Sky_As schreef:even een oprechte vraag:
Maar de verkoper heeft helemaal geen overleg gehad over de behandeling?
Want het is natuurlijk voor een verkoper ook wel wat, als je een paard verkoopt (nu gaat het over de leeftijd, maar zo zijn er natuurlijk nog 101 dingen wat een paard kan hebben die de verkoper misschien echt niet wist).
Stel je voor dat de koper, dan zonder enig overleg een dier voor 15.000 laat opereren, en dan achteraf zou willen die kosten te verhalen op de verkoper, is dat dan niet wat laat? (Zeker bij bijv. een aanschaf van 3000-4000 euro)
Misschien had de koper wel gelijk gezegd, kom maar, ik neem hem terug en ik laat hem wel inslapen of net wat.
Dan zou je als verkoper van een paard van 3000 euro, uiteindelijk een koper misschien wel 20.000 euro terug moeten betalen?
Dan durf je toch ook geen paard meer te verkopen?
Het is echt een oprechte vraag, omdat ik wel benieuwd ben hoe het wettelijk zit?
(het slaat dus niet perse op dit verhaal, maar gewoon verkoop in het algemeen)
Dat is een reële vraag. In een procedure komt het er in dat kader op neer dat je alle in redelijkheid gemaakte kosten, je schadebeperkingsplicht in acht nemend, moet kunnen verhalen. Dat betekent in geval van een paard dat je zal moeten aantonen dat de behandelingen die je het paard hebt laten ondergaan nodig waren om voor een goede gezondheid zorg te dragen, het paard (weer) gezond te krijgen/houden. Daarbij speelt ook een rol dat sommige aandoeningen wel zorg wekken als je denkt dat het paard 14 is, maar vrij logisch zijn als het paard 24 is. Zolang ts er in redelijkheid vanuit mocht gaan dat het paard 14 was, was het niet vreemd dat zij (ik noem maar wat) een diëtist raadpleegt omdat het paard zo moeilijk aankomt/conditioneel niet goed meekomt, of dat zij een fysiotherapeut laat komen omdat het paard vaak zo stijf opstart. Dat zijn dingen die ze als leeftijdsgerelateerd zou wegzetten als ze de echte leeftijd van het paard zou weten. En in zoverre zijn die kosten dus in redelijkheid gemaakt. Maar het is dus inderdaad wel vaak een discussiepunt (bijvoorbeeld bij een 'stout' paard: ga je er zelf mee aan de slag, dan zegt een verkoper 'ja, de onkundige ruiter heeft m verziekt', zet je m bij een professional, dan zegt de verkoper 'dat was helemaal niet nodig, dit kon je prima zelf'.
De beste 'uitweg' die de wet hiervoor heeft is dat je, als je bekend raakt met een probleem, 'binnen bekwame tijd' in ieder geval melding moet doen bij de andere partij. Wat dan die bekwame tijd is, is in consumentenzaken niet al te helder, maar het gaat er dus wel om dat je, als je weet dat er mogelijk een non-conformiteitsprobleem gaat spelen, de verkoper op de hoogte stelt, zodat die bijvoorbeeld kan zeggen: hier heb ik geen zin in, geef maar terug, hier is je geld terug', maar ook 'ik heb dit probleem eerder gezien en die of die deskundige zou daar wel eens iets goeds in kunnen betekenen'. Je kan dan beter zicht houden op wat er precies gebeurt.
Maar zoals in deze kwestie, waar er na allerlei ditjes en datjes (die allemaal op zich niet ernstig genoeg zijn om een overeenkomst op te gaan ontbinden), toch behoorlijke kosten zijn gemaakt en je er dan pas achter komt dat er toch een probleem is, kan het zomaar zijn dat je als verkoper aan de beurt bent.