Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-08-19 15:05

Geplaatst: 13-08-19 15:05

Heb besloten dat het tijd is mezelf weer op te pakken en regelmatig te gaan rijden. Heb instructrice gevraagd en we starten begin september. Mijlpaal! Ik kijk er zo naar uit weer heerlijk ontspannen te kunnen rijden en er plezier aan te beleven. Wordt vervolgd...

**Geplaatst**: 16-08-19 14:52

Geplaatst: 16-08-19 14:52

Ik ben vandaag weer gevallen. Baal enorm want we gingen juist zo fijn.

**Geplaatst**: 16-08-19 15:03

Geplaatst: 16-08-19 15:03

SusanH schreef:
Ik ben vandaag weer gevallen. Baal enorm want we gingen juist zo fijn.

Oh nee, wat is er gebeurd? -O-

Ben je er daarna nog opgestapt?

**Geplaatst**: 16-08-19 16:54

Geplaatst: 16-08-19 16:54

Hij draaide pijlsnel om toen er een ander paard op hem af kwam. Ben er nog even op gegaan maar teveel pijn. Nu kan ik amper lopen dus rijden zal de komende dagen niet gaan.

**Geplaatst**: 16-08-19 17:04

Geplaatst: 16-08-19 17:04

SusanH schreef:
Hij draaide pijlsnel om toen er een ander paard op hem af kwam. Ben er nog even op gegaan maar teveel pijn. Nu kan ik amper lopen dus rijden zal de komende dagen niet gaan.

He gadsie dat is zo vervelend...
ik ben *klopt het af* al ruim 2,5 jaar niet gevallen. Maar ben wel constant bang om te vallen en dan goed verkeerd terecht te komen. Ben niet bang voor blauwe plekken maar de rest is echt beangstigend.

Hier gaat het eindelijk echt weer goed. Durf weer buiten te rijden zonder angst (en zelfs met een los teugeltje) en krijg mijn vertrouwen langzaam terug. Maar ik blijf jullie wel volgens want morgen kan het weer anders zijn

**Geplaatst**: 16-08-19 17:17

Geplaatst: 16-08-19 17:17

SusanH schreef:
Hij draaide pijlsnel om toen er een ander paard op hem af kwam. Ben er nog even op gegaan maar teveel pijn. Nu kan ik amper lopen dus rijden zal de komende dagen niet gaan.

Wat een pech dat je net weer gevallen bent. Had je er 'iets' aan kunnen doen of kwam zijn reactie echt als een complete verrassing?

Over angst weet ik helaas wel het een en ander en heb ook al het een en ander meegemaakt op dat gebied. Of nee, dat zeg ik verkeerd, ik ben door de valley of death gegaan met mijn liefste hobby en heb er erg onder geleden. Maar er kwam weer een moment dat ik het weer even voor een momentje leuk vond om te rijden en dat heeft me er doorheen gesleept. Tegenwoordig zoek ik paarden uit die bij mijn angst passen en waar ik mee verder durf, ik doe niet meer aan stoere stuntacties

. Naar mijn idee helpt het om angst te onderkennen en ook te ondergaan om een manier te vinden om er verder mee te kunnen. Het is niet erg om eerst je grenzen heel dichtbij te leggen, soms heb je dat gewoon nodig voor een tijdje.

**Geplaatst**: 16-08-19 21:17

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 16-08-19 21:17

Hoi Susan, balen hoor, 1 seconde en "bam". :(:)

Sterkte met de blauwe plekken (hopelijk alleen dat) en dan maar weer opbouwen.

