Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-07-10 08:14

Geplaatst: 09-07-10 08:14

Anoniem schreef:
wat mij ook erg helpt,is het 'moeten'loslaten.
Heb mijn nieuwe pony nu 2 maanden,en heb er pas 5x op gereden.
Als het een dag voor mij niet helemaal lekker voelt,ga ik er niet op....niets hoeft/moet,alles mag....

Dat is een hele goede instelling! Als het niet lekker voelt ga je verkrampt zitten en gebeurt er juist waar je bang voor was. Zo ben ik een week of wat terug er ook af gevallen. Ik vond de hoek eng en mijn rug was nog niet helemaal lekker dus ik was vanwege mijn rug bang eraf te vallen. En toen ik toch die enge hoek in reed vloog ze weg en stuiterde ik eraf.
Ik had gewoon de andere kant op moeten draaien en dan was er niks aan de hand geweest.

@laura: succes met je springles.

**Geplaatst**: 09-07-10 13:41

Geplaatst: 09-07-10 13:41

springles achter de rug

Ik kom net terug van de paarden en ik heb het stikheet.

Het begon vandaag al goed met rijden, ik ben aan het stappen heeft zo'n moeder een poedelachtige(serieus even groot als de shet op stal) poedersuiker hond bij zicg doe ze wel vaker maar dat beest is zo irritand die licht dus vlak voor de bak en die vrouw let helemaal niet op dus ik zo voor langs hem been spring het beest op en wil die mn pony aanvallen, pony heeft goed naar hem getrapt en die vrouw ; 'o sorry sorry sorry.'
En omdat ik niet zo goed ben in door de hoeken rijden hadden ze in elke hoek een pionnetje neer gezet waar je omheen moest rijden, ging 2 rondjes goed tot paardjelief bedacht, kan ik daar mee voetballen?

Zo gezegd zo gedaan schopte mijn pony de pion omver, wonder boven wonder bleef hij in hetzelfde tempo doorlopen. Toen heeft hij ook 2 andere pionnen omver geschopt, ja hij liet er één staan

Toen we nog steeds aan het losrijden waren haalde Mijn instructrise (een stuk of 6) van die buizen op die in het zwembad zijn, van die buig bare in verschillende kleuren. Paardje was de hele les al bomproof want hij liep alleen een paar pasjes over z'n schouder weg toen hij erlangs ging. toen maakte mijn instructrice een gangetje van die buizen dus 2 rijtjes waar we tussendoor moesten lopen, paardje keek naar de balken en toen naar mijn instructrice van; 'denk je dat ik hier van onder de indruk ben?' en hij liep er rustig doorheen, toen legde mijn instructrice aan het eind van het 'gangetje' zo'n buis overdwars neer dus moest hij erover heen paardje liep rustig erover heen aleen toen raakte hij hem aan en toen schrok die want dan veren die uiteinden omhoog dus kwamen ze tegen hem aan.
En toen begon het echte springen...
Na balkjes lopen ging die iets hoger we gingn er weer heen en toen dacht hij; WoW nu is die wel 20 cm van de grond :wow:

En hij sprong er ruim overheen (dat was nog steeds een soort caveletti gedoe)
Na een paar keer ging dat ook goed daarna gingen we naar hindernissen met staanders. Maar dat is me toch raar? En elke keer als de hindernissen (waren er 2 achter elkaar vier galopsprongen al ging ik wel in draf) heel iets veranderd waren, de balk lag iets verder ervanaf omdat het niet uitkwam of het werd een steiltje of een hoger kruisje moest die een keer weigeren totdat die ging, klinkt nu heel negatief.
Maar het ging eigenlijk heel goed!!

