Mijn naam is gerda, 32 jaar wonend in het mooie Groningen.
Op dit moment heb ik een C pony kruising met de naam Acer.
Ik heb mij hier geregistreerd omdat ik met nogal een probleem zit.
Het zit als volgt.
Ik heb al jaren paarden waar ik recreatief mee rij en daarvoor heb ik verzorgpony's gehad (en manegelessen, wie niet

Op een enkel keertje mok na heb ik altijd vrolijke, brave paarden gehad maar wat ik nu omhanden heb met Acer..oef dat is mij een raadsel.
Ik vind het een hele leuke pony maar op dit moment heb ik geen idee wat ik met hem moet.
Het is een 7 jarige ruin die ik nu al 2 jaar heb maar het gaat gewoon niet goed.
De ene dag is hij te halsteren, de andere dag niet. zo loopt hij mee en zo trek hij ineens met alle kracht aan het touw.
Ook is hij als de dood voor andere paarden. (ook mensen is hij erg selectief in, snel wantrouwend en angstig)
Ik weet wat je denkt, die hoort in een kudde. Mijn paarden stonden altijd in de kudde maar deze man eet niet, drinkt niet staat te trillen in een hoekje en was 1x zelfs gaan liggen (freeze gedrag) waarbij we hem met man en macht geprobeerd hebben hem overeind te krijgen.
Ook 1 op 1 met een draadje ertussen haalt niks uit. ziet hij een ander paard dan is het angst, angst en nog eens angst.
Meestal leid dat tot verwondingen of gewoon afsluiting door enorme stress.
De laaste keer stond hij bij een vriendelijke hoogbejaarde tinker op 3 hectare, Acer koos de verste uithoek maar is later alsnog door de (houten!) omheining gedenderd met alle gevolgen van dien.
Na dat laatste dierenarts bezoekje vond ik het welletjes en heb hem alleen gezet. Dan ben ik maar een dierenbeul, maar dan wel een dierenbeul wiens pony vrolijk en vrij van beschadigingen komt aanhuppelen voor het eerst in 2 jaar.
en dat is nog maar 1 deel van het 'probleem'
Mijn motto is altijd: eerst het grondwerk goed, dan het rijden.
Nou dat grondwerk..vergeet het maar.
Halster omdoen blijft omkoperij, meelopen gaat aardig, uit de wei vangen om hem even te poetsen is een ramp. poetsen doe ik maar kort terwijl hij wat lekkers krijgt, ik probeer het aangenaam te maken voor hem
hij komt netjes aanlopen maar als ik de leadrope in handen heb draaft hij hard weg.
met clickeren kan ik hem wel overtuigen de leadrope aan te raken maar zodra ik hem echt wil vast klikken *whoeps* weg is hij.
Hij was destijds verkocht als 'zadelmak' maar je kan je voorstellen dat inrijden op deze manier niet aan de orde is.
De basis (en meer) is echt een totale puinhoop!
Ik heb al 15 jaar dezelfde instructrice die mij door allerlei problemen heeft heengeholpen door de jaren maar dit geval kan zij ook niks mee.
Inmiddels 8 instructices verder weet ik het even niet meer, wat is er toch met hem?
Als ik gewoon in de wei sta komt hij heel enthousiast, drukt zijn hoofd tegen mij aan en heeft die ontzettend lieve, kalme uitdrukking in zijn ogen.
ik ben altijd consequent in mijn handelingen, laat dat duidelijk zijn.
Het is een lieverd van binnen en ik wens en normaal leven voor hem, waar de basis goed zit zonder steeds te hoeven vechten en waarbij hij normaal in de groep kan staan zonder pijn of stress.
Ik heb zoiets nog nooit gezien, wat moet ik hiermee?