Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-16 20:18

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-16 20:18

Pol13 jou eerste zin in jouw reactie luid: En een heel andere insteek: dit paard is gewoon super onzeker. Als dat geen aanname is dan weet ik het niet meer en het is bovendien een uitspraak over ons paard. Even verder zeg je: Als je dit paard nou eens leert om met zichzelf om te gaan in nieuwe situaties?. Wat denk je dat wij de afgelopen drie jaar gedaan hebben dan?
Misschien heb je uit dit topic niet gelezen welke training, omgang en oefening wij dit paard gegeven hebben. Misschien schat je ons niveau wat lager in dan dat wij hebben. Het is niet zo dat wij daar drie keer per week een karretje achter knopen en gaan met die banaan. "Als je dit paard nou eens leert....." Ben je je wel bewust van op welke toon je iets probeert te zeggen. Ik voel mij als klein jong weggezet door je.
Jij kan het niet zo fijn uitleggen, ik zal je zeggen mij heb je niets uitgelegd.
Wij zijn aan het einde van ons vermogen om hem te desensibiliseren als klap op de vuurpijl zijn er nu ongelukken gebeurt. Dus vraag ik mij af: Zou dat nou bestaan autisme bij paarden... Ik hoef ook echt geen reactie meer van je in dit topic, ben klaar met jouw respons.

**Geplaatst**: 02-01-16 09:33

Geplaatst: 02-01-16 09:33

Mrie, lees de post van Pol nou even niet als een aanval, maar als hulp bij het omdenken van een afwijkend paard. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat iemand die hoog niveau mensport doet, niet per definitie ook handig is met afwijkende leerprincipes.
Veel herhalen en een vaste routine kan steun bieden voor een paard, maar als het dan echt alleen "kunstjes leren" en niet "omgaan met de wereld" is, houd je de potentieel gevaarlijke reacties. Ik zou toch eens iemand vanuit een ander perspectief laten kijken. Methode van Tristan Tucker is helemaal niet zo'n verkeerd idee, maar je kunt natuulijk ook wat dichterbij shoppen bij Via Equestra (www.dewegvanhetpaard.nl)

**Geplaatst**: 02-01-16 10:05

Geplaatst: 02-01-16 10:05

Ik heb nog es de boel door gelezen,maar op zich zou het paard ook hoog sensitief kunnen zijn in plaats van autistisch?

Maar ik geloof er wel in, heb zeker weten zelf eentje gehad
Denk dat het belangrijk is dat op het moment je vermoed dat een dier een "afwijking in gedrag" heeft die een andere aanpak nodig heeft je je daar dan op richt, en als dat helpt..dan is dat prima toch?

In amerika doen ze er in elk geval wel onderzoek naar
.http://news.ucdavis.edu/search/news_det ... o?id=10791

Ga je zoeken met de woorden autism in horses op google dan kom je heel veel berichten tegen van paarden eigenaren die vermoeden dat hun dier zo is.
En of dat nou wel of niet te maken heeft gehad met zuurstoftekort tijdens de geboorte maakt niet uit vind ik
Als je een manier vind waarop je prettig met een dier kunt om gaan en zeker niet gaat overvragen...wat heel belangrijk is bij autisten,dan ben je op de goede weg naar samenwerking..

Mini voorbeeldje, ik verzorg een nu 21 jarige merrie die een trauma heeft opgelopen bij een vorige eigenaar met water.
Wat weten we niet,maar dat ze bang is voor water dat is duidelijk.
Dan kan ik zeggen van ze moet het maar leren en tot in den treure proberen om dat dier te desensibiliseren voor water.
Maar als dat trauma te diep zit en ik accepteer dat en ik zorg dat ik niet met water aan haar hoef te kliederen en een paard heb wat daardoor lekker relaxed is?
Is ook goed toch

