Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-08-10 21:16

Geplaatst: 24-08-10 21:16

Hier gaat het ook nog steeds erg goed, hoewel paardlief momenteel niet helemaal lekker in d'r vel zit en racepartijen wel het laatste zijn waar ze aan denkt.

Ik had eigenlijk na mijn vakantie meteen weer een lesje af willen spreken om op gang te blijven, maar helaas werd er op dat moment volgens vakantierooster gewerkt. Mijn instructrice werkte dus maar tot 16u en aangezien ik tot 17u moet werken en dan nog een half uur moet rijden kon dat niet.

Dus noodgedwongen zelf aan de slag en wonderbaarlijk genoeg geen moment schrik gehad terwijl ik bezig was. Het scheelde wel dat toen ik erop ging zitten een vriendin aan het rijden was en die bleef, ondanks dat ze bijna klaar was, nog even in de bak zodat ik niet alleen was.

**Geplaatst**: 07-09-10 17:24

Geplaatst: 07-09-10 17:24

Ik ben ook heel lang angstig geweest. Vooral voor de gallop. Maar ik had een geluk bij een ongeluk, want mijn manege ging ermee stoppen en ik ging dus naar een andere manege. Ik wilde me niet laten kennen op de nieuwe manege en heb dus niet laten merken datik bang was. Toen we gingen galopperen deed ik ook gewoon mee, en het ging goed, heel goed zelfs, dus sindsdien ben ik niet bang meer! Hetzelfde verhaal bij het springen..

**Geplaatst**: 07-09-10 17:34

Geplaatst: 07-09-10 17:34

Het gaat bij mij redelijk goed alleen ik heb te horen gekregen dat we de stalwedstrijd (25 sep) in de achterste bak gaan doen waar koeien aan de wei grenzen die ze niet kunnen goed kunnen zien... en 3 paden zich kruisen en veel mensen hun honden uitlaten....
Dat is wel even slikken.

**Geplaatst**: 08-09-10 15:18

Geplaatst: 08-09-10 15:18

Ik heb niet alles gelezen in dit topic, maar wat ik gelezen heb, jeetje wat herkenbaar!! Ik ben ook zo'n geboren angsthaas, heb ook al wel wat valpartijen meegemaakt waarvan 1 keer ook een ziekenhuisovernachting wat ook niet echt bevordelijk is voor mijn angst.
Over het algemeen kan ik heel relaxt rijden met mijn paard
(6 jaar) en is over het algemeen ook heel lief, maarrrrr als er maar wat spanning, onrust of nerveusiteit komt bij hem, dan haak ik af.
Toevallig gisteren met mijn les ook weer. Had had gewoon heel veel energie en wilde continue onder mij vandaan, was nerveus, wilde overal van gaan schrikken, voor mijn gevoel echt een hoop spanning onder je. Tot mijn grote frustratie eindigde dit weer in een jankpartij. Bah wat baal ik dan echt verschrikkelijk dat ik mijn angst dan niet onder controle kan krijgen. Gelukkig wist mijn instructrice mij toch zover te krijgen dan ik doorreed en er ook weer aan reed. Maar wat een geworstel.
Ook zou ik heel graag buiten rijden, maar durf gewoonweg niet.
Zit er nu aan te denken om een workshop/cursus van een weekend te volgen 'Angst met rijden'.
Misschien dat dit me kan helpen.

Laatst bijgewerkt door gatecrascher op 08-09-10 15:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-09-10 15:20

