Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-10-24 12:38

Geplaatst: 01-10-24 12:38

Ik heb mijn eerste paard van mijn ouders gekregen. Super lief, ik zal hen altijd dankbaar zijn!
Maar - ik had echt nul komma nul klik met hem.. Zonde hoor!

Ik had bang van hem. Hij was giga groot, heel jong, en had weinig respect voor vrouwen - hij kwam uit een mannenwereld. Hem naar de wei brengen was om je rot te lachen, ik bengelde er maar wat bij. Rijden was op 2 benen. Hij was nooit gemeen, rammelde vooral met mijn voeten - maar ik had nooit "de ballen" om eens "nee!" te zeggen. Hij was héél werkwillig - en ik ben dan zo iemand die graag vlechtjes maakt :')

De juiste persoon kocht hem over, en reed de sterren uit de hemel met hem. Zij had wel "ballen", genoot van zijn temperament en kon lezen en schrijven met hem.

Terwijl hij nog van mij was, leerde ik het paard van mijn oom kennen. Ik was meteen stapelverliefd. Wij hadden echt instant een klik.
Ik moet er wel bij zeggen: we hadden die klik van op de grond. Van in het zadel was het moeilijker, maar dat lag vooral aan mij. Maar zoals ik al eerder zei: ik ben van de vlechtjes en het tutten, rijden was nooit mijn prioriteit.

Toen mijn oom haar niet meer kon houden, kwam ze naar mij. Mijn ruin was ondertussen al verkocht.

Ik heb 11 jaar en half met mijn Daisy mogen doorbrengen. Mijn once in a lifetime paard.
Die klik van op de grond was de basis voor al de rest. Heel veel boswandelingen, bitloos en bareback. Gebaseerd op die klik, op het vertrouwen tussen ons, want ik was en ben een schijterd te paard. Zelfkennis haha.

Een klik komt voor vanuit een bepaald gevoel, denk ik. Lastig te omschrijven. Ik heb paarden gereden waar ik na 5 minuten afstapte, "nee bedankt". En ik heb paarden gereden waar anderen dan weer niets mee te maken wilden hebben, maar waar voor mij de klik wel aanwezig was - en dat werkte.

Het is zoals met mensen, denk ik. Met de ene klikt het meteen, en met een ander weet je "dit zal nooit werken".

**Geplaatst**: 01-10-24 12:46

Re: Hoe bepaal je of je een klik hebt met een paard?

Geplaatst: 01-10-24 12:46

Je hebt een klik als je graag bij je paard bent en hij/zei bij jou. Je merkt dat. Als je door weinig te vragen van elkaar weet wat je bedoelt. Als ik naar de wei loop (waar heel veel paarden staan), ziet hij mij al vaak aankomen lopen en geeft dan een zacht hinnikje. Dan komt hij naar het hek gelopen. Wat ongetwijfeld ook is vanwege de wortels die ik altijd bij heb..

Hoewel we altijd wel een klik hebben gehad, hadden we ook wel eens problemen samen. Hij laat heel erg merken wat hij wel en niet wil en liep soms compleet over me heen. Op het gevaarlijke af soms, dat is nu niet meer voor te stellen.

Onze band is wel enorm versterkt door clickertraining die ik heb gaan volgen en dagelijks gebruik.

Maar een klik is ook liefde op het eerste gezicht. Vanwege de blik, de gezichtsuitdrukking naar elkaar. Dat had ik met dit paard direct toen ik heb ging bekijken om te kopen.

**Geplaatst**: 01-10-24 13:26

Geplaatst: 01-10-24 13:26

Leuke vraag, nu ik weer op zoek ben is de eerste indruk al belangrijk. Het leukste is als een paard interesse toont in het bezoek, oplettend is en ook graag een beetje humor heeft.

**Geplaatst**: 01-10-24 13:34

Geplaatst: 01-10-24 13:34

Het maakt eigenlijk niet zo heel veel uit hoe het heet of hoe je het noemt. Iedereen weet wel zo ongeveer wat er bedoelt wordt. Het zal voor iedereen anders zijn, maar dat is met alles zo.

Wij hebben er 5 en nr 6 zit erin

Ik heb met allemaal wel "iets" en zou er geen een willen of kunnen missen. Dat gaat wel gebeuren ( vanwege leeftijden ) maar moet ik morgen verkopen, weet ik niet welke weg zal gaan.

Ik heb ook weleens minder klik gehad en voelde me daar echt rot over. NOg wel eigenlijk, want ik vind dat met dieren echt wel een ding.
De keren dat ik minder klik had, had mijn man dat juist weer wel. Dan zie ik hem wel bezig met die paarden en zoek ook wel naar wat hij dan ziet of vindt bij die paarden.