**Geplaatst**: 09-07-10 17:23

Geplaatst: 09-07-10 17:23

Gaat dit alleen over 't rijden?
Ikzelf had namelijk problemen met het poetsen en de stal inkomen van een paard. 't paard bokte gericht naar me, maar miste gelukkig en ze raakte de staldeur. Ik kon niet poetsen, dan ging ze stampen, draaien (mij vast zetten tegen de muur), slaat met haar staart etc. Hetzelfde met het zadel. Ik kon haar niet poetsen en opzadelen zonder al die problemen. Ik ben toch gewoon verder gegaan. Elke week weer. Ik begon haar te belonen als ze braaf stond met poetsen en ik riep naar haar als ze weer begon te klooien. Ik kwam vaker even langs haar stal om haar te aaien en wat lekkers te geven. Gewoon bij haar stal staan. Meestal negeerde ze me, maar na een tijdje besteedde ze meer aandacht aan me.
Tegenwoordig kijkt ze gelijk uit haar stal als ik er aan kom.

edit: ik was vergeten er bij te zetten dat ik, nadat ze toen naar me geschopt had in stal, ik best bang was geworden en eigenlijk niet meer haar stal in durfde. Als ze, als ik aankwam, met haar kont naar de deur stond en niet omdraaide, kwam ik later wel terug. Ik was vreselijk bang dat ze me klem zou zetten, zou schoppen of iets anders.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-10 00:01

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-10 00:01

Maakt niet uit waar het over gaat.
Als het maar een succesverhaal is. Kun je anderen weer mee helpen.

**Geplaatst**: 10-07-10 22:14

Geplaatst: 10-07-10 22:14

ben 3 jaar geleden van mijn fries gevallen,ziekenhuis tot gevolg.
6 weken later weer van af gevallen weer ziekenhuis.
Paard verkocht,vertrouwen totaal verdwenen.
Totaal ander ras gekocht en heb met hulp van kennis weer iets vertrouwen gekregen.
Nu 3 jaar later ga ik mee met mensen die bang zijn.
Paard en ik zijn een team,we snappen mekaar en respecteren mekaar..
Ik doe nu buitenritten in mn eentje zo n 3 a 4 keer per week tussen de uur en 3 uur en totaal relaxed.
Samen ergens ijsje eten of wat dan ook we hebben t echt gezellig samen.

Er gebeurt nooit wat onderweg en zoja dan hebben we mekaar,ik vertrouw hem volledig en hij mij.

**Geplaatst**: 12-07-10 08:30

Geplaatst: 12-07-10 08:30

Nou, ik ben tot de conclusie gekomen dat als je eenmaal in je hoofd gehaald hebt dat iets eng is en je denk er overheen te zijn, je absoluut door moet gaan! Pauzes zijn funest!

Ik heb vanwege mijn rug de afgelopen weken weinig gereden. Afgelopen week de hele week willen gaan rijden, maar niet de kans gehad vanwege mijn werk. En toen ik er vrijdagmiddag eindelijk op zat wist ik niet hoe snel ik eraf moest komen. Ik sloeg helemaal dicht. Ik heb doorgezet, een beetje. Ik kon eigenlijk nergens rijden waar ik me prettig bij voel. Mijn voorkeur gaat uit naar de (grote) binnenbak, maar niet als alle deuren op staan. Mijn tweede keus is de dressuurring, die ligt open zodat ze hetgeen ze hoort ook kan zien en er minder op reageert. Maar nu waren ze een paar weilanden verderop voor een festival aan het opbouwen net achter een rij bomen. En de laatste buitenbak is helemaal geen optie. Die grenst aan het parkeerterrein en ligt helemaal verscholen tussen bomen en een muur van de binnenbak. Dus toch maar de bak in maar daar werd net gesproeid. En toen stond ik vertwijfeld naast mijn paard. Ik wil wel en ik weet wel dat ze braaf is. Maar ik weet ook dat ze op mijn spanning reageert en dan gaat vliegen. Als ik die knop om zet is er niks aan de hand, maar zet die knop maar eens om.
Braaf gewacht tot ze klaar waren met sproeien en toen de bak in gereden. Ik heb alleen gestapt en een beetje gedraafd. Ik mocht er niet te snel af van mezelf, maar ik wist ook dat ik het niet te lang moest rekken.
Dinsdag weer een les afgesproken om weer op gang te komen. En dan geen pauzes meer inlassen of iig zorgen dat ik weer aangeslingerd kan worden.