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 08-09-10 15:20

hopelijk worden er borden geplaatst dat er geen honden meer mogen uitlaten

**Geplaatst**: 13-09-10 18:05

Geplaatst: 13-09-10 18:05

gatecrascher schreef:
Ik heb niet alles gelezen in dit topic, maar wat ik gelezen heb, jeetje wat herkenbaar!! Ik ben ook zo'n geboren angsthaas, heb ook al wel wat valpartijen meegemaakt waarvan 1 keer ook een ziekenhuisovernachting wat ook niet echt bevordelijk is voor mijn angst.
Over het algemeen kan ik heel relaxt rijden met mijn paard
(6 jaar) en is over het algemeen ook heel lief, maarrrrr als er maar wat spanning, onrust of nerveusiteit komt bij hem, dan haak ik af.
Toevallig gisteren met mijn les ook weer. Had had gewoon heel veel energie en wilde continue onder mij vandaan, was nerveus, wilde overal van gaan schrikken, voor mijn gevoel echt een hoop spanning onder je. Tot mijn grote frustratie eindigde dit weer in een jankpartij. Bah wat baal ik dan echt verschrikkelijk dat ik mijn angst dan niet onder controle kan krijgen. Gelukkig wist mijn instructrice mij toch zover te krijgen dan ik doorreed en er ook weer aan reed. Maar wat een geworstel.
Ook zou ik heel graag buiten rijden, maar durf gewoonweg niet.
Zit er nu aan te denken om een workshop/cursus van een weekend te volgen 'Angst met rijden'.
Misschien dat dit me kan helpen.

Ook ik ben erg bang geweest ,maar rij nu weer heerlijk buiten met mijn tinker [alleen]
Wat mij erg geholpen heeft is om samen te rijden met een vriendin en haar bomproof paard,ze haalde ons op en bracht ons weer thuis.....als ik het eng vond reed ik aan de binnenkant zodat mijn tinker niet weg kon,of achter haar.
Langzamerhand deed ik steeds een groter stuk terug naar huis alleen,en dat ging steeds beter.
Nu rijd ik nog altijd met die vriendin en haar paard maar ik durf ook weer alleen naar buiten.
En ik vind het heerlijk!

**Geplaatst**: 24-09-10 17:36

Geplaatst: 24-09-10 17:36

mijn allereerste buitenrit verliep niet al te prettig. we waren 5 minuten op weg, jongens zetten expres een radio hard aan door de heg heen om de paarden te laten schrikken, mijn paard sprong opzij en ik kwam op de weg terecht, waarna het paard weer terugstapte in de rij en met zijn volle gewicht op mijn pink ging staan, die open spleet.
6 weken daarna ben ik pas weer gaan rijden, toen nog op een manege, op het liefste paard dat er was. Ik schrok overal van, moest overal om huilen (hierbij had ik ook geen leuke lerares, die sloeg dat paard op zijn kont juist als ik even wilde bekomen van iets engs)
Ik heb, met robbie, een oud springpaard met 1 blind oog, die een ererondje galloppeerde als hij muziek hoorde, en karmelita, een merrie die ontzettend kattig kon zijn maar erg lief was, mijn vertrouwen weer opgebouwd. Robbie deed precíes wat ik wilde, deed dat wat hoorde en moest terwijl de andere paarden zaten te kloten in een hoekje.
Daarna ben ik bij verzorgpony's gaan rijden en daar kreeg ik mijn vertrouwen terug door lieve pony's, veel knuffelen en rust om dat te doen wat je wilde en durfde. (en dat je hoogstens een meter viel als je van die shet af viel waarop je hobbelde).
Als je iets écht eng vind kun je een keer op een grote shet gaan zitten, niet om te leren rijden, maar gewoon om te ervaren dat je rustig op een pony kan zitten zonder dat er iets gebeurt, en als er iets gebeurt, dat je dan hoogstens een zachte plof maakt. Veel op rustige paarden zitten, rijden hoeft nieteens.

Als je meer info wilt, pb me eens, ik weet wel adressen waar je veel op fijne paarden kunt rijden als je dat wilt. (op vakantie bijv een keer een weekend)

**Geplaatst**: 24-09-10 22:05

Geplaatst: 24-09-10 22:05

Ik heb iij een tijdje gehat dat ik niet lang wilde galoperen op mijn pony omdat hij op de volte ineens de andere kant opgaat als ik bijna bij (bijv.) de E ben.
Rondjes galoperen kon ook niet, want er lag iets engs aan de kant waar hij in galop niet langs durfde, dus dat vond ik ook geen optie.
Hoe ik eroverheen ben gekomen?
Eerst vertrouwen opbouwen in stap en draf, daarna maar een klein stukje galop steeds, steeds een stukje verder, voelde het niet vertrouwt, dan deed ik het niet

**Geplaatst**: 25-09-10 13:42

Geplaatst: 25-09-10 13:42

Mijn dochter een echte angsthaas, ziet van alles hoort van alles en gaf dat door aan het paard.Vanmorgen gingen we naar hem toe, en ik zei jij mag met hem lopen in de woonwijk.Een paar keer halt gehouden,ik ben nog helemaal onderste boven.Het ging zooooooooo goed,en heb haar ook zeer duidelijk gezegd dat ik heel trots op haar ben.Zelfs het laatste stukje naar de wei ging ze met hem rennen,heel voorzichtig ga ik meer van haar vragen.

