Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-05-10 09:57

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 06-05-10 09:57

Ik ben blij dat ik je met die opmerking een stok achter de deur heb kunnen geven.

Maar wat ateo zegt klopt ook. Als je bang bent is elk succes groot en mag je voor iedere overwinning een groot feest geven.

Maar dat doorzetten is idd gewoon het hele eier-eten. Met voldoende doorzettingsvermogen en wilskracht overwin je alles! De een weet zichzelf iedere keer zover te krijgen er toch weer op te stappen en de ander heeft een steuntje in de rug nodig.

Je zal altijd extra voorzichtig blijven en misschien bepaalde situaties uit de weg gaan of voorzorgsmaatregelen nemen (zoals voor mij bij het aangeloperen bij die beginnersgroep dat ik eerst de tijd krijg om rustig aan te galoperen op mijn tempo en dat we altijd van stal weg galoperen), maar waar een wil is is een weg en dan vind ook jij jouw plek in de paardenwereld.

Afgelopen dinsdag was ik mijn druppeltjes vergeten mee te nemen. Ik drufde dat eigenlijk ook niet te zeggen uit angst dat ik mezelf daarmee een excuus zou geven om weer gestresst te raken en te miepen in de galop. Maar het galoperen met de beginnersles ging super. We hebben het alleen twee keer af moeten kappen omdat een van de ruiters zijn paard niet helemaal onder controle had, maar aan ons lag het niet

Dat is wel fijn aan de jongedame die die les begeleid. Ik denk dat ze mijn angst begrijp oid, want ze geeft mij een beetje de ruimte om te miepen, maar laat me af en toe ook duidelijk weten dat het allemaal nog niet zo slecht gaat als ik denk.

Weet je wat stom is? De laatste twee weken heeft ze een paardje mee gehad dat af en toe ook wat aan het miepen is en om een of andere reden geeft mij dat meer rust. Ik denk dat mijn moedergevoelens dan opspelen ofzo en er een knop omgaat dat ik rustig moet blijven om de rest te beschermen. En dat heb ik iedere keer als het paard naast mij aan het miepen is

Ik ben benieuwd hoe het over twee weken gaat. Dan is de vaste instructrice weer terug van haar studiereis naar de USA. Zij is ook bekend met mijn gemiep, maar hoe ze dat in zo'n groep opvangt? We zullen zien. Ik weet nu dat ik het kan

.

**Geplaatst**: 27-05-10 11:38

Geplaatst: 27-05-10 11:38

HAllo,
hoe gaat het met jullie allemaal?

Na de laatste keer dat het met rijden ontzettend mis ging, is er een knop omgegaan, de rustigere paarden gaan helemaal super.
De vlotte drukke paarden waag ik me nog niet aan, maar we zijn een stap verder.

Heb er sinds tijdje ook nieuw bijrijdpaard bij,een bijna 4 jarige fries, nog niet zolang onder het zadel. Ook daar heb ik op gereden, erg wennen maar t ging best goed.

Gisteren ook voor het eerst op deze manege van het paard gevallen.
Stond meteen op en ben verder gaan rijden.

Zou ik er dan toch helemaal overheen gaan komen

Ik heb maar 2x die druppeltjes van Bach gebruikt

**Geplaatst**: 27-05-10 12:33

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 27-05-10 12:33

Ik heb afgelopen zondag lekker op mijn eigen paardje gezeten. Heb nu een nieuwe bijrijdster omdat mijn andere het nu erg druk heeft met stage, dus die neemt even pauze. Logisch ook.
Dus zondag had die nieuwe gereden, had mijn peerd flink aan het werk gezet en toen ging ik er nog op, lekker gestapt en gedraafd, nog aan de longe, maar denk dat ik heel snel los ga rijden.

En zaterdag met een vriendin dr paard het bos in geweest, zij was wel mee en had em het eerste stukje aan een touw, daarna ook even los gereden. Toen ik mezelf voelde spannen ben ik gestopt, want dat is zo'n gevoelig paardje dat ik haar niet in de weg wilde zitten.

**Geplaatst**: 27-05-10 12:42

Geplaatst: 27-05-10 12:42

Ik heb het ook meerdere malen gehad dat ik écht bang was.

