SusanH schreef:Wat goed!
Mijn dochter heeft mijn genen. Vandaag in de springles liep het niet. Ze blokkeert door angst. Ik moest vroeger door, hoe bang ik ook was. Gaan wij niet doen. Voorlopig maar even geen springles tot ze zelf weer aangeeft te willen. Het zit echt tussen haar oren want ze kan zat rijden. Maar ze zit zichzelf in de weg.
Zo herkenbaar!
En wat fijn dat jou dochter het geluk heeft dat haar ouders naar haar luisteren en serieus nemen.
Mijn dochter kan echt wel rijden en weet ook veel qua techniek.
Maar daarnaast is ze ook ontzettend perfectionistisch en onwijs kritisch op haar zelf.
Wat zich dan uit in totale stress en paniek. Gefocust op alles, behalve zichzelf. Tot tranen aan toe.
11 oktober rijd ze haar eerst "wedstrijd". Ze begint met de BB, puur om teveel stress te voorkomen.
In het begin dat wij Limbo hadden, was ze ook onzeker en wat angstig.
Terwijl ze op de manege op vanalles en nog wat stapte.
Maar ze heeft het afgelopen jaar knetterhard gewerkt en enorme sprongen gemaakt. Alleen moet ze die zelf nog gaan zien
. Met 14 kan dat idd niet meer. Maar BB is ook een mooie instap. Binnenkort mag je vanaf je 12e met een paard tussen leeftijdsgenoten rijden. Hoeft je dochter niet meer tussen de volwassenen te rijden. Dat scheelt straks misschien ook.
Aangezien ik de hele rit met een lange teugel had gereden en niks had gemerkt heb ik de stap gezet om het borsttuig er helemaal af te laten...klinkt misschien echt stom, maar voor mij is dat best huge....gaat gewoon super en durf nog steeds met 1 hand te rijden....
hoe reageerde je paard op de spanning? Ging hij er ook vandoor? Want anders kun je er iig uithalen dat jij een keer echt je dag niet had, maar je paard desondanks niet erg gereageerd heeft op je spanning. We hebben denk ik allemaal wel eens een dag dat je vastloopt, morgen gaat het vast beter. Desnoods een stapje terug en van daaruit weer verder het vertrouwen uitbouwen
) helpt ook goed hier tegen! Ben je ook afgeleid van ‘de stilte’ en je spanning.
..vooral vrachtwagens gaven dan zo’n herrie boven je hoofd dat ik dan ook altijd hard zong om haar af te leiden....