**Geplaatst**: 12-07-10 19:18

Geplaatst: 12-07-10 19:18

Ik ben zooo blij dat mijn paard amper reageert op mijn spanning, ja hij kijkt wat meer als ik denk dat hij ergens van zou kunnen gaan schrikken, maar hij doet eigenlijk niks.

**Geplaatst**: 12-07-10 19:45

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 12-07-10 19:45

Ik ken het Falona.. vreselijk he.. Ik heb er nu ook al ff nietmeer opgezeten ivm werk en warmte.. ga er morgen weer op en moet zeggen dat ik lichte spanning heb, alw eet ik dat er niks gebeurd, en gebeurd er wel wat kan ik dat opvangen...

vreselijk die zenuwen!!!

**Geplaatst**: 12-07-10 20:22

Geplaatst: 12-07-10 20:22

Een lang verhaal is het neit.
Ik had eerst angsten om zonder zadel te springen.Dus ik heb wel een uur rondjes gereden en naar de hindernis toe gereden.
Naar een uur heb ik besloten om het tog mar te proberen en...
Het ging supper springen zonder zadel vindt ik fijner dan met!

**Geplaatst**: 12-07-10 21:37

Geplaatst: 12-07-10 21:37

kitag1rl schreef:
al weet ik dat er niks gebeurd, en gebeurd er wel wat kan ik dat opvangen...

Dat is echt precies wat er bij mij gebeurd

Ik weet dat ze hardstikke braaf is en dat als ze een keer vliegt dat ik haar op kan vangen. Maar omdat ik momenteel ook met mijn rug zit heb ik toch wat meer schrik. Als ik er af val dan is met een beetje pech heel mijn rug naar de haaien.

**Geplaatst**: 13-07-10 23:11

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 13-07-10 23:11

Net een prive lesje gehad om weer op gang te komen. De schrik was weer een beetje boven komen drijven na lange tijd niet hebben kunnen rijden. Ik was alvast wat in de grote bak aan het rondhobbelen met een paar anderen en dat ging al vrij goed ook al was ik mijn druppeltjes vergeten. Komt mijn instructrice de bak in "wij gaan naar de kleine bak, want hier is al een prive les". Ik dacht al bij mezelf "ja dus? Twee prive lessen in een bak kan toch? Heb ik wel vaker gedaan", maar ben gewoon braaf de andere bak in gegaan.
Maar ik heb echt heerlijk gereden. Was hard werken met dit weer, maar het ging super. De vorige keer had ik een moment twijfel bij het aangaloperen achter in de bak bij de open deuren en bleef ik twijfelen waardoor ik er dus af ging. Nu moest ik daar weer aangaloperen en had ik even twijfel en heb ik gewoon gezegd dat ik een volte zou wachten en toen was er niks aan de hand. Ik begon zelfs te merken dat ik als even ging twijfelen en dan bewust achterover ging zitten en voorwaarts drijven dat er dan niks aan de hand is.
Later bekende ze ook dat het bewust was omdat de kleine bak wat kijkeriger is.

**Geplaatst**: 14-07-10 08:51

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 14-07-10 08:51

RT--> RUI

**Geplaatst**: 22-07-10 18:49

Geplaatst: 22-07-10 18:49

ik ben vanochten om 7 uur thuis gekomen van vakantie (gran canaria hele nacht niet geslapen vanwege hele erge vertraging)

maar ik dus om half 1 's middags had ik les (vandaag al omdat instructrice weg gaat 3 weken.) Een stal deur stond recht op tegen een paaltje van de wei die naast de bak stond. Ander paard van de les vond dat eng. En ik dus met mn slaperige kop MET MIJN PONY DAARLANGS LOPEN!!!!!!! terwijl ik doodsbang was, andere paardje dus ook achter ons aan. toen ik erlangs was acht ik echt van WOW wat heb ik gedaan?

Misschien vinden het jullie niet een vooruitgang maar ik moest het toch ff kwijt.