**Geplaatst**: 29-09-10 12:21

Geplaatst: 29-09-10 12:21

Hoi,hoi,
Oke, heb al aardig wat gelezen maar niet alles, ik ben toch ook wel een bangerikje hoor vooral voor de galop, ik was echt bang dat ik er af zou stuiteren en had rare scenario's in mijn hoofd, vroeger als jong meiske was ik juist het tegen over gestelde ik zag geen gevaar, ik ben zo ontelbaar vaak van een pony afgestuiterd en van het paard dat het eigenlijk een wonder mag heten dat ik er geen botbreuken bij opliep wel weet ik dat asfalt en laag hangende boomtakken vrij pijnlijk zijn en dat je dus gewoon een cap moet dragen.

Ik zit dus op paardrijles en het ging echt goed de derde les al ging ik galoperen eerst nog met de handen aan het zadel maar al snel netsjes zoals het hoort totdat ik er weer eentje zag afkletteren zit in eens angst weer bij me in het zadel, irri hoor!

Hebben meer van jullie dat, dat de val van een ander jou angstig of voorzichtigr maakt!?

Groetjes Rinda

**Geplaatst**: 29-09-10 12:35

Geplaatst: 29-09-10 12:35

Ik reageer ook op wat er om mij heen gebeurt.
Gisteren voor het eerst sinds de zomer weer les gehad. Ging erg goed, paard was lekker alert, voorwaarts en voor het been. Misschien iets te. Dus ik ging weer lichtelijk voorover zitten.
En dan is er iemand die continue met de zweep aan het zwiepen is, niet aantikken, maar echt knallen met de zweep. En bij ieder knal krimp ik ineen uit angst dat mijn paard erop reageert. Wat vervolgens natuurlij niet gebeurt

En toen werd dat paard (bleek kreupel te zijn) gewisseld voor een paard dat pas sinds een paar dagen op de manege is. Toevallig (gelukkig) net tijdens de lange teugel. De ruiter pakte hem meteen erg kort en dat paard begon dus meteen te stuiteren. En ik krom weer ineen.

Ik ben meestal bang voor het er vandoor gaan tijdens het aangaloperen en juist als ik wat gespannen ben galopeer ik juist op een rustig moment aan wanneer de rest nog niet zover is. Dan heb ik het gehad, gemerkt dat het wel goed gaat en dan gaat het ook goed als de rest wel aan het galoperen is. Een volte is dan genoeg om het aan te voelen en te weten dat het die dag wel goed gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-09-10 13:22

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 30-09-10 13:22

Ik moet zeggen dat me steeds duidelijker wordt dat ik de angst op mijn paard over heb gebracht. Ik ben nu veel zelfverzekerder en ik kan mijn paard vertellen dat het allemaal niet eng is. Het is een wisselwerking. Ik merk steeds meer dat hij mij vertrouwt. Zooooo fijn. Als hij iets een beetje eng vindt, kan ik hem geruststellen en dan is het goed. Gaat-ie er gewoon langs. Geweldig. Wat een kick. In feite is het een bom-proof paard doordat ik nu een bom-proof mens ben. Het gaat super-goed, maar ik klop het evengoed nog af (grinnik).

**Geplaatst**: 30-09-10 14:41

Geplaatst: 30-09-10 14:41

Dat is precies de conclusie die ik ook heb getrokken. Er is helemaal niks mis met mijn paard, ze is hardstikke braaf en doet geen vlieg kwaad. Maar zodra ik ook maar even durf te twijfelen reageert zij daarop en dan gaan we vliegen. Hoewel ze ook wel een beetje uitprobeert hoor, ik heb nu weer een nieuwe bijrijder en die is de eerste keer dat ze erop zat ook al gaan vliegen en zij heeft geen last van angst.

**Geplaatst**: 30-09-10 14:59

Geplaatst: 30-09-10 14:59

Ik heb een jaar niet gereden heb geen angst maar ben wel gespannen,heb een blessure die voorlopig nog wel even duurt.Als de osteophaat voor zijn rug is geweest ga ik het weer proberen.Ik hoop dat hij rustig is want een rare beweging is weer een week niet rijden.

