr, waaarrrr wortel? Geef de wortel! O je doet wat met je hand. Wat. Wát! moet ik doen!? Moet ik opzij? Achteruit? Kijk, ik kan traversen!" Uiteindelijk zet hij dan 1 stapje, ik zeg goed zo en dan schiet hij weer in z'n hoofd: "Zei je goed zo? Doe ik het echt goed? Wat moet ik nu doen? Zegggg mij! wat ik moet doen"
Na 3 minuten waren we dus pas bij de eerste emmer. Bij die emmer aangekomen: hee een emmer! Wortelll!! Vervolgens is hij een hele tijd bezig met emmer uitlikken, emmer omdraaien, omgeving van emmer afspeuren naar nog meer wortel.
Op weg naar de volgende emmers liep hij wel wat vlotter maar ook weer met veel te veel gedoe in z'n hoofd.
Echt ingewikkeld was het niet wat ik van 'm vroeg. Ik vind het intrigerend hoe hij dingen heel anders aanpakt dan wat je standaard van een paard zou verwachten. Hij is héél slim, het lijkt nog het meest of hij een soort asperger voor paarden heeft
Hij raakt in paniek als je bij een oefening te snel naar de volgende stap gaat en hij is een uitgesproken vuurpaard, met de bijbehorende ultrakorte concentratieboog.Zijn er meer mensen met zo'n denkpaard? Zo eentje die veel te veel in z'n hoofd bezig is? Hoe lossen jullie dat op?
Moet geregeld om zijn acties lachen, je kunt gewoon niet boos op 'm worden 