**Geplaatst**: 22-07-10 19:22

Geplaatst: 22-07-10 19:22

Ik ben nieuw op dit forum en heb niet alle antwoorden gelezen. Maar misschien heb je er nog wat aan:
Ik ben zelf geen grote held en heb ook nog eens een pittig paardje, schrikt van een denkbeeldige muis en springt dan opzij en soms probeert ze zich om te draaien. Eén keer is ze er echt keihard vandoor gegaan op een buitenrit. Sinds twee jaar kan ik alleen maar buiten rijden langs de weg. Extra spannend dus.
Mijn tactiek is dit: ik probeer heel helder te hebben wanneer ik mijn paard kan vertrouwen en wanneer niet. Bijvoorbeeld: van brommers en motors wordt ze mééstal niet bang. Dus dan zeg ik tegen mezelf: niet aanstellen, rustig blijven ademen en gaan met die banaan. Maar komt er een trekker of vrachtwagen? Even een weiland in of van het paard afstappen, niet heldhaftig proberen te doen. Ik merk dat ik langzaam aan bij minder dingen af hoef te stappen. En zelfs als ze begint te snuifen en te dansen raak ik meestal niet meer in paniek. Langzaam worden mijn paardje en ik samen stoerder

Dus, voor mij is het steeds zoeken naar de juiste afweging tussen even me ergens over heen zetten of juist een stapje terug doen.
Nog één punt: in de bak rij (of reed dus) ik altijd met trens, maar buiten met een korte stang. Dan durf ik namelijk de teugels los te laten maar heb ook een noodrem voor als ze écht er vandoor wil. Gevolg: ik loop niet de hele tijd aan de teugels te plukken om haar in te houden, (zenuwen zorgen nou niet bepaald voor een ontspannen handhouding) paardje loopt veel meer ontspannen, ik daardoor meer ontspannen. Niet dat je dit moet overnemen ofzo, maar hier is de algemene 'les': zoek dingen die je meer vertrouwen geven zodat je een stap verder durft te gaan. Of het nou een ander bit is, nieuwe cap, bodyprotector of gelukssokken, als het werkt...

**Geplaatst**: 22-07-10 20:11

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 22-07-10 20:11

misschien past mijn bericht er ook wel in!

.

In Januari 2010 heb ik mijn paard ballerina gekregen toen nog een 3 jarige merrie. Ondertussen jarig geweest dus ik vind dat ze nu officieël 4 is. In maart 2010 ging ik voor het eerst met haar lessen op de ponyclub. Maar omdat ze nog niet goed bestuurbaar was is het toen vreselijk mis gegaan de 1e keer. In galop spoorde ik dr aan en door haar heftig grote galop sprong haalde ze de bocht niet meer, ze trapte op de rem en draaide om naar rechts * we zaten op de linkerhand overigens *. Nou dat ging dus goed maar ook echt goed en goed mis. Ik viel eraf met mijn hoofd en schouder vol tegen de spiegel aan en Ballerina met haar neus vol tegen de spiegel aan, daarna viel ik naar beneden met mijn rug en onderarm op de bakrand, en mijn benen en mijn knieën kwamen vol tegen de zeikant aan. Omdat ik geleerd heb niet los te laten deed ik dat ook niet. Maar Ballerina ging ook plat door dr benen heen en zakte ook op de grond met het zadel vol in het zand. Werd zelf mee gesleurd dus heb dr los moeten laten, anders was me rechter arm uit de kom geweest. Toen werd er heel erg hard geschreuwd blijven liggen omdat ik opstond maar met de zelfde gang ook weer neer ging. Toen ben ik plat gaan liggen in het zand en wist ffe helemaal niks meer het ging zo snel allemaal! Daarna hebben ze mij geholpen om rechtop te zitten. Ben ik op de plekken van raking gevoelt en gevraagt of er niks tindelde. Gelukkig was dat toen niet het geval. Toen ik opstond of op wou staan begon mijn been in 1 keer te tintelen en mijn vingers. Maar dat kwam door de beknelling in mijn rug die een zenuw afsloot of deed! Gaan staan even wat rek en strek oefeningen gedaan en op ballerina geklommen die de 1e 10 seconden kreupel liep door de val maar daarna weer goed liep. Erop gaan zitten naja meer erop gehesen en toen nog wat gestapt en gedraaft. Maar de pijn werd zo enorm hard, dat ik gestopt ben en eraf ben gestapt. Heb dr wel zelf mee genomen naar de afzadelplaats. En thuis een goede douche gepakt mijn rug werd de volgende dag helemaal blauw en was kapot. Mijn onder arm was ook helemaal blauw en naja dat was dus 5 dagen niet rijden. Daarna na die 5 á 6 dagen ben ik er opgegaan. Met heel veel bangigheid om te denken dat het weer gebeurd. En nu, nu is het juli en heb volgende week al weer mijn 3e wedstrijd heb vandaag mijn 1e les bij Dressuurstal van Baalen gehad en naja alles weer opgepakt van wat ik met mijn pony deed! De volle vertrouwen is terug en voor mezelf heb ik al heel veel overwonnen.

