manishdra schreef:Natuurlijk heb ik Don Duarte en Talhoffer...
Wat ook een mooie is: In service of the duke (Paulus Kal)
Alleen ze gaan allemaal over de ruiter, niet over het paard zelf; wat het paard kan. .
Ze beschrijven, vooral Duarte, de tactiek en techniek DUS wat het paard kan.
Als je daar meer achter wil zoeken, tkja...
Ik ga ervan uit dat ze deden wat er staat temeer omdat het volstrekt logisch is dat ze dit en niet meer/anders deden.
De Furusiyya is van de mameluken en de chinezen (mongoolse dynastieen) schrijven identieke handleidingen.
Het betreft de ´oosterse´´ rijkunst als je wil negeren dat het in heel Spanje en zuidoost europa beoefend werd en het op tig fronten de tegenhangers van de westerlingen in blik waren. Die twee kan je dus niet los van elkaar zien.
Dat in de furusiyya wel melding gemaakt wordt van zowel de Franki als de Mongolen maar geen aparte taktiek/techniek voor wordt benoemd is verhelderend.
De verslagen vanuit de islam mbt de kruistochten in het midden oosten maken duidelijk dat de paarden van de islamieten en de christenen uitwisselbaar waren.
Idem maken ze veel duidelijk over de taktieken/rijtechnieken, wat wel en niet kon/gedaan werd.
Het boek van Amin Malouf hierover is in prettig leesbaar engels geschreven en makkelijk te koop.
Een verrassend werk is
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Secret ... he_MongolsDat gaat wederom NIET over paarden trainen maar is voor/door degenen die er op ten strijde trokken en het vertelt veel over het gebruik ervan.
Het beeld over wat men wel/niet met paarden deed op het slagveld is consistent.
Oh, er zijn in het zuiden van het indo-europese thuisland nog steeds ruiters die millennia-oude strijdtaktiek en rijtechniek in ritueel competatief verband beoefenen.
Staan fimpjes van op youtube onder cirit, cirid.