De eerste keer was toen ik mijn 8ste les al van een hengstige pony viel die ervandoor ging en mijn arm brak. Daarna ben ik best wel een tijdje bang geweest voor rennen/ bokken etc.

Toen een tijdje weer totaal niet bang geweest, tot ik weer een paar keer op pony's had gereden die echt totaal door het lint gingen. Heb zelfs 2 keer met 1tje op de grond gelegen. Naja, dan zit de angst er wel weer even goed in natuurlijk. Vaak genoeg huilend afgestapt. Maar na een tijdje was dat ook weer over.

En toen ging ik een keer wandelen buiten het erf met m'n verzorgpoownie, en die was compleet van de rel van een viaduct. De hele weg hebben ik en mijn vriend aan haar moeten hangen om dr veilig op stal terug te krijgen (drukke weg, als ze was weggerent was er een grote kans dat ze aangereden werd). Van elk geluidje ging ze weer stuiteren en sowieso was ze dus met veel moeite te houden. Daarna ben ik een hele tijd bang geweest dat een paard weer schrok, nieteens zozeer bang dat ik eraf zou vallen of wat dan ook, gewoon echt puur bang voor schrikreacties. Gelukkig is dat nu alweer een tijdje over.

Maar ik ben dr dus blijkbaar ook gevoelig voor, voor angst.

t Is heel vervelend, maar meestal gaat t vanzelf weer over, zolang je niet opgeeft en hoop hebt dat je dr weer overheen komt.

**Geplaatst**: 27-05-10 12:53

Geplaatst: 27-05-10 12:53

_Blacky_ schreef:
Ik heb maar 2x die druppeltjes van Bach gebruikt

Ik bedacht met dinsdagavond ook dat ik die maar een paar keer heb gebruikt. Daarna ben ik ze iedere keer vergeten mee te nemen en ging het erg goed en nu laat ik ze bewust thuis.

De vaste instructrice van de dinsdagles is weer terug van haar avontuur in Amerika. We houden dezelfde methode aan, eerst ga ik op mijn tempo in galop voordat we verder gaan. Afgelopen dinsdag ging echt super. In de laatste galop, richrting stal, ging het zo lekker (ook met de rest van de groep) dat ik mijn paard weer heb laten gaan en lekker vooruit heb laten galoperen. We moesten alleen de noodrem erop trekken toen een paard een ijzer verloor.

En gisteren was helemaal een gekkenrit. De meest rare kronkels en fratsen en ineens naast je een paard een smal en laag pad in zien schieten. Maar goed, dat weet ik dat ik dat kan verwachten als ik met die groep naar buiten ga. En toen op HET laatste bospad naar huis galopeerde hij ineens aan. Ik ben normaal echt als de dood om daar te galoperen, want stel dat ze de kolder in d'r kop krijgt en besluit huiswaarts te gaan

Maar het ging super. Zelfs de laatste onverwachte wending naar rechts weer van de manege af was geen enkel probleem. We gingen wel even terug naar draf omdat we wat laat waren met wenden, maar ze ging braaf achter de rest aan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-10 23:23

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-10 23:23

Hallo allemaal,

wat zijn jullie goed bezig!
Hier gaat het ook goed. Ik heb het gevoel dat ik bijna klaar ben met P. Vorige week woensdag met P. het bos in geweest. Mijne schrok in draf van iets wat in de bosjes ritselde. Hij wilde het weer op een lopen zetten. Voor mijn gevoel maakte hij eerst een paar galoppassen en wilde toen weer de rengalop inzetten. Ik heb hem gelukkig binnen een paar tellen terug kunnen nemen, maar viel er desalniettemin bijna vanaf. Pfoei, het is weer goed gegaan. Vrijdagavond met mijn man het bos in geweest. En, wat denk je, ik heb gegaloppeerd. Het eerste stukje was in heel los, rul zand. Volgens mijn man KON hij daar helemaal niet hard gaan. Dat klopte. Hij moest flink ploegen. Dat hebben we een metertje of 30 gedaan. Ik kon hem fijn terugnemen in draf. Nog een keertje geprobeerd. Ging ook goed. Toen op een paadje wat gemakkelijker te galopperen was. Ook dat ging goed. Man, wat was ik trots op mezelf en op mijn paard natuurlijk. Deze week had P. helaas geen tijd. Maar, geen nood. Dinsdag weer het bos in geweest met mijn man. Alleen, de paarden werden hartstikke crazy van de muggen. Dat vond ik dus geen goed idee om dan te galopperen. Wie weet, zou hij er dan tussenuit peren. Maar goed, we zijn weer met een goed gevoel thuisgekomen.
Eigenlijk zou ik gisteren weer geprobeerd hebben met de les van de vereniging mee te doen, op het terrein. Maar helaas, de regen gooide roet in het eten. Nu ga ik zaterdagmorgen met mijn kinderen in de priveles meedoen. Ben benieuwd. Het zal toch de eerste paar keer weer spannend zijn. Maar ik heb nu meer het gevoel dat ik het onder controle heb.

