Ik geef sinds kort manegeles aan kinderen, maar ik vind het nog moeilijk om daar een goede opbouw op de langere termijn aan te geven. Wat hoort bijvoorbeeld een gemiddeld 7-jarig kind ongeveer te leren in het eerste jaar? Hoe vaak moet je iets nieuws doen? Hoe kun je het beste omgaan met hele bange kinderen? Dat soort dingen. Ik ben daarom opzoek naar een richtlijn daarvoor. Bestaat er zoiets? Een website of boek ofzo?
Natuurlijk is niet elk kind gelijk is en bestaat er geen gemiddeld kind, maar het is meer om mij een beetje een idee te geven zodat het wat makkelijker werkt. Ik verwacht dit soort dingen wel te leren in de loop van de tijd, maar ik zou het liever nu al een beetje weten.
Ik doe op dit moment wel de ORUN Instructeurscursus, maar daar krijg je dit soort dingen niet echt.
Ik ben 26 jaar en ben nu 7 jaar aan het lesgeven op verenigingen en prive. Waar je op moet letten bij jonge kinderen (6 t/m 10) dat ze er spelenderwijs steeds vertrouwder mee raken. Ik doe vaak balkjes stappen of draven en dan kijken wie (met een knoop in de teugel uiteraard) de teugel even los durft te laten. Goed voor balans en vertrouwen. En veel overgangen voor de controle...
Mijn ervaring is ook veel en vaak herhalen! Die jonkie's horen veel maar onthouden minder. Ik denk niet dat je een strakke planning van een les of toekomst uit moet stippelen maar zorgen dat ze de pony leren kennen en ook jouw vertrouwen als instructrice.
Veel succes, zoals ik al zei heb ik geen echte richtlijnen voor je!
Ik heb alleen les geven aan "kleintjes". Ik doe een paar oefening net als "rond de wereld" Wanneer ze op hun rond moet draaien. Goed voor evenwicht. Ik vraag of ze dit of dat kunnen aanraken. Steigbeugel, manen ... Pionnen op de ground om te leren draaien. Met een paar balken maak ik een vierkant waar ze een voor een hun pony moeten stopen...
Kun je Engels makkelijk lezen? Zo ja is dit een leuke boek : Teaching Children To Ride van Jane Wallace
JUIST bij kinderen van die leeftijd kun je d'r niets van zeggen wat ze nou eigenlijk na dat eerste jaar onder de knie moeten hebben. Op die leeftijd vind ik er ontzettend veel verschil in zitten. Je hebt er echt nog grote kleuters bij die hun koppie er nog helemaal niet bij kunnen houden, die je niet verantwoord los kunt laten van de longe, en waarmee je eigenlijk voornamelijk nog speelt om meer vertrouwen te krijgen, de coördinatie en evenwicht te stimuleren etc. Maar je hebt er ook bij die er echt klaar voor zijn om helemaal los door de bak te sturen in stap en draf, dan het galopje nog aan de longe. Die kunnen de simpelere figuren aan, snappen de bakletters etc.
Over het algemeen vind ik het bij de kleintjes gewoon het belangrijkste dat ze leuk en verantwoord met de ponies om leren gaan, dat ze leren dat het een levend dier is met alles wat daarbij hoort (dus ook vooraf verzorgen en afverzorgen) en dat ze vertrouwen krijgen. Spelenderwijs dingetjes leren over hoe het heet, over lichtrijden (liedje erbij werkt geweldig), later op het goede been etc.
Het is zo verschillend wat kinderen op die leeftijd kunnen maar ook willen leren.
Ik denk zelf dat je heel goed naar de kinderen zelf moet kijken. Ik vind het belangrijk dat ze vertrouwd leren raken, normaal met het paard omgaan en dat ze inderdaad spelenderwijs wat opsteken; lol erin hebben.
Wat ik wel deed was tijdens instappen stukjes theorie waarbij ik ze actief mee liet doen, dus vertellen over wat een paard is en hoe hij denkt, etc. Een ander onderwerp is dat een paard na-aapt (zit de ruiter met een holle rug, maakt het paard de rug hol, zit de ruiter scheef, loopt het paard scheef, etc). Ook deed ik wel een centered riding oefeningen als effect van ademhaling op het paard, harde/zachte ogen, ed.
Wat ik ook wel duidelijk maakte was dat de kleintjes voor paarden mensenveulens zijn en ze daarvoor willen zorgen maar het dus niet klopte als ze de pony's zoude slaan, etc Dan heb ik het wel over de leeftijd onder 6.
CR is erg geschikt voor kinderen, ook mijn ervaring.
GEEN_ZIN
Berichten: 426
Geregistreerd: 18-11-08
Woonplaats: R'dam
Geplaatst: 06-02-10 18:57
Wat ik me nog kan herrineren is dat als ik bang was dat de instructrice naast me kwam lopen en beetje bij beetje losliet, draven leerde ik door het zadel aan het puntje beet te houden en steeds vingertje-bij-vingertje los te laten totdat ik zelf kon lichtrijden. Toen het draven dus onder de knie was gingen we 'aansluitdraf' doen, iedereen gaat stappen en steeds gaat de voorste in draf, om zelf de overgang te leren en zodat de instructrice ook echt op je kon letten, vaak rende/liep ze ook vlak bij. Toen kwam 'vliegtuigje', je legt een knoop in je teugels en je gaat vliegtuigje spelen en armpjes ronddraaien. We deden ook veel met pionnetjes, erom heen lopen etc. Ook het aanraken/aanwijzen van je tenen, de oortjes van het paard etc. waren ook erg leerzaam en leuk.
Op een gegeven moment had de groep de gangen onder de knie en gingen we balkjes draven en een klein kruisje springen.
Zo zijn mijn eerste ja(a)r(en) gegaan (ook tikkertje, schipper mag ik overvaren en oversteken en als degene (die helemaal vooraan staat) omkijkt stilstaan (ben de naam even kwijt) waren bij mij erg populair)
LindyH
Berichten: 11259
Geregistreerd: 02-07-05
Woonplaats: The Buckle of the Bible Belt
Geplaatst door de TopicStarter: 06-02-10 21:50
Bedankt voor alle antwoorden.
Ik ga zeker dat boek van Jane Wallace eens lezen. Zoiets zocht ik precies.
Ik denk dat ik wel kan inschatten of een kind ergens aantoe is, maar omdat je met een groep te maken hebt moet je toch een soort gemiddelde lijn volgen. Zo van: dit eerst, als ze dat kunnen dan kun je verder met... enz. Als je zo'n lijn hebt dan kun je daar wel op variëren, afhankelijk van de kinderen in je groep, maar het geeft je toch een soort houvast.
Het verbaast mij dat zoiets niet bestaat in het Nederlands. Ik kom zelf uit het onderwijs en daar bestaan overal 'methodes' voor. Maar voor paardrijden blijkbaar niet. Had ik niet gedacht.