Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-09 08:54

Slapeloze nachten.... Beslissingen.... Herkent iemand dit?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-09 08:54

Hallo,

Ik zou heel graag mijn verhaal met jullie willen delen en misschien willen jullie ook jullie meningen met mij delen. Ik ben zelf 28jr en heb sinds twee jaar een paardje (ijslandser) ik rij sinds ca. 3.5 jr paard........

Twee jaar geleden heb ik als beginner een paardje gekocht, 4 jaar, braaf, reageert snel, grijs met aalstreep.... Ik kan mij nog herinneren dat ik hem daar zag staan bij aankomst in de stal, gewoon verliefd! Dit lieve paardje werd aan mij verkocht als beginners paard, nou dat ik toch fantastisch dacht ik, ik ben een beginner! Ik heb hem een aantal keer gereden en alles was super! En hem gekocht! Elk weekend waren wij samen uit in de bossen en genoten van wind en weer! Na een aantal weken kreeg ik eidelijk mijn zadel binnen (wintec) en teugels etc. De eerste keer met eigen zadel ging het mis, mijn paardje reageerde niet en wilde links af ipv rechts af, een andere persoon op paard blokkeede de weg en probeerde mijn paar aan de teugel te sturen, dat ging fout! De man viel van paard en mijn paarje schok zo dat hij samen met het andere paarde vluchtte, ik viel onderweg van mijn paard. Nou, na uurtje waren beide paarden weer terecht.... Vanaf dat moment ging het fout, mijn paard raakte in paniek op de baan, round pen etc. Dus had ik besloten hem een tijdje niet te rijden en veel te investeren vanaf de grond. Dat gaat ook echt super, hij maakt alle oefeningen mee! Komt naar mij wanneer ik hem uit de weide haal..... Maar na deze ongelukjes had ik geen ondersteuning meer van de eigenaaresse (die mijn dit beginners paardje verkocht had) mbt lessen of wat dan ook. Na een aantal maaden had ik besoten met mijn paard te verhuizen, sinds maart staan wij nu ergens anders en daar gaat het ook goed. Er wordt nog steeds niet door mij gereden, maar is wel eens door een ander jong meisje gereden die zegt dat het een super lief paardje is.

Nu, had hij twee weken geleden een hoefsmid voor de tweede maal en is er door deze smid geslagen met een hamer, ik was daarbij! Nadat hij gelsagen was was hij kompleet over zijn toeren en had mijn kleine paardje veel angst gekregen..... De hoefsmid hat gezegt, ohhh... Als ik geweten dat hij zo zou reageren had ik dat niet gedaan, soms werk het namelijk! Daarna kreeg ik de schild omdat ik zo veel stress had, mijn paard is geslagen... Mag ik toch wat stress hebben? Hij heeft nu super veel angst gekregen en had zaterdag een ijzer verloren (rechts achter) hij schopt niet maar trek nu zijn been weg en een andere smid (lieve geduldige man) wilde niet verder gaan en adviseerde hem onder een kalmeerings middel te behandelen, waarbij er nu een soort van discussie bei de stallen is wat toe doen.....

Ik heb veel geprobeerd, maar vind het erg moeilijk te zien dat mijn paard angst heeft en dat maakt mij ook gestressd. Ik heb er over nagedacht voor mijn (nu inmiddels 6 jarige) paardje misschien te verkopen aan een zekere ervarene persoon die rustig is (aangezien mijn paard heel lief is met dat 13 jarige meisje die veel meer ervaring heeft) geen angst etc. En voor mijzelf misschien een kalmer minder angstig paardje om weer te leren rijden.....

Natuurlijk gaat de voorkeur uit naar mijn paardje, maar ik wil hem ook een goed leven bieden met iemand die hem vertrouwen geven kan... En ik weet niet of ik dat ben.....

Slapelozen nachten.......

Take care.

Alvast bedankt......
José.

Wil nog toevoegen dat ik hem al 1,5 niet meer rij en bijna helemaal niet meer gereden heb.....

Ben zeer angstig geworden in zadel......