**Geplaatst**: 02-01-16 10:29

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst: 02-01-16 10:29

Het ligt ook wel een beetje bij elkaar denk ik; autisme, onzekerheid, stress. Ik noem ze alle 3 bij mijn paard, want het zou een uiting kunnen zijn van alle drie. Of het een veroorzaakt het andere natuurlijk.... Ik heb iig met mij 'autist' de grootste moeite haar chill te houden, want er hoeft maar iets te gebeuren, of ze zit in de stress. Van veranderingen tot teveel drukte om haar heen. Ze is me mensen opzich wel goed, juist veel contact, maar met andere paarden is ze echt super onhandig en dat gaat niet echt goed. Krijgt ze contstant kortsluiting hoe ik dat noem. Maar ja, dat kan ook weer een trauma als veulen zijn of iets. Moeilijk ze in een hokje te gooien, en te bepalen wat hetn u precies is. Maar nog moeilijker is ze blij en chill te houden.

**Geplaatst**: 02-01-16 10:49

Geplaatst: 02-01-16 10:49

mrie schreef:
Pol13 jou eerste zin in jouw reactie luid: En een heel andere insteek: dit paard is gewoon super onzeker. Als dat geen aanname is dan weet ik het niet meer en het is bovendien een uitspraak over ons paard. Even verder zeg je: Als je dit paard nou eens leert om met zichzelf om te gaan in nieuwe situaties?. Wat denk je dat wij de afgelopen drie jaar gedaan hebben dan?
Misschien heb je uit dit topic niet gelezen welke training, omgang en oefening wij dit paard gegeven hebben. Misschien schat je ons niveau wat lager in dan dat wij hebben. Het is niet zo dat wij daar drie keer per week een karretje achter knopen en gaan met die banaan. "Als je dit paard nou eens leert....." Ben je je wel bewust van op welke toon je iets probeert te zeggen. Ik voel mij als klein jong weggezet door je.
Jij kan het niet zo fijn uitleggen, ik zal je zeggen mij heb je niets uitgelegd.
Wij zijn aan het einde van ons vermogen om hem te desensibiliseren als klap op de vuurpijl zijn er nu ongelukken gebeurt. Dus vraag ik mij af: Zou dat nou bestaan autisme bij paarden... Ik hoef ook echt geen reactie meer van je in dit topic, ben klaar met jouw respons.

Ik vind het best wel apart dat jij Pol13 (die mijns inziens niet aanvallend of veroordelend, maar gewoon hulpvaardig reageert) op deze toon aanspreekt over de toon waarmee zij haar antwoorden zou moeten formuleren.

**Geplaatst**: 02-01-16 11:09

Geplaatst: 02-01-16 11:09

Ik volg Pol wel, omdat ik in hetzelfde schuitje zit en ook eentje heb die ik liefkozend "mijn autistje" noem.

Alles wat buiten een bepaalde routine valt is voor een autist eigenlijk een ramp. Ze kunnen het niet inschatten, zijn hun draad kwijt en weten niet hoe ze ermee om moeten gaan. Kortom, ze worden bang en onzeker. Daarin heeft Pol echt wel gelijk. Ze zijn hun controle kwijt.

Tristan Tucker zou, voor zover ik het begrijp, dat soort paarden leren dat iets afwijkend iets is waar ze wél mee kunnen omgaan. Een soort van leren omgaan met hun eigen tekortkoming en het idee "ik heb de regie toch wel in handen". Het lzeet dat ze wel controle hebben over vreemde dingen. Elke autist is anders. Er zijn er die zeer fijn meedraaien in de maatschappij omdat ze konden leren om met hun zwakke punten om te gaan en hun sterke punten in de verf zetten. Er zijn er ook die helemaal van de wereld zijn en die niks kunnen zonder immense begeleiding.
Afhankelijk van de mate waarin je paard autisme heeft kan je via Tristan eens kijken of er mogelijkheid is om hem te leren zelfstandig te zijn. Geef hem de begeleiding en zelfvertrouwen en wees er wanneer het nodig is.

