Dorien66 schreef:Granoek schreef:Oh ik vind dit best lastig. Iedereens keuze lijkt logisch op zijn eigen manier?
Mijn ouders doe ik er geen plezier mee, mijn zus heeft zelf een paard maar ik weet ook niet of zij blij zou worden als die van mij daar nog eens bij kwamen..
In eerste instantie zou ik op dit moment zeggen naar mijn vriend, puur omdat ik hun paarden heb gezien van veulen tot volwassen en ook heb mogen volgen hoe de oudere paarden daar lekker op pensioen staan.
In hun manieren kan ik me het beste vinden en mijn vriend weet 1000% hoe ik graag heb dat ze gehouden worden.
Maar zij hebben al zo veel paarden, ook hier weet ik niet of ik hun er niet meer last dan lust mee bezorg.
Qua financiën zegt mijn hoofd op dit moment dat heel mijn erfenis mag gaan naar degene die ook de paarden krijgt, om ze ermee te verzorgen. Ben niet zo'n spaarder, dus veel contantjes gaat dat niet zijn en ik heb zelf verder ook geen bijzonder spaardoel, dus ook levend zou mijn geld grotendeels naar de paarden gaan. Alleen maar fair dan.
Krijg helemaal kippenvel van hierover na te denkenMaar al bij al kan ik alleen maar hopen dat ze beide samen mogen blijven bij mijn vriend en hun trekpaarden omdat er op die manier het minst verandert voor hun qua levensstijl.
En nu ga ik stoppen want anders ga ik zo huilen en ik ben aan het werk
Zou toch maar wat gaan vastleggen, want zonder papierwinkel voor jou en je vriend, worden je ouders toch jouw erfgenaam. Beetje jammer als het door omstandigheden (fiscus bijvoorbeeld) dan niet gaat zoals jij het graag wil.
Dat wou ik net al aan Melissa gaan schrijven. Als je geen testament hebt dan gaan al je bezittingen,waar dieren ook onder vallen, naar je wettige erfgenamen,dus je familie. En niet naar je vriend als je daar officieel niets voor geregeld hebt.