**Geplaatst**: 22-07-10 20:26

Geplaatst: 22-07-10 20:26

Ik hoop dat mijn verhaal er ook bij kan.

Vorig jaar april was ik aan het rijden in de clubles, met me pony Mentforme. In april reed ik haar zelf 3maanden daarvoor heeft me zus haar altijd gereden. Toen ik aan het rijden was ging het heel erg goed, we waren goed de oefeningen van het M1 aan het oefen want ik zou de dag erna selectie hebben, wat overigs afgemeld is door wat er die avond gebeurde.

Ik ging halthouden, en wou achterwaarst doen.. Heel de les was er niks aan de hand ze liep gewoon super! Ik wil het inzet voor achterwaarst doen, enineens stijgerde ze heel hoog! Voordat ik het door had lagen we achterover.. Ze lag over me hele lichaam heen, de eerste 5 minuten was ik stil toen hebben ze de pony van me afgehaald, en ben ik heel hard gaan schreeuwen opgestaan en neergevallen.

Ze hebben me de kantine ingehaald en ben bij gekomen. Ik vond het doodeng en durfde niet meer op haar, ik bleef maar zeggen ik durf niet meer. Me zus is er opgestapt en even een tijdje gereden. Daarna heb ik er eventjes opgestapt zodat ik er weer op durfde. Het ging moeizaam maar het lukte, na dit ongeval heb ik 2 weken zelf niet gereden, ik had namelijk licht gekneusde schouders en een heel groot gezwel op mijn been verders niks gelukkig! Dit had verkeerd kunnen aflopen..

Na de tijd ben ik haar weer geen rijden, maar durfde nooit meer alleen te rijden. Ik heb 1jaar en een paar maanden niet met hele vertrouwen durven te rijden, maar since vorige week heb ik mij cap afgezet met rijden en heb ik heel me vertrouwen tussen haar en mij terug. :+:

Waarom dit zolang heeft geduurd, omdat we de laatste maanden in een hele grote dip zaten, menty was helemaal over de toeren heen.. Totdat de orthopaad langs kwam, menty was ziek en had veel pijn. Dit is gelukkig allemaal weer goed.

**Geplaatst**: 23-07-10 08:20

Geplaatst: 23-07-10 08:20

Ik heb trouwens 25 september m'n 2e stalwedstrijd.

Ik had al gezegd dat mijn instructrice weg gaat en de vaste verzorgster van een van haar pony's die is t/m 6 augustus op vakantie dus ik en een ander meisje gaan die pony rijden waarschijnlijk om de dag nu hebben we aleen nog maar vandaag en morgen besproken zij gaat vandaag en ik morgen toen ik nog geen eigen pony had en ik nog niet op mijn numaligepony reed. Reed ik dus ook zo'n anderhalf jaar - iets minder denk ik, op die pony, daardoor heb ik het ook wel aan genomen want het is gewoon zo'n drempel waar ik overheen moet want ik heb dus al heel vaak op haar gereden. Maar heeft iemand hier toch nog tips voor? Want ik wil er ook wel weer gewoon op en als ik het niet doe wordt ik alleen nog maar banger om te rijden op andere pony's.