Steve Jobs was een autist. Niet bepaalt een flopverhaal wat ie bereikt heeft. Die heeft zijn analytisch denkvermogen in zijn voordeel gebruikt en van zijn zwakte zijn sterkte gemaakt.

Als je alleen maar gaat desensibiliseren moet je echt alles gaan oefenen. Door hem zelfvertrouwen te geven en ermee te leren omgaan kan je paard er zelf mee aan de slag

**Geplaatst**: 02-01-16 13:13

Geplaatst: 02-01-16 13:13

Mrie

Ik weet echt oprecht niet wat jij leest in mijn posts. Ik denk dat jij iets te veel leest alsof ik beweer dat het zo is. Ik bedoel meer: stel nou eens dat xxxx en werk daar op verder met oplossingen die ik daar voor tegen ben gekomen.

Maar goed, jou topic. Ik bedoel het echt alleen maar goed. Als dat niet zo over komt wil ik je best met rust laten.

**Geplaatst**: 02-01-16 18:58

Geplaatst: 02-01-16 18:58

Deijs schreef:
Hmm wat een goede vraag eigenlijk. Je ziet vaak wel dat paarden goed kunnen opschieten met kinderen/volwassenen met autisme.

Dat klopt, maar dat komt door heel wat anders. Mensen met autisme zijn erg geneigd alles altijd hetzelfde, in dezelfde volgorde te doen. En laten veel paarden dat nou erg prettig vinden.

**Geplaatst**: 03-01-16 11:31

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst: 03-01-16 11:31

Ik snap niet het probleem met pol013 haar suggestie. Als je het maar niet voor elkaar krijgt met dit paard, dan kan het juist toch zijn dat je jezelf te hoog inschat TS? Niemand is ooit uitgeleerd. Denk dat dit paard juist heel interessant kan zijn voor Tristan Tucker.

**Geplaatst**: 03-01-16 12:20

Geplaatst: 03-01-16 12:20

Ik denk wel dat het bestaat.
Paarden zijn op zich routinedieren en de ene is daar al wat gevoeliger voor dan de andere maar sommige raken helemaal over hun toeren als er iets veranderd.

Vroeger zo een polo-pony gereden. Was niet meer actief in de wedstrijdsport maar had het wel jaren gedaan. Geimporteerd uit Argentinië. Rest van geschiedenis hadden we het raden naar.
Om te rijden was het een zeer fijn paard, een rolls royce zoals we haar noemden.
Aan de hand echter had ze een fikse gebruiksaanwijzing.
Eerste keer dat ik haar benaderde kreeg ik een lieflijk voetje in m'n buik. Mevrouw wenste niet door onbekenden benaderd te worden. Bon, ze bleek wel vatbaar voor het aloude 'met eten kan je alles kopen' trucje.
Vastzetten was uit de boze. Je moest het touw gewoon een keer rond de paal slaan en ze bleef doodstil staan. Legde je een knoop dan trok ze zichzelf los. En nee ze ging niet eerst zachtjes trekken om te kijken of het nu een slag of knoop was, ze wist het zo ook wel. Borstelen moest in een bepaalde volgorde. Opzadelen ook. En ik heb ooit de fout gemaakt haar aan de andere kant van de poetspaal te parkeren, complete paniek.
Heb er ook nooit connectie mee gehad. Eigenaar ook niet. Paard deed robotmatig wat gevraagd werd zolang er maar niets was dat haar kon verstoren. We weten het altijd maar aan haar polo-verleden.
Niet dat ze in de polo-wereld slecht voor hun paarden zouden zijn. Maar paarden worden wel verondersteld uit te voeren zonder discussie of verder vragen te stellen.