**Geplaatst**: 30-09-10 18:24

Geplaatst: 30-09-10 18:24

het gaat bij mij al wel weer een stukje beter.
Heb zaterdag stalwedstrijd gehad en we zijn 2e geworden.

Alleen achter in de hoek bij de paden en de koeien wou die niet naar beneden en als we daar heen gingen rijden deed hij zijn hoofd omhoog en deed die raar. Maar dat liet hij niet goed zien maar ik kon het wel voelen.
Maar dat hij zo gespannen was lag denk ik ook wel een beetje aan mij, en in mijn belevingen is het natuurlijk veel enger dan het eigenlijk was. 8-)

Kom net van stal even kijken er word morgen een paard weggebracht en nog even knuffel gegeven en wat laatste foto's gemaakt.

**Geplaatst**: 30-09-10 20:10

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 30-09-10 20:10

ik had gisteren echt zoveel zin om te rijden,dat ik een stap en draf ritje gemaakt heb..
zonder angst!

**Geplaatst**: 01-10-10 00:54

Geplaatst: 01-10-10 00:54

Anoniem schreef:
ik had gisteren echt zoveel zin om te rijden,dat ik een stap en draf ritje gemaakt heb..
zonder angst!

Dat heet vooruitgang!!!

En heb je ervan genoten!?

**Geplaatst**: 01-10-10 11:35

Geplaatst: 01-10-10 11:35

Ik herken je gevoel volkomen.

Sinds 5 jaar rij ik een fries. Ontzettend lief maar ziet ontzettend veel bakkabouters. Ik ben niet zo heel snel bang aangelegd maar het is hem toch gelukt. Ik was doods en doods bang.
Ik verzon smoesjes van hoofdpijn tot buikpijn tot pijn aan mijn voet ( nep mank lopen) omdat ik zo ontzettend bang was.
Er hoefde maar een vogel over te vliegen en we gingen er van door. Dan was het rennen vliegen bokken en ontzettend snel van links naar rechts gaan. Vaak was dit echt niet uit te zitten en lag er weer naast.

uiteindelijk heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en heb ik het op stal vertelt. Ben met de eigenaren en het vrouwtje waar ik altijd mee naar stal rijd aan tafel gaan zitten en heb het gezegt. Ik ben bang, doodsbang voor Jelle.

Ze schrokken hier best van, en hadden het totaal niet verwacht. Ik had gewoon geen vertrouwen meer. Ik moest mijn vertrouwen weer terug krijgen en dit heb ik terug gekregen op een ander paard. Ik wist dat dat paard braaf was en niks zou doen. Ik moest erop aan de longeerlijn en heb toen sinds lange tijd weer fijn gereden. Dit hebben we 2 weken volgehouden. Daarna ben ik op jelle gegaan en opnieuw weer doodsbang.toen weer aan de longeerlijn en dit hebben wij 4 maanden gedaan. Met zoveel liefde en geduld ben ik geholpen en dat heeft mij er ook door heen geholpen.
Het heeft veel tijd gekost, maar het was het allemaal waard. Jelle heeft me gewoon uitgeprobeerd en ging bij elk dingetje wat anders was ervandoor.

Nu is dit gelukkig over en ben ik niet meer bang, vind het soms leuk als tie weer een keertje schrikt, want dan is het een stoer paard!
snurken en showen en dat geeft ook wel weer een kick!
& het heeft ook de band met mijn paard zo goed gedaan, we zijn nu echt maatjes!

**Geplaatst**: 02-10-10 10:50

Geplaatst: 02-10-10 10:50

ik ben donderdag avond gaan rijden.
maar omdat onze bak te drassig is hebben we besloten om in de binnen bak een stukje veder op te rijden.
maar ja er naar toe.
me vriend ging mee lopen en zijn moeder er achter met de auto.
wij ons opvallent aangekleed (vijligheidshesjes en zo)
en ik er buiten op

ik ben overdag met buitenrijden al doods bang en vind ik het niets (ik doe het wel om over mijn angst heen te komen)
laat staan savonds in de schemer/donker.
maar tog gedaan $*\o/*$

**Geplaatst**: 02-10-10 17:55

Geplaatst: 02-10-10 17:55

ik heb zo'n blij gevoel. De les vandaag ging zo goed.
Ik heb zelfs met zweepje gereden waar Mijn poown super bang voor is omdat die eerder is mishandeld :(:)

(dat doen we nu soms gewoon even het zweepje erbij pakken maar absoluut niet tikken(!!) met de lessen alleen durf ik dat niet:$ maar hoeft/mag ook niet omdat hij er toch een behoorlijke angst voor heeft.) We hebben vandaag tussen balkjes geslalomt en ze in zo'n stukje op de volte ze zo mee gelegt maar dat vond die niet zo leuk in het begin, want we zaten behoorlijk aan zijn spieren. :(:)

Maar toen daarna de galop hij voelde zóó fijn.