**Geplaatst**: 09-09-09 09:24

Geplaatst: 09-09-09 09:24

Omdat dit geen specifiek gangenpaardenprobleem is verhuis ik je topic naar RT-PP.

Verder kan ik je alleen maar adviseren om inderdaad eens bij jezelf na te gaan of dit wel goed is voor je. Natuurlijk ben je aan dit paard gehecht, maar zo te horen is hij te temperamentvol en sensibel voor je. Dat soort paarden vereist een ruiter die rustig blijft, wat er ook gebeurt. Ik ben ook niet zo'n held en ga dus niet op zulke paarden zitten. Super dat je zoveel grondwerk met hem doet en dat je bijrijders hebt die wel lekker met hem gaan rijden. Zou je het toch niet een keer weer proberen? Desnoods eerst een keertje uitstappen nadat je bijrijder heeft gereden, als je het niet vertrouwd even met de longeerlijn eraan. Zo ben ik ook begonnen nadat ik van mijn jonge, sensibele IJslander was gestuiterd. Ik heb dezelfde problemen gehad als jij en het op dezelfde manier opgelost. Zelf veel grondwerk gedaan en hem ondertussen een paar maanden door laten rijden door iemand anders. Daarna heb ik het zelf langzaam weer overgenomen. Als ik niet met hem om had kunnen gaan omdat ik te gespannen zou zijn en hij daar weer gespannen van zou worden, dan had ik hem verkocht, maar inmiddels is het een superleuk paard en hebben we samen veel lol. Zoek iemand die je goed kan begeleiden. Dat hoeft geen IJslanderinstructeur te zijn, dat gangenwerk is nu even onbelangrijk. Eerst vertrouwen opbouwen. En blijf eerlijk ten opzichte van jezelf en je paard. Als je een lieve, passende baas voor hem kan vinden en jij een nieuw, wat meer ervaren paard koopt voor jezelf dat beter bij je past, dan is dat helemaal niet erg.

Wat is zijn afstamming? En waar woon je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-09 13:35

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-09 13:35

Hi,

Bedankt voor je berichtje... Ik ben op het moment ook zeer veel mee bezig, moeilijk om het ook los te laten. Ik ben idd zeer gehecht aan mijn paardje, wanneer we van de grond werken hebben we ook echt lol en doet hij alles zo lief mee.....
Afgelopen weken heb ik wat zit oefeningen gemaakt, letterelijk zit oefeningen... Alleem op mijn paardje zitten...... Mijn hartslag was meteen super hoog, dan ben ik weer onder gegaan er erop... Mijn paardje heeft mij gewoon mijn gang laten gaan en wachtte heel lief..... Het is dus ook een kwestie bij mij...

Maar nu sinds hij door de hoefsmid geslagen is zijn we terug bij af, ik kan mijn paardje ook nietde schuld van geven. Helaas had ik een verkeerde persoon laten komen.... Nu zie ik zijn angst weer en ik zou zo graag willen dat ik daarvoor geen angst had.... Hij verdient het ook echt... Ik vraag mij soms af of ik mijn paard de juiste ondersteuning geven kan... (ohhh... zoveel gedachtes...

)

Mijn paard komt oorspronkelijk van Faulenberger-Hof
Vader : Kraftur f. Skardi
Moeder: Gydia vom Faulenberger Hof

Het schijnt dus dat hij via Aegidienberg naar de stal (hof) te zijn gegaan waar ik hem uiteidelijk dus heb gekocht.

Zoals misschien al duidelijk wordt vanuit het bovenstaande, ben ik niet woonachtig in Nederland maar in Duitsland.
Ik heb mijn paardje nu (sinds maart 2009) op een `Gestuet` staan waar hij dag en nacht weidegang heeft maar helaas heeft de eigenaar/ medewerkers zoveel paarden dat er niet veel tijd over blijft om mij hierin te ondersteunen.

Hoelang duurde het bij jou voordat je weer je eigen paard kon rijden?

Groetjes,
José.

**Geplaatst**: 09-09-09 19:40

Re: Slapeloze nachten.... Beslissingen.... Herkent iemand dit?