Over TT/desensibilisatie. Ik kan me er wel in vinden. M'n huidige merrie is geen autist, verre van, zelfs geen moeilijk paard. Een lief en sociaal dier maar wel gevoelig en zeer energiek. Die kan toch ook buien krijgen dat ze zichzelf helemaal over haar toeren krijgt voor een futiliteit (blauwe brievenbus bvb) en ik zeg ook altijd dat er op zo'n momenten niemand meer aanwezig is in het kopje.
Met haar heb ik ook eens schriktrainingen gedaan. Gewone schriktraining is leuk, na wat oefenen gaat alles vlotjes. En 2 weken later is het toch weer drama voor een wapperend zeil bvb.
Andere keer was niet echt schriktraining maar gingen we haar leren haar emoties onder controle te houden en dat als ze daar in slaagde ze ook controle over de situatie kon krijgen (geen tristan tucker maar van wat ik erover lees lijkt het er wel op). Dit is wel een eye-opener geweest voor ons beiden. Ze komt nu veel sneller tot rust. En als ze toch weer hysterische buien krijgt doe ik weer wat van die basisoefeningetjes.

**Geplaatst**: 03-01-16 17:11

Geplaatst: 03-01-16 17:11

Mijn exemplaar zou ook een goeie zijn voor TT gok ik. Hij krijgt af en toe een handje (granenvrij) krachtvoer tussendoor, verder staat hij uitsluitend op goed hooi. Dat krachtvoer geef ik in een plastic, knaloranje emmertje dat ze amper stuk kunnen krijgen. Vanaf het moment dat die emmer op de grond staat in de stal, met voer in, is alles prima in orde. Is het voer op, dan neemt hij hem zelf vast, gaat ermee gooien en lopen klieren zoals ze met zo'n jollybal ook kunnen. Neem ik echter die emmer op en biedt hem zo aan, ik steek dus mijn arm uit naar 'm, dan vliegt die als een malle in de hoek van de stal. Dan is die emmer iets levensbedreigends... Ik kan hem prima benaderen, maar moet er niet aan denken om diezelfde emmer voor zijn neus te houden.

En zo zijn er nog een stuk of 100 dingen...

**Geplaatst**: 03-01-16 17:39

Geplaatst: 03-01-16 17:39

Ik weet niet of het al is genoemd, maar een tijdje geleden was er een nieuwsbericht over autisme bij veulens, waarbij ze het geboorte proces overnieuw deden waardoor het autistische gedrag verdween. Er werd ook een link gelegd naar het ontstaan van autisme bij mensen. Was erg interessant, misschien moet je eens googelen, dan vind je het vast wel. Het stond op Bokt bij nieuws.

**Geplaatst**: 03-01-16 18:03

Geplaatst: 03-01-16 18:03

Ik heb jarenlang een Lippizaner gereden en dat was ook een aparte. Echter bij hem leek dat voornamelijk gekoppeld aan zijn eigenaresse: bij haar moest altijd alles precies op dezelfde volgorde. Zadel op, singel vast, dán het hoofdstel, snoepje er achter aan, daarna de singel een gaatje strakker enz. Deed ze het een beetje anders, dan raakte hij van de wap (ze deed dit dus voor hem, niet omdat ze het zelf zo wou).
Ik reed hem elke zaterdag en dan was de eigenaresse er niet bij. Ik ging rustig mijn gang en had geen bepaalde vaste volgorde. Maar van mij accepteerde hij dat dus wèl.
Ook in het bos als we iets 'engs' tegenkwamen gingen we er anders mee om: bij haar mocht hij lang stilstaan en kijken, ik was meer van de voorwaartse aanpak. Bij haar 'moest' hij altijd ergens een blaadje van een boom plukken en opeten, van mij mocht hij niet eten onderweg.
Hij lag meestal niet lekker in de groep op de wei en kon lang niet met alle paarden overweg (met name één andere schimmel op stal, we hebben wel eens gedacht dat ze tot de dood zouden doorvechten als we het toelieten). Je kon absoluut niet boos op hem worden, dat werkte averechts, hij blokkeerde dan helemaal.

Ik heb zelf nooit kunnen bepalen of ie nou buitengewoon intelligent was, of juist helemaal niet... Ik kan me voorstellen dat een paard met een laag IQ meer behoefte heeft aan voorspelbaarheid en weinig uitdaging.