Er zit nu ook wel echt verschil in de klik met de een en de ander en dat is prima. Ik heb er 2 die bij ons geboren zijn en dan verwacht je verschil, maar dat vind ik op zich nog wel meevallen. Mijn 2jarige is wel echt mijn alles, maar voel net zoveel liefde voor de niet bij ons geboren 2 jarige of de moeders.

Heb vroeger weleens gedacht dat ik met een ruin minder klik had. Hij kwam na het missen van mn merrie en ik kreeg niks met hem. Mijn man wel, dus het was echt zijn ding. Toen hij overleed, voelde ik pas dat ik me toch wel had vergist, maar ik had me echt afgesloten door mijn verdriet.

Ook weleens paarden gekocht op papier, uiterlijk, type etc passend bij wat je dan zoekt en het toch niet helemaal die ene klik werd.

Iedereen zoekt iets anders in een paard ( of hond, partner, vrienden etc) en dat lijkt me prima. Misschien hangt het ook af van de fase in je leven wat je nodig hebt, zoekt en vindt.

Het is, misschien gelukkig, ook niet meetbaar. Ik ben tevreden met de band die ik heb en weet niet of een ander een nog sterkere band heeft, maar dat hoeft ook niet. Ik ben graag bij mn dieren en zij zijn blijkbaar graag bij mij. De paarden, maar ook hond, met rugzakje heb ik tijd in gestopt en daar krijg je imo veel voor terug.

**Geplaatst**: 01-10-24 13:38

Geplaatst: 01-10-24 13:38

Citaat:
Iedereen zoekt iets anders in een paard ( of hond, partner, vrienden etc) en dat lijkt me prima. Misschien hangt het ook af van de fase in je leven wat je nodig hebt, zoekt en vindt.

deze pik ik er even tussenuit.
Vind het een mooie

Mijn Sjimpie was mijn alles, meer dan 25 jaar geleden toen ik hem als 3,5 jarige zadelmak maakte.
Ik kon lezen en schrijven met hem, maar het ging niet vanzelf. Het was gewoon een aparte.
Maar toen, had me toen gezegd dat ik ooit een tinker zou kopen had ik je nog net niet uitgelachen.
Hij met zijn karakter paste me toen precies.

En nu zeg ik ook, hoe geweldig hij ook was. Zou ik nu een exacte kopie van hem hier krijgen ging ik er niet meer opzitten.

**Geplaatst**: 01-10-24 13:41

Geplaatst: 01-10-24 13:41

Maar als het paard je nog net niet in je donder bijt als je komt kijken, negeer je dat ook?[/quote]

Ik moet je teleurstellen want mijn paard bijt of trapt nooit, en hij staat in een groep ruinen waarvan er niet 1 bijt of trapt, ze zijn allemaal vriendelijk.
Misschien gaat het daar bij jou in de omgang met dieren al mis, dat je dieren je willen bijten.

**Geplaatst**: 01-10-24 15:08

Geplaatst: 01-10-24 15:08

DuoPenotti schreef:
Citaat:
Iedereen zoekt iets anders in een paard ( of hond, partner, vrienden etc) en dat lijkt me prima. Misschien hangt het ook af van de fase in je leven wat je nodig hebt, zoekt en vindt.

deze pik ik er even tussenuit.
Vind het een mooie

Mijn Sjimpie was mijn alles, meer dan 25 jaar geleden toen ik hem als 3,5 jarige zadelmak maakte.
Ik kon lezen en schrijven met hem, maar het ging niet vanzelf. Het was gewoon een aparte.
Maar toen, had me toen gezegd dat ik ooit een tinker zou kopen had ik je nog net niet uitgelachen.
Hij met zijn karakter paste me toen precies.

En nu zeg ik ook, hoe geweldig hij ook was. Zou ik nu een exacte kopie van hem hier krijgen ging ik er niet meer opzitten.

Inderdaad een mooie

, ik heb ook wel paarden gehad waar ik destijds wel mee klikte maar waar ik vandaag de dag niet meer aan zou beginnen. Maar dat ligt wel aan mij, kan met ieder paard wel werken maar bepaald gedrag heb ik gewoon geen zin meer in. Denk ook wel met het ouder worden dat andere zaken meer gewaardeerd gaan worden.

**Geplaatst**: 01-10-24 15:10

Geplaatst: 01-10-24 15:10

Het is ook een vaag begrip, de 'klik' met een paard. Ik heb mijn haflinger merrie gekocht als veulentje, verliefd op dat lieve koppie. Het was niet gelijk een match bleek al snel. Beide jong en onervaren. Het inrijden was overigens geen probleem, ze heeft nooit een stap verkeerd gezet. Maar aan de hand enorm onstuimig en afgeleid. 2 keer heb ik haar bijna verkocht. Inmiddels is ze 17 en kan ik lezen en schrijven met haar. Is ze de braafste van stal, betrouwbaar en lief. Ze is een enorme spiegel en als ik terug kijk, liet ze me heel veel zien over mezelf. Reageerde ze ook vooral op hoe ik me voelde en haar benaderde.