Succes verder, allemaal.

**Geplaatst**: 28-05-10 18:19

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 28-05-10 18:19

Zo, er zit toch nog een beetje leven in het topic.

Hier iemand die geen druppels meer nodig heeft. Ik heb ze nog wel in de kast staan, maar ik zou niet weten waarom ik ze nodig heb. Ik ben niet bang meer, ook niet als er fietsers voorbijrijden, of auto's. De laatste keer op wedstrijd was ik met mijn 2e proef ook rustig, dus het loopt goed hier. Zal binnenkort wel eens een foto plaatsen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-10 19:21

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-10 19:21

Super, Oakland.
Zie je wel, we komen er wel!

**Geplaatst**: 28-05-10 20:27

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 28-05-10 20:27

Jaaa ik heb ook weer een enorme stap gezet, ben vandaag zonder longeerlijn wezen stappen en draven!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-10 00:33

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-10 00:33

Oh Rockwitch, van harte gefeliciteerd.
Dat is een supergrote stap voorwaarts.

**Geplaatst**: 29-05-10 10:36

Geplaatst: 29-05-10 10:36

$*\o/*$ rockwitch zonder zijwieltjes $*\o/*$

Ik ben voorbereidingen aan het treffen voor de volgende stap. Het springen weer oppakken. Springen is echt paard z'n ding dus ik vind dat ik dat aan haar verplicht ben. Daarnaast heb ik vroeger veel gesprongen dus waarom niet. Maar ze wordt zo uber enthousaist wanneer ze hout ziet dat ik alleen maar nog meer schrik krijg. En dat tempo. Voor het oog komt ze helemaal niet vooruit, maar voor het gevoel gaat ze het hardste van allemaal. En aangezien ze nooit hout ziet wordt dat enthousiasme alleen maar erger wanneer ze het wel eens ziet.

Dus we zetten er iemand anders op om paardlief minder enthousiast te maken

Nou ja, dat dachten we. Vanochtend was de eerste springles waarbij iemand anders met mijn paard rond ging. De eerste losse hindernisjes was even zoeken, maar dat ging op een gegeven moment goed. Alleen de eerste lijn met 2 hindernisjes kwam niet helemaal uit en eindigde in een valpartij van mijn paard. Stom beest, gooit iedereen van d´r rug die probeert haar te helpen. En toen had de ruiter even wat schrik en durfde eigenlijk niet meer door dat lijntje. Haar toch nog een keer er doorheen gepraat en toen moest ik helaas gaan. Hoe de les afgelopen is weet ik niet en of ze er volgende maand nog op durft weet ik ook niet. Ik hoop van wel, want ik weet dat ze zelf ook heel veel van mijn paard kan leren.

**Geplaatst**: 29-05-10 13:18

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 29-05-10 13:18

Hier meldt zich nog iemand met 'angst'. Ik ben enkele tijd geleden op 2 maanden tijd 10 keer van het paard gevallen. Waarvan ik enkele keren er gewoon vies afgebokt werd vanuit de galop (paard pakte bit vast, nam een loopje met me en begon te bokken). Toen ik uiteindelijk naar lange tijd weer op mijn vaste merrie mocht rijden (ik rij op een handelsstal) schrok zij heel erg van een toeterende traktor. Daardoor zijn we bokkend door de hele bak gegaan. Heb het de heletijd volgehouden (zonder beugels) en toen ze terug naar de draf ging, viel ik er af.