**Geplaatst**: 03-01-16 18:12

Geplaatst: 03-01-16 18:12

Al mijn paarden zijn wel gehecht aan ons dagelijks ritme en onze gewoontes. (paarden aan huis)

Maar mijn oudste vriend was wel echt autistisch te noemen. Hij is er 30 jaar mee geworden, waarvan ruim 20 jaar bij mij. Hij raakte werkelijk in paniek als iets anders ging dan anders. Uiten dat in stereotype gedrag als weven of heen en weer lopen in de wei of paddock. Kon zich zelf daarmee ook beschadigen. Had blinde paniek, etc.

Op vaste tijden eten, op vaste tijden naar buiten en naar binnen, altijd op dezelfde manier. Allemaal dingen die heel belangrijk voor hem waren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-16 15:54

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-16 15:54

Je kunt een paard desensibiliseren als je weet wat hij spannend vind. En daar kunnen we niet goed zicht op krijgen. Het is dan dit en dan dat. Tot op deze keer was dat nooit voor de kar. Als we dit paard naar weet ik veel welke trainer zouden brengen, dan lijkt me dat duidelijk moet zijn waar het pijn punt zit. Want op deze manier is het ook niet uit te lokken in een leer situatie. Net alsof hij autist is. De weg om iets te kunnen leren is dan anders dan anders en sommige dingen gaan niet lukken. Hij is een geweldig paard maar helaas onberekenbaar...
We willen hem niet in training brengen als we er niet van overtuigd zijn dat zijn probleem voor ons oplosbaar is. En die overtuiging hebben we niet meer. Hij heeft overigens een maand of drie in training gestaan bij Rob Janssen. Het duurde lang voor hij zadelmak en berijdbaar was.

**Geplaatst**: 06-01-16 16:34

Geplaatst: 06-01-16 16:34

Citaat:
Ik heb nog es de boel door gelezen,maar op zich zou het paard ook hoog sensitief kunnen zijn in plaats van autistisch?

Hoog sensitief was mijn paard dan beslist weer niet.Die reed ik rustig een terrein op waar fanfare's speelde of hele feesten waren daar gaf ze niks om,als ik ergens buiten reed en kwam een loeiende ambuance tegen daar vertrok ze geen krimp om.Maar verfde niet het hek van de wei in een andere kleur dan duurde het dagen voor ik ze normaal door het hek kreeg.Of nog erger de ingang veranderen en ergens anders maken.Vuikcontainers in de straat ging ze zo langs,maar als tijdens mijn buitenrit de vuikar was geweest stonden ze niet meer op de zelfde plek ,Drama met een hoofdletter.Kon ik afstappen en te voet naar huis naast mij durfde ze er dan wel langs,de containers mochten mij wel opvreten maar haar niet :-)

Iemand of iets wat hoogsensitief is heeft last met van alles ,mijn merrie echt alleen met veranderingen in vertrouwde omgeving.

**Geplaatst**: 06-01-16 16:49

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst: 06-01-16 16:49

Ik kopieer nog even een stukje van pol. Ik snap precies wat ze bedoelt. Niet desensibiliseren, maar iemand erbij halen die het paard leert om met zijn eigen angsten om te gaan. Bij desensibiliseren blijf je aan de gang, omdat je steeds opnieuw in onbekende situaties met het paard zal komen.

Quote:
Als je dit paard nou eens leert om met zichzelf om te gaan in nieuwe situaties? Dus niet de situaties ansich maar zijn eigen vermogen om daar op in te spelen zonder in paniek te raken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-16 20:22

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-16 20:22

Ow hier kan een misverstand zitten. Voor mij is desensibiliseren het beest om leren gaan met zijn angsten. Wat kan het verschil zijn met zoals jij,Kinke en Pol013 het stellen. Is het ene gewenning aan het spannende object en het andere 'gewenning' aan eigen angstigheid?