Ik was echt in de 7e hemel. :))

En dat allemaal met zweepje

**Geplaatst**: 02-10-10 17:58

Geplaatst: 02-10-10 17:58

En ik was nog iets heel belangrijks vergeten.
Ik ga een pony inrijden.

Het is misschien niet zo'n slimme zet maar toen ik 10 was heb ik mijn numalige pony in de 1.40 zadelmak gemaakt (wel met begelijding natuurlijk en ik kon niet zelf over zijn buik hangen daar was ik nog veel te klein voor maar ik heb hem wel zo ongeveer de rest geleerd.)
En nu ik 12 ben kan ik een pony van 1.20 ook wel aan, denk ik, }:0

Het klinkt best wel heel erg opschepperig.

Maar het verbaast me zelf dat ik er nu nog steeds niet over twijfel of spijt van heb dat ik mezelf heb aangeboden.
Het wordt een nieuwe lespony en de eigenaresse(instructrise) gaat uiteraard er elke keer bijzijn enzo.
Vandaag heb ik heb vastgehouden toen de instructrice hem poetste en het ging al weer een stukje beter dan gisteren.

Maar als het moment komt dat ik er voor het eerst op ga moet ik vast wel even slikken. :Y)

**Geplaatst**: 02-10-10 21:50

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 02-10-10 21:50

Ik heb ook mijn angst overwonnen! maarjemoetgewoon even met de gene vanwie je les heeft rond de tafel gaan zittenen het er evengoed over hebben. Meestal snappen ze je dan metheen!

**Geplaatst**: 06-10-10 18:16

Geplaatst: 06-10-10 18:16

ik heb geen angst voor paardrijden zelf ..
maar ik was bang om met m'n jonge (vier jarige) pony te springen ongeveer half jaar geleden...
Ik durfde het gewoon echt niet, was er een keer afgevallen. en ik durfde het gewoon niet..
Terwijl ik met m'n zes jarige wel ALLES durfde, springen/crossen alles.
Ik heb tegen mama en papa gezegt. ik durf het niet. toen zeiden ze, fijn dat je dat aangeeft. ]
Want als je doorgaat met springen maak je meer stuk dan dat je aanmaakt.
toen heb ik een half jaar met de vierjarige niet meer gesprongen.
en toen zei ik drie weken geleden,(half jaar later) papa mag ik met de vierjarige naar de les?
Tuurlijk, als jij denkt dat je dat gaat lukken!
Ik, een half jaar later.. meer dressuurervaring en vertrouwen in de pony..
Ze sprong echt alles (laag), dubbelsprong enzv. zonder stops!(wel hoog gesprongen door pony)

Wat dus een half jaartje 'stop' wel niet goed kan doen!
Ik ben zo blij! en trots!

**Geplaatst**: 17-10-10 13:20

Geplaatst: 17-10-10 13:20

Ik heb het hele topic doorgelezen. Wat een successen....ook ik had een half jaar geleden geen idee dat ik het zou kunnen overwinnen.

Na 2,5 jaar manege ben ik op oudjaarsdag 1999 met mijn vader en broertje voor een pony gaan kijken bij een handelaar. Nadat ik gezien had dat het een braaf beestje was met zijn stalruiter ben ik erop gestapt. Ik zat nog niet goed en wel en ja hoor.....pony aan de kletter! Na een rondje of 10 ben ik eraf gevlogen en onder de pony terecht gekomen. Pony heeft me geraakt in paniek en ik lag 3 maanden in de kreukels met een gekneusde bekken (had ook geen cap op!

) .