Geplaatst: 09-09-09 19:40

Omdat het nog beter op OPG past, toch nog even een keer verhuisd.

**Geplaatst**: 10-09-09 10:55

Re: Slapeloze nachten.... Beslissingen.... Herkent iemand dit?

Geplaatst: 10-09-09 10:55

Ik denk dat je er goed overna moet denken of je hem wel wilt verkopen ? Zoals ik het lees is het een heel lief paardje dat veel voor je over heeft en wat wel eens jouw leraar zou kunnen wezen. ( wat ik hiermee bedoel kan ik je uitleggen maar dat doe ik via pb ivm lengte verhaal en off topic raken )

Ik denk dat je vertrouwen in je zelf moet krijgen,
en dat je voor jezelf en je paardje moet leren opkomen.
En dat het dan wel goed komt met jullie !

En denk erom een paard is niet geboren met een zadel op zijn rug.

Dus dat je hem niet rijd dat geeft niets ! daar wordt hij echt niet minder paard van !!

**Geplaatst**: 10-09-09 10:59

Geplaatst: 10-09-09 10:59

Je moet zelf weer vertrouwen krijgen,en anders iemand anders je paard laten vasthouden bij de hoefsmit.Toen ik mijn pony nog had was ik ook erg nerveus als de smit kwam,hij is erg mishandeld dus zei de smit toen, nou mevrouwtje ga jij maar weg want je bent veel te gespannen.Na jaren kon ik pas zeggen dat we samen op de goede weg bezig waren,ik heb het zwaar gehad maar zette wel door.

**Geplaatst**: 10-09-09 12:20

Geplaatst: 10-09-09 12:20

Helemaal eens met de laatste 2 berichten!
Ik zou m niet verkopen maar juist met hem aan de slag gaan, zoek iemand die jou kan begeleiden in het grondwerk zodat je band nog groter wordt met hem. Doe veel leuke dingen met hem, maak een opstakelparcours, volg NH/grondwerk cursussen, schaf een Parelli pakket aan bijv. Als je dan weer vertrouwen hebt kun je er weer op gaan stappen onder begeleiding.

Stap desnoods op een ander paard voor je vertrouwen, je bent nog maar een beginner, je moet gewoon veel begeleiding zoeken en even op een bomproof paard rijden zodat je je zekerder gaat voelen.

Ik heb ook een heel sensibel paard en heb er vreselijk aan moeten wennen en ook gedacht dat ik het nooit zou leren, heb haar inmiddels al bijna 14 jaar en nog geen dag spijt gehad dat ik haar niet heb verkocht (en ik kreeg een heel goed bod op een tijdstip dat ik het niet meer zag zitten maar toch niet gedaan!). Maar je moet er wel aan werken.

Paarden weten zo vreselijk goed wie het touwtje beet heeft, bij de ene persoon zijn ze heel rustig en bedaard en bij de andere persoon is alles eng en stuiteren ze in de rondte. Komt door hun lichaamstaal en uitstraling, als je zelf cool, calm and collected, blijft is je paard dat ook. Ze voelen de geringste spanning.....
Laat een ervaren iemand eens met je meekijken als je met je paard bezig bent, misschien zend je wel tegenstrijdige signalen uit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-09 09:27

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-09 09:27

Hallo allemaal,

vriendelijk dank voor al jullie antwoorden! Heel veel nagedacht... En ja, mijn paardje is heel lief en leuk! We hebben ook echt leuk samen... En eigelijk wil ik hem ook helemaal niet verkopen! Hij is aanhankelijk, komt altijd naar mij toe in de weide.....
Die keren dat ik gevallen ben heeft hij mijn ook niet met opzet eraf gegooid..... Ik heb losgelaten (paniek reactie)....
Op het moment blijft het nog even moeilijk, ik zou mijn paardje graag thuis (woon op een Hof) willen hebben, maar helaas is er nog geen plaats vrij. Ik heb trainer daar gesproken en zij zei ook dat dit een oplosbaar probleem is dat zij vaker tegenkomt en opgelost heeft...... Alleen nog even een plaatsje bemachtigen.