**Geplaatst**: 06-01-16 20:32

Geplaatst: 06-01-16 20:32

Mrie, dat is het paard tools geven om met zijn angst om te gaan. De angst reactie zelf kunnen doorbreken doordat hij weet wat hij er zelf aan kan doen. Het idee is dat ze dan zelf leren dat er een andere reactie mogelijk is dan doorslaan.
En dat is niet eng object afhankelijk maar eerder een gedragspatroon.

Of het iets voor jou paard is kan alleen de ervaring leren. Maar zo te horen heb je er verder een leuk paard aan dus wie niet waagt wie niet wint toch?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-16 21:09

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-16 21:09

Pol013, sorry dat ik je in eerste instantie zo verkeerd begrepen heb, ik was niet echt aardig voor je. Wat voor tools kunnen dat dan zijn?

Ik weet niet of jullie ervaring hebben met aangespannen rijden of aangespannen sport, maar hoewel we hem alle kans willen geven is hij voor ons niet meer geschikt voor voor de koets. Te onveilig, als je kunt herleiden waar het dier van schrikt kun je hem daaraan wennen of dat object vermijden. Caspar is onberekenbaar in zijn schrik, en dus onveilig voor de kar.
Wij hopen dat in een andere situatie in meerspan met een menner die echt heel erg van wanten weet hij zijn plekje wel kan vinden. Lukt dat niet dan gaat hij naar de slacht omdat we er ook niemand anders mee willen laten verongelukken.

**Geplaatst**: 06-01-16 21:55

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst: 06-01-16 21:55

Ik heb je nog geen mail terug gestuurd ga ik morgen doen !
Wellicht kan ik iets voor je betekenen

**Geplaatst**: 06-01-16 22:08

Geplaatst: 06-01-16 22:08

mrie schreef:
Ow hier kan een misverstand zitten. Voor mij is desensibiliseren het beest om leren gaan met zijn angsten. Wat kan het verschil zijn met zoals jij,Kinke en Pol013 het stellen. Is het ene gewenning aan het spannende object en het andere 'gewenning' aan eigen angstigheid?

Voor mij is desensibiliseren meer gericht op een specifieke situatie, bijvoorbeeld: paard is bang voor zweep. Met oefenen heb je hem uiteindelijk zover dat hij niet meer bang is voor die zweep.
Wat ik en volgens mij Pol ook bedoelen is een aanpak waarin hij leert zijn angst onder controle te houden. Wat dan dus uiteindelijk in allerlei 'griezelige' situaties van toepassing is

Ik heb vroeger met mijn Frieze dame ook gemend, kan me helemaal voorstellen dat het bloedlink is om zo'n paard voor de wagen te hebben. In een meerspan zou misschien lukken als hij zich kan optrekken aan de andere paarden. Heb wel het vermoeden dat hij dan zonder die paarden nog net zo gevaarlijk zal zijn.

**Geplaatst**: 07-01-16 08:58

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst: 07-01-16 08:58

tsja, ik ben geen tristan maar hij leert paarden een aantal bewegingen die ontspanning in het lichaam teweeg brengen. (onderbeen onderbrengen bijvoorbeeld). Daarmee leer je paarden dat er andere mogelijkheden zijn dan strak worden en blind weg vluchten.
In het geval van een menpaard zul je alles uit 'grondwerk' moeten halen denk ik. Je kunt die oefeningen slecht voor de koets doen? Maar misschien is daar een mouw aan te passen.
Hier werkt hij vanaf 1.30 met een paard waar de eigenaresse van aangaf dat hij voor alles in blinde paniek ervandoor ging. https://www.youtube.com/watch?v=sJa3aHB1r1M
Ik was hierbij en zij stond echt met open mond te kijken naar hoe snel hij een andere reactie liet zien op enge dingen.
Je moet even geduld opbrengen maar hier legt hij heel goed uit hoe hij werkt en waarom.