**Geplaatst**: 17-08-19 05:59

Geplaatst: 17-08-19 05:59

Nee niet aan zien komen. Hij liep heel relaxt, we draafden met los contactteugeltje en hoofd op borsthoogte. Het ging zelfs sneller dan 1 seconde, hij kijkt, ziet iets waarvan hij denkt, dat vertrouw ik niet en *poef*. Ik denk dat doordat hij de vorige keer toen ik er op zat geschrokken is van een paard die op hem af kwam, hij dat nu met mij geassocieerd heeft. Wij zijn 2,5 week weg geweest, hij is toen gereden door een ander en daar heeft hij een dergelijke reactie niet laten zien. Ik heb wel vaker paarden gereden die weg kunnen draaien of opzij springen maar dat was altijd uit te zitten. Ok toegeven ik heb ook wel eens aan de zijkant gehangen, maar kon er toch weer terug opkrabbelen. Dit ging gewoon te snel. Of ik word te oud

**Geplaatst**: 17-08-19 06:06

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 17-08-19 06:06

Wat balen zeg Susan!
Ik kan me voorstellen dat je dan weer even stapje terug doet

**Geplaatst**: 17-08-19 07:42

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 17-08-19 07:42

Dat is echt niet grappig SusanH, we hebben toch altijd graag het gevoell nog een beetje invloed te hebben. Ik kan me voorstellen dat je de komende ritjes hem wat meer bij elkaar houdt als dat een beter gevoel geeft.

**Geplaatst**: 17-08-19 07:55

Geplaatst: 17-08-19 07:55

Ga voorlopig weer even de binnenbak in denk ik. Als ik er weer op kan. Eerst maar weer normaal kunnen lopen

**Geplaatst**: 17-08-19 07:56

Geplaatst: 17-08-19 07:56

Hoi

Ik kom hier ook graag meekletsen.
Mijn angst is inmiddels bijna geheel verdwenen. Maar misschien leuk om toch tips en tricks te kunnen delen met anderen

Mijn angst ontstond toen ik met mijn eerste paardje op buitenrit ging. We reden over een fietstunnel, toen er een menner in volle draf/galop onder het tunnetje door ging. Paard er in volle galop vandoor, over het asfalt dat vol lag met slik. Ik weet nog dat ik m voelde slippen en dacht 'als ik m nu niet kan stoppen dan...' en BAM! Toen ik, naar mijn idee vrij snel op keek, was paardlief al een heel eind weg gerend. Beste vriendin die met haar paard aan de hand mee was, was haar paard ook kwijt.
Gelukkig heeft mijn paard er niks aan over gehouden. Ik lag in de kreukels, maar was ook heel bang geworden.

Mijn eerste paard heb ik een paar jaar later verkocht. Het tweede paard bleek later een enorme staker/bokker op buitenrit. Als ie niet in de staak ging, met een val in de sloot als risico, ging ie er om het minste vandoor of kon ie heel lelijk bokken in de galop. Ik heb bijna 3 jaar vanalles geprobeerd, maar buitenrijden wilde niet lukken. In de bak liep ie zowel met springen als dressuur de sterren van de hemel, pijn had ie dus niet.

Afijn, tweede paard is naar een dressuurruiter gegaan. Ik kocht een draver. Een geweldig lieve ruin die al mijn angst en onzekerheid met beleid van tafel aan het vegen is

**Geplaatst**: 17-08-19 17:23

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 17-08-19 17:23

Dilan93 Wat fijn! Hopelijk ben je snel helemaal van je angst af en heb je nog een leuke tijd met je draver. Veel plezier!

**Geplaatst**: 23-08-19 21:45

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 23-08-19 21:45

Ik kom me ook "graag" melden. Al schaam ik me er eigenlijk best wel voor...
Ik stond vroeger (begonnen op 6jaar) bekend als kleine zorro op de stal...niks was eng, angst kende ik niet, hoe zotter en wilder hoe liever ik erop kroop. En als ik eens viel was het gewoon opstaan, de zand van mijn rijbroek afkloppen en gewoon er terug op en doorgaan...wat mis ik die tijd! Ik viel eigenlijk zelden, het leek wel alsof ik vastgelijmd was aan het paard.
Het was ook heel mijn leven, paarden, van s morgens tot s avonds als het kon, na school snel huiswerk en rijden maar, weekenden waren volledig gevuld met paarden.
De jaren gingen voorbij en toen kwam het punt dat ik van mijn eigen merrie een veulen kreeg. En toen liep het fout, ondanks het vele oefenen was en is het nog steeds geen makkelijk paard, problemen bij de hoefsmid, iemand laten komen voor veel geld...de grootste fout in mijn leven, heb haar weg gestuurd, maar het kwaad was geschiet en mijn paard begon te flippen, in de wei begon ze als een bezetene achter haar flanken te vangen, tot bloedens toe...
En toen is er iets gebeurt toen de hoefsmid kwam wat zo vreselijk fout had kunnen lopen en deels is fout gelopen, durf het hier zelfs niet te schrijven...

