Hij is een aantal jaar geleden op 77 jarige leeftijd overleden omdat hij met pijn in het hart onze beauty heeft moeten verkopen.
Haar eigenaar was als een soort opa voor mij en het meisje (mijn beste vriendin) we missen hem allebei vreselijk, en we willen ook voor hem erachter komen waar onze beauty is gebleven.
even wat over beauty.
Beauty was een echte merrie, met haar mini streken. die vooral waren voortgekomen uit onwetendheid van de vorige verzorgsters.
Steigeren als het haar niet zinde, dreigen met trappen ect ect. maar het was bovenal een echte dame met een gouden hart.
ze had een apart uiterlijk en viel ook erg op als we met haar over straat liepen.
Ten eerste was ze klein, Ten tweede was het een ''clowns'' paardje door haar leuke stippels, en ten derde ze had een vrij aparte staart.
De basis was zwart maar daarboven een had ze een laagje met wit haar, ik en haar eigenaar wouden het zo laten, het hoorde bij haar!.
moeilijk te vangen als ze was, zo lief en knuffelig was ze als je haar had, ze vond het heerlijk om geborsteld te worden, en aan de longe te rennen!.
ze was ook zindelijk, poepte alleen in het gras, kon met je mee het huis in, schrok nergens van, kon met een los touwtje naast je lopen.
beauty haar mindere tijd (in mijn ogen)
helaas was er ook een wat mindere tijd, toen waren wij weggejaagt, en zijn er 2 andere meiden gekomen, ze zijn op beauty gaan zitten [ze was op dat moment NET(!!!!) 2 jaar, hebben haar leren steigeren, liggen en dat soort dingen, allemaal dingen die beauty later gebruikte om in protest te gaan.
ze werd voor de helft aan haar lot over gelaten, ze kreeg eten, werd naar buiten gelaten en dat was het (de eigenaar kon dit niet zelf daarom had hij ons)
hoe ik aan beauty ben gekomen
beauty was eerst echt van mijn (nogsteeds) allerbeste vriendin, op een gegeven moment werd ze tegen haar knieschijf getrapt, die knieschijf zat toen zo ongeveer in haar knieholte dit is gebeurt tijdens een potje voetbal, en kwam ze op krukken, ze kende mij toen al, ik had beauty een keer geaait toen ze langs mijn huis liep, ik kwam toen net terug van de manege, cap om mn stuur, zweepje in mijn handen, en rijkleertjes aan.
toen ze dus op krukken liep is ze naar mijn huis toegegaan met haar moeder, vroeg of ''paardenmeisje'' thuis was, en vroeg doodleuk of ze me nog herkende en of ik wou helpen met de verzorging van beauty nou dat wou ik wel.
mijn allereerste echte verzorg pony, het maakte me niet uit dat ik niet kon rijden en iedere moest komen, ik had een verzorg pony

hoe mijn vriendin weg moest
mijn aller aller aller beste vriendin is op 15 jarige leeftijd samen met haar 7 broertjes en zusjes (jongste was toen 1.5 jaar) uit huis geplaatst.
dit was een onwijs moeilijke en zware tijd voor mij, ik raakte niet alleen mijn paardenmaatje kwijt, ik raakte ook nog eens het enige meisje kwijt die ik alles kon vertellen.
ik had op dat moment sowieso al een moeilijke tijd achter de rug door het gepest op de basisschool, en was net aan een nieuwe start begonnen die ik niet alleen kon maken.
maar nu raakte ik haar ook nog eens kwijt.
ik heb daardoor zeker een half jaar geen contact met haar mogen hebben, tot ik een keer huilend op school zat met ''ik heb lonneke nogsteeds niet gezien of gesproken''
toen heeft mijn school jeugdzorg gebelt, en voor mij gewoon contact met haar te hebben geëist.
en ja hoor, na 2 maanden zag ik haar eindelijk weer, wat voor ons best moeilijk was, ze had onwijs veel spijt dat ze niet eerder contact heeft kunnen en mogen opnemen, maar dit heb ik haar nog nooit verweten, en zal het ook zeker nooit doen.
en veder met beauty.
nou ik had dus een niet helemaal soepele start gemaakt op de middelbare school, maar dat ging uiteindelijk redelijk (sociaal dan)
maar door het huiswerk wat erbij kwam, en de nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, en dan nog beauty iedere dag, werd dat best moeilijk.
op een gegeven moment werd het zo zwaar dat ik een week lang een invaller had omdat ik gewoon zo ziek was, mn weerstand was met een noodgang naar beneden gegaan, ik had slechte cijfer, maar nog steeds mijn beauty, op dat moment deelde ik haar met een meisje, die ik nu kan wurgen, maar ik vertel het alleen uit het oogpunt van mij.
maar het ging alleen maar slechter en slechter, wat ik vond beauty en mn vriendjes en vriendinnetjes belangrijker dan mijn school en gezondheid.
ik mocht beauty niet meer verzorgen, en god wat deden die woorden pijn ''Lil sorry maar je moet om jezelf en school denken DAT PAARD is minder belangrijk, je vader en ik vinden dat je moet stoppen''
ik durfde er niet over te beginnen, op een gegeven moment heb ik het eerst met heel veel pijn moeten vertellen aan mijn beste vriendin.
maar aan de eigenaar vond ik het moeilijk, hij was al zo ziek en ik wist hoeveel hij van Beauty hield, ondanks dat hij er weinig mee kon, hij vertelde over haar toen ze als net afgespeent veulen was ontsnapt, en in de keuken de appels van tafel stond te eten.
uiteindelijk hebben we Midzomer in Cothen gebelt met de vraag of ze haar wouden overkopen, samen met haar stalmaatje binky een net afgespeent hengstje.
en ja dat wou hij wel...
wat er met binky is gebeurt kunnen we al raden, er zijn zoveel hengstjes en ja hij was niet bepaalt bijzonder.
van beauty weet ik alleen dat ze is gedekt en er een veulen van is gekomen twee jaar geleden.
ik heb stal midzomer al gemaild en nu alleen maar duimen dat ze daarna niet nog 214124144300912 keer is doorverkocht.