Overigens is verkopen voor een meerspan misschien ook een goed idee. Misschien is aanhaken bij een ander paard ook wel een oplossing voor hem in het werk.

Ik kan mij prima voorstellen dat je er weinig zin meer in hebt in het span hoor. Er lijkt mij weinig enger dan een paard voor de koets op hol.

**Geplaatst**: 07-01-16 09:33

Geplaatst: 07-01-16 09:33

Ik herken dit wel. Ik ben hier zelf met mijn haflinger ook mee bezig geweest.
Een voorbeeld: een zeiltje op de grond is spannend. Na trainen konden we er prima overheen, kon ik er mee over zijn lijf, mee wapperen, enz. Zeiltje was niet eng meer.
Maar als dat zeiltje ineens ergens anders lag, was het weer net zo eng als eerst.

Zo ook een zweep. Zijn eigen zweep, niet eng meer. Een andere (kortere, langere, springzweep, touwtje eraan, enz) was weer doodeng.

Ik heb hem geleerd hoe je omgaat met nieuwe dingen: kijken, liefst aanraken of bij echt eng er omheen lopen. Zit ik er op en is het echt eng? Dan stap ik af en gaan we samen kijken. Hals en hoofd laag en onderzoeken. Soms is het echt te spannend en kunnen we beiden leven met een boog er omheen. Maar hij komt steeds meer in de kijk- en onderzoeksfase.

Ook aangeleerd gedrag overigens, maar het zorgt er wel voor dat hij niet meer in de paniekstand schiet bij iets nieuws.
Dus ja, ik denk dat daar zeker mogelijkheden te behalen zijn.
Ik heb dit overigens wel eerst aan de hand gedaan. Eerst in de bak door simpel schriktraining te doen. Andere dingen dan anders in de bak neerzetten. Steeds grotere en engere dingen. En daarna naar buiten.
Zo kon hij panisch zijn op groot verkeer. Als hij het al hoorde was hij in staat om weg te rennen. Ik rij nu naar een inham en draai hem om. Hij loopt nu steeds meer zelf naar een inham en draait om om te kijken. En gek genoeg is het groot verkeer dan ineens niet eng meer. Het rijdt voorbij en we gaan weer verder.

Ik weet niet precies hoe het werkt en het werkt anders dan met 'standaard' paarden. Maar er zijn zeker dingen te trainen, waarbij het vooral draait om: hoe ga ik om met mijn angst.
Oftewel: hoe leer je je paard omgaan met zijn angst.
Het is ook allemaal aangeleerd gedrag, maar geen gevaarlijk gedrag maar wenselijk gedrag.

Over contact herken ik dat ook heel erg.
Mijn haflinger is opgegroeid in een kudde waar hij onderin de rang stond. Elke kudde waar hij in heeft gestaan was hij onderin de rang en een ander de leider. Hij zocht geen ruzie op, kon ook prima ineens aan de andere kant van het draad staan omdat hij de groep zat was, maar kon ook heel sociaal kriebelen. Geleerd kuddegedrag.
Maar toen hij ineens met een veulen kwam te staan en de leider moest zijn, was hij helemaal van het padje af. Hij had geen idee wat hij daarmee moest doen. Dat gedrag had hij nooit geleerd. Hij heeft noodgedwongen de leider moeten zijn, maar was het niet voor 6 jaar lang.
Nu ben ik in december verhuisd (spannende verandering!), hij komt bij een paard die 1x boos kijkt en zegt: ik ben de baas. En ik zie mijn paard denken: is goed, wat fijn *zucht*.
Helemaal weer in zijn veilige patroon.

Contact met mensen maakt hij wel slecht. Hij accepteert ze, maar blijft heel gereserveerd en gesloten, tenzij hij je echt goed kent en op dezelfde golflengte zit.

**Geplaatst**: 07-01-16 10:11

Re: Zou dat nou bestaan: Autisme bij paarden

Geplaatst: 07-01-16 10:11

mrie, ik heb je even een PB gestuurd, misschien heb je er iets aan!