In febrauri 2000 toch via via een paard gezien waar ik verliefd op werd. Ik was er eigenlijk klaar mee, maar toch maar geprobeerd en besloten om haar te kopen. Ik was alleen nog steeds angstig dat een paard ging lopen en laat haar dat nou net doen op onze eerste buitenrit. Vanaf toen was het op en af. Een aantal instructeurs gehad en veel aan de longe gereden, maar ik bleef op bepaalde momenten angstig. Soms ging het beter, maar als er weer iets gebeurde was ik weer terug bij af.

Alle instructeurs erkenden mijn angst en hadden zo hun methodes, maar toch bleef ik een angstige ruiter. In maart 2006 is mijn paard verhuisd naar een pensionstal vanwege het feit dat de buurman waar ze in de wei stond ging verhuizen. Ik was twee weken eerder weer gevallen en nog aan het opbouwen, maar ik mocht niet meer naar de priveles omdat ik ook kon lessen op de pensionstalling/manege.
Ik ben na een aantal weken in de groepsles gaan rijden en een bijrijdster sprong met mijn merrie. Ze leefde helemaal op en het ging weer een tijdje beter. In 2008 echter mochten wij meedoen met een carouselwedstrijd. Daar ging het weer mis. Mijn merrie is dominant en had de neiging de andere paarden te trappen. Toen ze bij de generale repetitie de merrie langs mij helemaal de grond in trapte ben ik weer gevallen. Niet te hard en ik heb de hele week veel gereden om toch mee te kunnen doen, maar vergeefs. Op de dag van de wedstrijd heeft ze me net voor de rit een trap gegeven bij het opzadelen en het was gedaan.

Mijn instructeur wilde mij wel priveles gaan geven want dit kon niet langer, maar zijn schema was vol. Ik moest dus wachten. Ik bleef wel bij hem en een andere instructeur in de groepsles. Zij probeerden vanalles, maar het ging gewoon niet. In augustus 2009 was de maat vol voor een van de instructeurs en hij ging mij toch privelessen geven.

Dat was de ommekeer al een beetje want we gingen super hard vooruit. Helaas moest de instructeur een tijdje stoppen en werd het weer minder. Ik reed inmiddels FNRS en toen hij weer kon gingen we weer verder. Ik bleef wel bang voor bijvoorbeeld langsgaloperende groepsgenoten, maar het ging. Ook volle groepslessen was niet mijn ding.

Inmiddels is er veel gebeurd. Hij leert me dat ik mijn merrie moet bezighouden. Ze mag zich niet gaan vervelen. Dus voltes, gebroken lijnen, tempowisselingen, hand veranderen etc. En nu het resultaat: ik spring! Met het allergrootste plezier! Ik doe het bijna liever dan dressuur en merk dat mijn houding verbetert is, mijn zelfvertrouwen verbetert is en dat mijn paardje mij veel leuker vind als ik dit met haar doe

!

Na al die jaren ben ik weer net zo verliefd op mijn paardje als toen ik haar kocht! Tuurlijk blijf ik wel soms angstig en ik vind springen echt heel spannend, maar het gaat nu beter met ons als ooit!

Dus voor iedereen: wissel zo nu en dan van instructeur maar ben ook kritisch naar je paard. Met angst blijven doorrijden helpt niet! Laat je helpen en probeer alles!

Oja, en een bodyprotector helpt heel erg heb ik gemerkt. Ik draag hem gewoon altijd. Het geeft me meer zekerheid.

Nou wat een verhaal he, maar ik hoop dat jullie er ook wat aan hebben.

**Geplaatst**: 17-10-10 14:20

Geplaatst: 17-10-10 14:20

Mijn grootmoeder had vroeger een paar paarden die ze voor mensen moest rijden en ik ben bij mijn grootmoeder als klein kind al met paarden opgegroeid, maar op een keer toen ik een jaar of 5 was werd er een hengst gebracht die wat schichtig was en ik wilde hem net gaan poetsen in de stal toen hij me een harde stamp verkocht en ik met men hoofd tegen zijn voederbak aanknalde _-:(

...Ik heb er niets ernstig aan overgehouden maar wel een hersenschudding, sindsdien durfde ik bij geéén enkel paard meer alleen de stal in te gaan !!
Op paardenkamp als ik helemaal alleen een paard moest gaan poetsen en opzadelen begon ik alles zwart te zien en begon ik helemaal te duizelen van de schrik !

Na veel paarden te vertrouwen enz. gaat alles nu terug prima en kan ik vlotjes bij een gestoorde troella de stal in geraken