Zondag ga ik even bij een andere stal kijken die dichter bij huis is en waar mijn paardje in Reha kan voor zijn hoef probleem.... Daarna verwachten wij dat er binnen 3-4 maanden een plaatsje vrij komt bij ons "thuis".....
Ik heb ook al een aantal Parelli DVD's gekregen en ga daar mee aan de slag! Vind het wel er spannend.....

Tevens ben ik door de eigenaresse (Hof) uitgenodigt om zondag te gaan rijden, ik krijg dan het paardje van haar moeder, die rustig kalm en bomproof schijnt te zijn!

Ik bericht jullie nog!

En nogmaals bedankt voor jullie antwoorden, het is prettig om te horen dat ik niet de enige ben..... En dat er oplossingen zijn! Heeft me erg goed gedaan!

Groetjes,
José.

**Geplaatst**: 11-09-09 12:46

Geplaatst: 11-09-09 12:46

Idd, ik zou je paardje niet verkopen. Er is zoveel meer om te doen dan alleen maar rijden.
Dit paard is nu al heel onrustig en angstig, ik denk dat een verhuis naar een nieuwe omgeving, nieuwe ruiter, nieuwe omstandigheden,... misschien de spreekwoordelijke druppel is.
Gewoon lekker verder gaan met grondwerken en vertrouwen opbouwen. En misschien kan je zelf ook eens een cursus zelfvertrouwen volgen. Dan schiet je zelf ook niet meer zo snel in de stress bij ongewone omstandigheden.

**Geplaatst**: 11-09-09 12:59

Geplaatst: 11-09-09 12:59

Josy schreef:
Hoelang duurde het bij jou voordat je weer je eigen paard kon rijden?

Ik ben er eind november afgevallen, waarna hij een bezoekje van de osteopaat heeft gehad en daarna drie maanden alleen aan de longe heeft gelopen. Ik heb toen ook veel grondwerk met hem gedaan en met hem gefietst. Eind februari is hij weer opgepakt door een vriendinnetje en ging ik er af en toe zelf ook op. Ik ben begonnen met uitstappen aan de longe en dat heb ik heel langzaam opgebouwd. Twee maanden later zijn we buitenritjes met hem gaan maken en dat ging zo makkelijk dat we dat eerst zijn gaan uitbouwen voordat we weer bakwerk zijn gaan doen. Hij is buiten veel braver. In de bak raakte hij snel gestressed. Al met al heeft het een half jaar geduurd voordat ik er zelf weer een beetje op durfde te rijden, maar ik heb twee paarden, dus ik ben niet gestopt met rijden. Mijn andere paard is 20 en ontzettend stoer, hij geeft je heel veel vertrouwen. Als je in de buurt woonde dan kon je een paar keer op hem komen rijden om je zelfvertrouwen in het zadel weer wat terug te krijgen. Probeer op zoveel mogelijk verschillende paarden te rijden, paarden die je vertrouwd, onder goede begeleiding. Daar leer je van hoe verschillend paarden reageren op allerlei dingen en hoe je daarmee om moet gaan. En ondertussen kleine stapjes maken met je eigen paard. Komt vast goed!

**Geplaatst**: 11-09-09 13:04

Re: Slapeloze nachten.... Beslissingen.... Herkent iemand dit?

Geplaatst: 11-09-09 13:04

Koop voor jezelf de rescue remedie van bach en voordat je naar je paardje ga neem je ff een paar spraytjes.... dan wordt je zelf ook wat relaxer en voelt je paardje je angst niet.
Verder zou het goed zijn idd te verhuizen met je paardje en een andere hoefsmit.

Anders begin je met hem ook eens met de Bach therapie... het is maar een idee en mss ook om van zijn angst af te komen.

Verder is rust regelmaat heel belangrijk.... het is heel moeilijk omdat je in een circel terecht komt waar je niet uit komt.

Sterkte

**Geplaatst**: 11-09-09 13:06

Re: Slapeloze nachten.... Beslissingen.... Herkent iemand dit?

Geplaatst: 11-09-09 13:06

Bach rescue nemen voor je gaat rijden is inderdaad een goeie tip.