Paard niet kunnen bekappen en ik angst, angst en nog eens angst.
Ik heb zelfs heel lange tijd het eten gewoon over de draad gegooid, ik durfde gewoon zelfs niet meer in haar buurt te komen.
Na veel geduld hulp van de juiste personen, opleidingen enz durf ik terug deels met haar om te gaan...maar als het spannend word schiet ik nog steeds, na zoveel jaar (11j) in de stress.
De hoefsmid doet mijn man, dat is een drempel die ik nog steeds niet genomen krijg...en ookal moet ik het zelf niet doen, ga zelfs niet kijken. De dag ervoor zit mijn hele lijf voel spanning en op t moment dat de smid hier is loop ik zenuwachtig door het huis tot mijn man terug is en alles achter de rug is.
Mijn andere twee paarden, niks aan de hand...bij haar verstijf ik.
Ik blijf werken met haar, ik wil haar, ons niet opgeven maar het is met momenten verdomd moeilijk.

**Geplaatst**: 24-08-19 07:45

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 24-08-19 07:45

@Esterke: lijkt echt of jij hebt een trauma opgelopen. Ben je hier al mee aan de slag gegaan? Tot zolang dit er zit, zal het vermoed ik wel moeilijk blijven om zonder angst naar je paard/hoefsmid te gaan.

Sterkte want fijn is dit ook niet.

Ik merk op dat ik steeds meer lef vertoon op mijn paard. Ik durf terug meer. Ik zit fysiek ook beter in mijn vel en lijk steeds meer goed te zitten op mijn paard. Wanneer hij mij nu uittest of zijn stout kantje laat zien ben ik sneller en kan ik het oplossen. Hierdoor zijn deze momentjes heel veel verminderd en zit ik steeds meer op mijn gemak.

**Geplaatst**: 24-08-19 08:03

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 24-08-19 08:03

Esterke wat erg zeg.. klinkt allemaal heel traumatisch!
Echter denk ik wel dat het op te lossen is. Ten eerste voor jezelf, ik denk wat laibadji zegt niet heel gek is..
Dan je paard, er zijn echt hele mooie methodes om je paard te leren omgaan met angst/spanning. Ik heb hele mooie resultaten gezien dmv grondwerk. Ken je featherlight horsemanship? Wat zij doet werkt ècht.

**Geplaatst**: 24-08-19 08:37

Geplaatst: 24-08-19 08:37

Ik heb opleidingen gevolgd, zelfs met mijn paard erbij. Losse opleidingen en opleiding van 2 jaar (normaal 3 maar ben na twee jaar gestopt omdat ik niet de intentie heb om het als beroep te doen dus het derde jaar was voor mij persoonlijk niet nodig)
Daar heb ik ontzettend veel geleerd, ervaringen opgedaan, en heb ik in vertrouwen naar mijn paard ongelofelijk gegroeid, als ik kijk vanwaar ik kom.
Ik verzorg haar terug gewoon net zoals mijn andere twee paarden, poets haar, voer haar, krap zelfs haar hoeven uit...allemaal geen probleem meer. En de hoefsmid...ja die brengt gewoon herinneringen naar boven die pijn doen en angst oproepen..
Maar ze is een gevoelig paardje, heel extravert, zenuwachtig... minste dat ik bij haar spanning zie schiet ik in stress modus terwijl ik bij mijn andere paarden gewoon rustig kan blijven ookal word het spannend.
Maar bij haar niet. We hebben al zoveel mee gemaakt samen dat er toch ergens die drempel blijft.
Ze heeft een behoorlijk karakter op, is ook nog kwa gestalte fors en imposant, is bijzonder slim...