**Geplaatst**: 23-07-10 14:33

Geplaatst: 23-07-10 14:33

Hallo, ik ben nieuw op Bokt.nl
ook mij doen deze succesverhalen veel goed! Heb zelf een 5 jarige KWPN-er. Heb hem nu bijna 2 jaar en het is een geweldig beest. toen ik hem kocht was hij zadelmak, en bomproof. ik heb altijd graag op de moeilijkste pony's en paarden gereden, niets was te gek. Totdat ik een ongeluk kreeg en mijn hand lelijk brak. (overgins niet met mijn paard)
Hierna heb ik veel angst gekregen voor het rijden. (vraag me niet naar de link tussen beide) tijdens het rijden is mijn hand nog steeds gevoelig, en zonder brace zwelt mijn hand enorm op.
Mijn paard voelt mijn angst, en is sindsdien moeilijk te rijden. Wil graag onder het werken uitkomen, ziet ineens van alles. Waarschijnlijk komt dit gewoon door mijn angst, en zie ik van alles. Maar ik krijg het er niet meer uit. Wanneer ik rij, en denk dat hij van de wapperende hooibaal schrikt, doet hij dit gegarandeerd. Vervelende is wel dat waar ik hem voorheen makkelijk terugkreeg als hij ervandoor rende, hij nu niet meer te stoppen is, en gerust de bak een aantal rondjes ongecontroleerd rondrent.
ik hoop heel erg dat ik over een paar maanden-jaar ook een 'succesverhaal' te vertellen heb, want het ontneemt je de lol in het rijden van je paard absoluut.
en dat terwijl ook hij, zo'n ontzettende topper is. Ongelovelijk lief en aanhankelijk. Wil alles voor je doen, zolang je maar niet bang bent..

**Geplaatst**: 23-07-10 23:02

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 23-07-10 23:02

Hier ben ik ook weer eens. Is lang geleden dat ik hier reageerde. Maar het lijkt toch een succesverhaal te gaan worden.

Het lijkt of de knop bij mij ineens om is. Ik durf weer te rijden. weliswaar heb ik nog niet gegalloppeerd, maar dat komt ook omdat mijn paard er nog niet klaar voor is door blessure, maar ik draaf weer normaal. Zelfs als het even spannend is, zoals vandaar voor de eerste keer in de nieuwe binnenbak.

Ik heb het gevoel alsof ik nu "begrijpend" rij. Ik snap de problemen en issues van mijn paard beter en speel daar beter op in. Soms is het nog spannend, maar het gaat steeds beter.

**Geplaatst**: 25-07-10 10:52

Geplaatst: 25-07-10 10:52

$*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$

Nadat ik gisteren mijn eigen pony heb gereden heb ik - zoals ik al had verteld - ook een andere pony erbij gereden. Bijna alleen maar op de volte en niet gegaloppeerd. Ik was zo blij dat ik dat maar even snel gedaan nu ga ik het met dat andere meisje om de dag doen (het rijden van die pony) we moeten hem tot 6 aug. rijden want dan komt de verzorgster terug en de eigenaresse werkt de hele rest van de vakantie op zo'n vakantiepark. Vandaag gaat zij dus rijden en mogen ik weer.

Ik weet niet waarom ik hier zo blij mee ben. Want ik heb alleen maar gestapt en gedraaft op de volte. Maargoed. :Y)

**Geplaatst**: 26-07-10 16:22

Geplaatst: 26-07-10 16:22

Vandaag weer mijn eigen pony en die andere gereden, ging echt super.
Mijn eigen pony was druk maar nadat hij even hard mocht galopperen was die weer helemaal blij.
De andere pony was heel braaf, ik heb zelfs gegaloppeerd en een keer rechtuit gegaan in galop. Toen we schouder binnenwaarts gingen doen werd ze heel vervelend maar ben ik net zozlang doorgegaan tot ze braaf deed.

Eeuhh... Waarom laat niemand meer weten hoe het gaat?

Of is het niet de bedoeling dat je na bijna elke keer als je gereden hebt verteld hoe het is gegaan?
Ohoffffff (Ja er is ook nog een optie drie :Y)

) Is iedereen op vakantie :)*

**Geplaatst**: 26-07-10 21:21

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 26-07-10 21:21

Ik heb zaterdag weer heerlijk relaxed gereden, zonder lijn. En degene die mee was om hem beet te houden mocht eigenlijk na 1 rondje meelopen wel naar het midden van de bak, dus ik ben nog even rond gereden, lekker drafje gedaan. Ja ging lekker.