En nu heb ik recent weer een jonkie gekocht van 2. Mijn merrie is niet zo'n knuffelkont dus toen dit paardje naar mij toe kwam en ook bij mij bleef staan knuffelen was ik al snel verkocht. Een heel ander type. Maar wel heel leuk om ook met dit dier een band op te bouwen die vast en zeker anders zal worden als met mijn merrie.

**Geplaatst**: 01-10-24 15:13

Geplaatst: 01-10-24 15:13

Chicken01 schreef:
Waar basseren jullie een klik met een paard op?
En hoe heb je dat als je meerdere paarden hebt? Is het dan normaal datje met de een meer hebt dan met de ander?
En wat doe je dan, verkopen? Of aanhouden en kijken of het anders wordt?
Ik vraag me af hoe anderen dat voelen en doen.

Ik heb meerdere paarden (gehad) ben gek met allemaal. Mijn hart is groot genoeg voor meerdere dieren en juist de verschillen en de manier waarop ik daar dan weer mee moet omgaan vind ik nog altijd boeiend. De een maakt het je makkelijker dan de ander, maar op hun eigen manier zijn ze allemaal speciaal. Ik pas me aan, aan wat zij van mij nodig hebben.

Ik ken het zelf dus niet, dat je geen klikt hebt met een dier. Maar als je dat ervaart en er niet een andere wending aan kan geven dan lijkt het me inderdaad goed om te verkopen. Je moet i.mo. wel gek zijn op je paard, anders is het niet eerlijk tegenover het dier en daarbij een veel te duren en tijdrovende hobby.

**Geplaatst**: 01-10-24 23:24

Geplaatst: 01-10-24 23:24

Rubs schreef:
Citaat:
Maar als het paard je nog net niet in je donder bijt als je komt kijken, negeer je dat ook?

Ik moet je teleurstellen want mijn paard bijt of trapt nooit, en hij staat in een groep ruinen waarvan er niet 1 bijt of trapt, ze zijn allemaal vriendelijk.
Misschien gaat het daar bij jou in de omgang met dieren al mis, dat je dieren je willen bijten.

Als je ergens gaat kijken dan lijkt het me sterk dat het de kijker zijn of haar schuld kan zijn. :roll:

Slaap je beter nu je jezelf op de borst hebt kunnen kloppen?

**Geplaatst**: 02-10-24 14:44

Geplaatst: 02-10-24 14:44

Citaat:
Maar als het paard je nog net niet in je donder bijt als je komt kijken, negeer je dat ook?

Dat deed mijn ruin dus, bij het meisje die hem kocht :')

Ik heb haar bij de kap van haar jas achteruit gesleurd.
Zij zei "ik neem hem!" Ik vroeg "waarom in Godsnaam?" :')

Ze hield wel van een uitdaging. En die 2 waren echt oprecht een gouden duo.

**Geplaatst**: 02-10-24 14:59

Geplaatst: 02-10-24 14:59

LWDaisy schreef:
Citaat:
Maar als het paard je nog net niet in je donder bijt als je komt kijken, negeer je dat ook?

Dat deed mijn ruin dus, bij het meisje die hem kocht Ik heb haar bij de kap van haar jas achteruit gesleurd.
Zij zei "ik neem hem!" Ik vroeg "waarom in Godsnaam?"

Ze hield wel van een uitdaging. En die 2 waren echt oprecht een gouden duo.

Maar dan maak je een bewuste keuze, dat is wat anders dan het negeren.
Op basis van het verhaal van de verkoper heb toen besloten dat paard niet te kopen en de verkoper begreep dat goed.

**Geplaatst**: 02-10-24 15:35

Geplaatst: 02-10-24 15:35

Soms heb ik het idee dat de paarden waar je vanalles mee beleeft voor de grootste klik zorgen, maargoed dat weet je vanaf aanschaf nog niet natuurlijk.

Mijn eerste pony was voorheen mijn verzorgpony en we zijn naar elkaar toe gegroeit. Nu weet ik dat ik geen grotere match met een pony kan hebben dan met haar. Ondanks dat het echt niet altijd alleen maar leuk was.
Inmiddels heb ik een tweede, welke ergens helemaal niet mijn eerste keus was maar waarbij het "lot" ons weer samenbracht. Daar heb ik ook al het ea bij meegemaakt en verkopen zou soms een stuk makkelijker zijn maar dat voelt absoluut niet goed. Ik zie nog een hoop kansen in haar.
Dat is voor mij ook het teken dat we toch wel een klik hebben.