Ik heb dus al enorme stappen gemaakt maar met momenten blijft het gewoon moeilijk.
Eind van het jaar gaat ze weer naar Nederland voor opleiding en ik ga ook een aantal dagen. Ik merkte dat ik terug wat ondersteuning nodig had en heb dus direct terug aan de alarmbel getrokken.

**Geplaatst**: 24-08-19 09:07

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 24-08-19 09:07

Effe al mijn moed bij elkaar geraapt en ga toch maar even mijn verhaal hier neerzetten, mss dat het helpt. Misschien krijg ik er veel commentaar op, heb ik vanuit mijn omgeving al gekregen hoe stom ik wel niet kon zijn maar soit, ik waag het erop.

Mijn paard was altijd al moeilijk bij de hoefsmid, dus ik opzoek naar hulp, het lukte wel steeds maar was altijd zo een gevecht...dat moest toch anders kunnen.
Iemand gevonden, koste veel geld want ze moest van ver komen maar had er alles voor over.
Toen ze hier kwam verliep alles eerst goed, maar plots bond ze mijn paard met 1 been omhoog aan de spijlen van de stal. Ik heb haar toen onmiddellijk weg gestuurd. Maar gevoelig paardje dus ze flipte, en begon buiten als een bezeten rodeo paard achter haar flanken te vangen tot bloedens toe...
Wat nu... weer het net op en zoeken naar iemand, uiteraard was ik nu ontzettend sceptisch maar verhaal kort maken iemand gevonden en dit ging super. In alle rust, respect voor het paard, begrip voor haar angst en we gingen met kleine stapjes de goede richting uit.
De hoefsmid moest komen, want de hoefjes moesten nu toch wel dringend nog eens gedaan worden.
Maar ik was zwanger, 39 weken... je voelt hem al aankomen.
Mijn man kon niet dus tja hoe zijn paarden mensen die haast zijn groot geworden op een paard...ik doe het wel.
Ze was moeilijk maar er was nooit iets gebeurd en we hadden al wat geoefend dus zou zeker goed komen...toch.
Wel niet dus, de hoefsmid begint, heel rustig maar na enkele minuten ging ze omhoog. De hoefsmid vertrouwde het niet in mijn toestand en zei ik probeer het nog 1 keer. Die keer was teveel, ze steigerde, draaide zich op en schopte in haar vlucht naar achter, recht op mijn buik, mijn water brak...
Man proberen te bellen maar die nam niet op, dus heeft hij me naar mijn mama gebracht, onderweg gelukkig mijn man kunnen bereiken die uiteraard halsoverkop alles heeft laten vallen en naar mijn mama haar huis geracet is.
Ik had eigenlijk geen pijn maar uiteraard naar het spoed.
Daar aan de monitor, alles leek goed, hartslagje van 130, prima.
Toen moest ik even op mijn zij gaan liggen en onmiddellijk zakte het hartslagje naar 80...foute boel! Ondertussen begon ik ook steeds meer pijn te krijgen.
Ze hebben geracet met mij op een bed door de gangen naar het OK. En 15 minuten later is onze dochter geboren via een spoedsectio.
Gelukkig was alles goed met haar, maar de gynaecoloog stak zijn hoofd over het doek en zei met een bezorgde blik, meiske, jij hebt geluk gehad! Als je een half uur later was geweest was je haar kwijt geweest.
Mijn placenta was aan t loskomen en was op drie plekken gescheurd... op mijn buik stond een mooie hoefafdruk.