Ik heb daarna nog een concour op haar gereden, (2e geworden notabene) maar de lessen die volgden kroop de angst er in bij mij. Ik zat voorover, krampachtig. Trok mijn armen naar me toe, en was constant bezig met wat er zou kunnen gebeuren.

Mijn instructrice heeft me uiteindelijk aan de longeerlijn gepakt, en gezegt dat we een stapje terug gaan. Gewoon lekker beginnen met ontspannen in de stap, en zorgen dat paardlief ook ontspant. Want Wietske zoekt bevestiging bij mij, en die kan ik haar niet bieden!

Na 3 lessen volledig uur aan de longeerlijn, en alleen werken aan ontspanning van mij en paardlief, zijn we gister voor de eerste keer na 10 minuutjes instappen aan de longe los gaan rijden.
Het ging als voor het vallen! Heerlijk gereden, lekker ontspannen. Mooi op de letters letten, nette figuren, actiefhouden. Wiets had er ook echt zin in. Ze deed ook echt haar best!

Nu ga ik volgende les, en misschien de les daarna nog even eerst 10 minuutjes aan de longeerlijn. Ik wil het niet overhaasten. Maar mijn vertrouwen begint wel weer te komen

!

**Geplaatst**: 29-05-10 13:20

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 29-05-10 13:20

Heej je hebt het gevonden.
Nogmaals helemaal top dat je los bent geweest!! Ik weet hoe het voelt en hoe trots je dan op jezelf bent.

**Geplaatst**: 29-05-10 13:39

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 29-05-10 13:39

Jaa, vind het wel interessant. Blijf dit topic ook volgen! Dankjewel Rockwitch!

**Geplaatst**: 29-05-10 14:48

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 29-05-10 14:48

$*\o/*$ judith zonder zijwieltjes $*\o/*$
Hoewel we natuurlijk liever niemand in dit topic hebben heet ik je toch welkom.

Ik merk ook dat de angst later komt, pas nadat het (net niet) mis is gegaan.

Hoewel ze bijrijder er wel een paar keer af had gegooid was paardlief de laatst tijd bij mij erg braaf. Tot ze er op een gegeven moment (we zaten notabene al in galop) aan het eind van de winter pas (wat normaal het race seizoen is) vandoor vloog. Dat racen was geen probleem en het terugrijden ook niet. Maar toen ik even stapte op om adem te komen stak de angst zijn kop weer op. Toen durfde ik echt niet meer langs die openstaande deuren en was alles ineens eng.

Desondanks doorgezet. Ik merk echt dat ik veel meer kan hebben. Ik ben nog steeds wel eens van stuk gebracht, maar heb veel minder de neiging om het dan maar te laten voor wat het is. En ik merk ook aan de aanwijzingen die mijn instructrice geeft dat de nadruk word verlegd van overleven naar werken.

Kreeg net trouwens nog een sms van de springert. Ze had toch de les nog uitgereden en naarmate ze meer sprong ging het ook beter. Ze heeft nu al zin in volgende maand. Ik hoop echt dat ze het leuk blijft vinden en veel van mijn paard kan leren. Dat mijn paard dan ook aan haar trekken komt voor wat betreft springen is eigenlijk alleen maar bijzaak.

**Geplaatst**: 29-05-10 17:29

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 29-05-10 17:29

Dankjewel Falona! De angst komt inderdaad ook vooral door het denken wat er allemaal mis kan gaan, of wat er allemaal eng kan zijn. Eerst dacht ik nooit zo veel na bij het paardrijden. Daardoor leerde ik veel, en ging het ook altijd goed. Tot dat ik dus eens met tegenzin op een merrie ging die ik niet zo prettig vond 'ogen'. Zij heeft dat waarschijnlijk gemerkt, en heeft me er vet hard afgegooit. Tegenwoordig heb ik weer iets nieuws dat ik eng vind

ik durf bij die merrie niet meer de wei in. Ze komt met haar oren plat in de nek dreigend op me af. Maar heel eerlijk, ik heb haar nooit pijn gedaan of dergelijke. Niet eens een tik met de zweep. Dus ik weet niet waarom ze mij niet mag. Maar ik vind het vreselijk eng! Maargoed, doordat het 1x mis ging ,bleef het mis gaan. Op welk paard dan ook. Zodra het een loopje met me nam viel ik er af. En dan niet eens tijdens het bokken (op 3 x na dan, toen was ik er afgebokt). De galop, en het bokken zat ik uit. En zodra ik ze terug pak naar de draf, val ik! Omdat ik me dan realiseer wat er gebeurd is. Daardoor ben ik het vertrouwen in mijzelf meer kwijtgeraakt, dan in het paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-10 19:41