**Geplaatst**: 26-07-10 21:29

Geplaatst: 26-07-10 21:29

Prachtige verhalen staan er tussen!

Ik ben niet echt angstig geweest met mijn pony.
maar de moed is me zo vaak in de schoenen gezakt
dat het simpelweg allemaal niet wilde.. het kleinste waar ik om vroeg
werd niet gegeven, het lukte bijvoorbeeld gewoon al niet om op ander terrein dan thuis te rijden zonder gelanceerd te worden!
en ik begon wel bang te worden.. wilde zo graag.. maar het lukte niet!
maar nu, nu we elkaar vertrouwen, is onze band sterker geworden
mijn babypony groot is geworden! en ook dapperder, samen kunnen wij alles aan!
echt een pennyverhaaltje, maar het is echt zo! ik was groen, hij was groen
het was een combi die botste. en hij was dan ook gelijk niet de makkelijkste
niet gemeen, nee dat echt niet! maar gewoon onzeker, en hij kon echt in paniek raken op wedstrijd enzo..
werd het zo zat, maar moet je kijken wat we nu allemaal aankunnen samen :+:

het heeft me 'maar' anderhalf jaar geduurd, maar elke keer ging het weer vooruit! elke keer ging het weer wat beter
soms ging het dan weer helemaal mis, maar na al die ups en downs, kunnen we nu alles samen!

zo begonnen we, dit was alles wat we konden! thuis simpel een draf en een galopje
http://i514.photobucket.com/albums/t342 ... drafje.jpg

en nu.. wat we allemaal wel niet bereikt hebben!
L2 dressuur, kan heerlijk met hem springen, bitloos, crossen, buitenrijden, grondwerken, carroussel, viertal, zonder tuig rijden..
en vooral, plezier hebben samen

in mijn profiel staan heel veel foto's, van hoe wij nu samen 1 zijn :+:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-10 19:06

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-10 19:06

Jeetje, ik kom er nu pas achter dat het topic verplaatst is.
En het loopt nog steeds. Wat heel fijn is, natuurlijk. Zo kunnen we elkaar helpen, toch?

Bij mij gaat het echt hartstikke goed. Laatst schrok Ateo ergens van en scheurde zowat het hele terrein over. Maar hij is niet gemeen, dus het gaat alleen maar hard. Ik had bij P. (als jullie het hele topic gelezen hebben weten jullie wie ik bedoel) geleerd wat snelheid is, dus ik had er geen moeite mee, althans, niet echt. Er zat wel even een klein schrikje. Het mooie is, dat ik op het moment van, helemaal niet meer verkramp en kijk waar we naar toe gaan. Dat alleen al geeft je een gevoel van controle, vind ik. Verder moet ik zeggen dat hij heel cool is. Hij schrikt eigenlijk nog maar zelden. Ook dat geeft met een goed gevoel, zodat ik zelf niet meer zit te wachten op wat er kan gebeuren.

Vanaf nu zal ik het topic weer goed volgen. Ik weet nu waar het te vinden.

**Geplaatst**: 24-08-10 19:11

Geplaatst: 24-08-10 19:11

Heey allemaal:D

Ik kreeg een mailtje van bokt over dat er een bericht was geplaatst,
toen bedacht ik me dat ik eigenlijk al een hele tijd geen berichtje heb geplaatst.
Ik krijg vanaf een week geleden ook 1x in de 3weken les van iemand aners die geeft mij dan weer wat mee wat ik die weken moet oefenen.
Ook zijn we erahter gekomen dat het zadel eigenlijk niet goed licht en daardoor ook veel problemen die myn pony nu heeft kunnen ontstaan.
Bij ons is er in de voorste bak heelemaal geen grond meer te zien het is helemaal drijfnat dus nu moeten we in de achterste rijden wat ik persoonlijk

al wat eng vind en mijn pony ook. Maar zaterdag ging dat wel heel goed opzich.