Achteraf enorm veel schuldgevoel, opmerkingen van mijn omgeving...gelukkig ook mensen die steunden.
Want inderdaad hoe kon ik zo stom zijn om het zelf wel even te doen... maar gedane zaken maken geen keer.
Ik had ook nooit gedacht dat het zo fout ging lopen, zolang al in de paarden en nooit niks ergs voor gehad en net dan loopt het zo vreselijk fout..

**Geplaatst**: 24-08-19 09:33

Geplaatst: 24-08-19 09:33

Wat een vreselijke traumatische ervaring heb jij gehad Esterke.... en wat een geluk dat je dochter ongedeerd is geboren. Dat het achteraf niet slim was zal iedereen beamen, jijzelf het meest.
Is het een optie om het paard even een roesje door de dierenarts te laten geven bij het volgende smidsbezoek? Dat is voor iedereen veiliger en heeft verder geen nadelige gevolgen.

Ik vind het geen zwaktebod om een paard waar je jezelf niet comfortabel bij voelt te verkopen. Je hebt er al heel veel moeite voor gedaan immers. Het is een [i]hobby[i][...daar hoor je plezier aan te beleven in plaats van in gevaar te raken.

**Geplaatst**: 24-08-19 09:44

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 24-08-19 09:44

De hoefsmid gaat nu goed hoor, ze is daarvoor in opleiding geweest.
Het probleem ligt echt bij mij nu... Ik zit met nog een stuk angst naar haar toe als het spannend wordt. De hoefsmid gaat nu prima maar ik kan het gewoon (nog) niet met haar omdat dan die herinneringen naar boven komen.
En het ligt puur aan mij, want zij voelt het uiteraard ook als ik in stress modus ga en dan gaat zij ook omhoog in haar stress en angst.
De gewone omgang gaat goed nu maar we en vooral ik hebben nog een weg te gaan

**Geplaatst**: 24-08-19 09:45

Geplaatst: 24-08-19 09:45

Het is aan jou om uit te maken of die weg verantwoord is, zeker nu je ook een gezin hebt. Soms matcht het niet (meer), dat is geen schande hoor :(:)

**Geplaatst**: 24-08-19 11:50

Geplaatst: 24-08-19 11:50

Heftig hoor. gelukkig is alles goed afgelopen.

Heb je er nog nooit over nagedacht om op een andere manier hulp te zoeken. Niet samen met je paard maar gewoon allen voor jezelf en met jezelf om het trauma wat deze gebeurtenis toch bij jou heeft achtergelaten te verwerken. Als dat eerst lukt kun je het paard ook anders tegemoet treden.

Bedenk eens hoe het zou zijn als je een aanrijding of val met je fiets of ander indrukkwekkend voorval had meegemaakt met dit als gevolg en hoe je dat zou verwerken.

Laatst bijgewerkt door MiekeFS op 24-08-19 11:58, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-08-19 11:50

Geplaatst: 24-08-19 11:50

@Esterke: wow wat een verhaal. Kan mij goed voorstellen dat je hierdoor getraumatiseerd bent. Is niet niks. Ik ga jou zeker niet veroordelen want ik zou hetzelfde gedaan hebben. Ik vind het ook moedig dat je jouw verhaal durft vertellen.

Je hebt toch een behoorlijk trauma opgelopen. Nooit geen nazorg gehad om dit te verwerken? Volgens mij liggen hier nog veel onverwerkte gevoelens aan de basis van jouw angst.

**Geplaatst**: 24-08-19 12:04

Geplaatst: 24-08-19 12:04

Wat een heftige ervaring esterke.

**Geplaatst**: 24-08-19 13:23

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 24-08-19 13:23

Esterke wat een heftig verhaal zeg.
Zelfs bij springen de tranen in mijn ogen.
Ik veroordeel je ook niet, zou ook hetzelfde gedaan kunnen hebben.
Ik denk net als mijn voorgangers dat het wel eens goed zou kunnen zijn voor je om daar iets mee te doen.
Zoals een psycholoog ofzoiets om het voor jezelf te kunnen verwerken.