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-10 19:41

Het heeft ook allemaal met zelfvertrouwen te maken. Ik ben een aantal weken onder begeleiding geweest. Ook daar heb ik angstige dingen meegemaakt, maar toch doorgezet.
Vandaag heb ik een privé-les gehad, samen met 2 van mijn kinderen. Het was weer de eerste keer op het ruiterterrein.
Natuurlijk vond ik het weer zeer spannend, maar het ging heel goed. Naarmate de les vorderde, begon ik meer te ontspannen.
Morgen hebben we groepsles van de club. Ook weer de eerste keer sinds lang. Het blijft spannend.
Dat zal nog wel een tijdje zo blijven.

**Geplaatst**: 29-05-10 20:12

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 29-05-10 20:12

Hier nog iemand. Ik ben ongeveer 9 weken van een paard gevallen. Ik was de controle kwijt, hij galoppeerde aan en ik kreeg hem niet meer terug. Bij alles wat ik deed ging hij eigenlijk alleen maar sneller en hij maakte vreemde sprongen tussendoor, waardoor ik uit balans raakte. De enigste optie die ik toen kon bedenken was om hem bij de kant op te laten lopen om zo een beetje vaart te minderen. En daar ging het mis.. ik was al uit balans en het paard ging in een scherpe bocht naar links en ik hing al wat op rechts.. dus ik vloog eraf tegen de kant aan..
Dit heeft mij een gebroken rugwervel en een klaplong opgeleverd. Het was overigens niet van mijn eigen paard. Heb 1,5 week in het ziekenhuis gelegen en ben nu herstellende van alles.
Ik heb hierdoor ook erg de schrik te pakken gekregen en heb me nu al een paar keer afgevraagd of dit het allemaal wel waard is. Ik was bijna verlamd geweest. En heb zoveel pijn gehad. Ik ga zeker wel weer proberen om te rijden. Ook om te kijken hoe ik me zal voelen als ik weer op het paard zit. Ik vind het nu als ik er zo aan denk best wel eng om weer op het paard te gaan. Mijn vertrouwen was voor het ongeluk al niet zo hoog meer, ook door vallen van het paard en vallen met het paard, maar toen heb ik er niks aan overgehouden. Nu dus wel. En geestelijk krijg je gewoon ook zo'n klap mee. Ik ga het zeker weer proberen, maar of het wat word.. ik weet het nog niet.

**Geplaatst**: 10-06-10 19:59

Geplaatst: 10-06-10 19:59

Hier nog iemand die angst heeft met rijden.
Ik lees dit topic vanaf bijna het begin al mee maar ik heb er heel lang overgetwijfeld om hier mijn verhaal te plaatsen omdat ik hier weinig tot geen personen van mijn leeftijd heb gezien nu ik besloten heb het toch maar te doen omdat het eigenlijk steeds beter gaat. Sorry als dit ongewenst is vanwege mijn leeftijd want ik ben pas 12.

In December ben ik van mijn pony afgevallen, ik was al vaker van een pony afgevallen en ook al een keer van deze maar toen had ik niks, nu wel niet iets heel erg drastisch maar ik had erg last van mijn rug en had een gekneusde schouder. Op een woensdag middag in begin December had ik privé les, ik moest activeren en tergelijkertijd schrok mijn pony ergens van, (waarvan is nog steeds een beetje onduidelijk) hij sprong aan in galop en begon heel erg te bokken (dit deed die eigenlijk tot kort daarvoor elke keer dus ik was er aan gewend) maar hij was zo over zijn toeren dat hij steeds hoger begon te bokken en ik werd simpelweg gelanceerd.(wat de pony deed was niet kwaad bedoelt toen ik eraf viel ging die uit paniek rondjes rennen ‘van wat die toch wel niet voor ergs’ gedaan had.)
Anderhalve week nadat ik eraf was gevallen zat ik er al weer op en dat ging over het algemeen wel goed, hij heeft wel heel erg veel energie als ik een week niet rijd maar voor de tijd heeft m’n instructrise hem gelukkig gelongeerd.
Na die keer rijden heb ik nog een keer gereden en toen kwam die Kl*te sneeuw waardoor ik bijna 2 maanden gereden. Na een tijdje toen het toch niet anders kon zijn we naar een binnenmanege gegaan. (met de trailer was geen optie, pony heeft trailerangst) In de binnen manege ging wel goed want daar kon die dan ook werkelijk echt nergens van schrikken, er waren geen ramen, balken, rommel of andere dingen waarvan ik dacht dat hij daar heel erg van zou schrikken.
Na een maand naar de binnen manege te gaan zijn we in de wei gaan rijden omdat de grond bevroren was en de bak dus niet mogelijk was in verband met de ongelijke grond.
Tot die tijd heb ik met een onduidelijke angst gereden want ik had nog steeds het minstens 2x in de week rijden niet opgepakt ivm het weer.
Daarna (ong. in Maart) konden we weer rijden in de bak en zijn we begonnen om het weer echt op te pakken. Dat ging wel redelijk al reed ik nog steeds met angst als er bijv. een fietser aankwam, een tractor in het weiland aan het ploegen was (helemaal aan de andere kant van de wei), er bij een andere stal naast die van ons een paard in de wei werd gelaten of er iets anders dan anders was.
14 mei heb ik mee gedaan aan een stalwedstrijd, ondanks dat er maar 3 in dezelfde klasse als mij meededen ben ik 2e geworden. Op de hoeveelste plaats ik uitkwam maakte me eigenlijk niet uit ik wou gewoon een ontspannen proef rijden en dat is gelukt.

Eigenlijk gaat het nu steeds beter, mijn pony heeft altijd elastiek om tijdens het rijden, hij is dan tenminsten rustig en loopt ook nog eens fijner, maar vorige week woensdag toen ik les had vertelde mijn instructrise dat we die zaterdag eens een keer zonder elastiek gingen rijden, ik wist dat hij dan veel sneller, fitter en schrikkeriger zou zijn maar op een rare manier verheugde ik er me heel erg op die zaterdag (5 juni) heb ik dus les gehad zonder elastiek, hij was inderdaad erg snel zeker in het begin maar ondanks dat heb ik heel fijn gereden:D. Vanaf nu ga ik elke les (2x i.d week) zonder elastiek rijden. Woensdag heb ik dat dus ook gedaan en ook toen ging het weer fijn al ik dan wel heel erg mijn best moet doen hem op een rustig tempo, en naar beneden te laten lopen.
Vooral zaterdag heb ik voor mijzelf wel een hoogtepuntje bereikt(niet arrogant bedoelt)

**Geplaatst**: 10-06-10 19:59

Geplaatst: 10-06-10 19:59

o sorry dat het zo'n lang verhaal is nu ik kijk hoe het eruit ziet is het toch een heel stuk langer dat ik gewild had

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-10 20:30

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-10 20:30

Joh meid, dat is toch niet zo'n lang verhaal. Heb je die andere (van die oudere mutsen

) niet gelezen? Nee grapje.
Hier is niemand een muts. Ik vind het heel goed van je dat je hier je verhaal schrijft. Heb je ook aan je instructice verteld dat je bang bent? Goede begeleiding kan je hiermee helpen. Ik spreek uit ervaring. Mijn verhaal is intussen een succesverhaal geworden. Met goede begeleiding.
Ik heb intussen mijn paard steeds beter onder controle. Hij leert ook ontzettend snel. De rijlessen gaan in alle rust. Heerlijk is dat. Ook de bosritten gaan geweldig. Hele stukken galopperen doen we ook al. Deze week was ik ook met mijn man in het bos. En wat denk je? HIJ pleurt er vanaf. En gelachen dat we hebben. (ik althans). Maar dat vond hij helemaal niet erg.
Weet je, iemand die echt angstig is, heeft een lange weg te gaan, maar het is wel de moeite waard. Bij mij heeft het een maand of 2 geduurd en ik kan je zeggen: ik ben vantevoren helemaal niet zenuwachtig meer. Als ik er op zit, heb ik wel heel af en toe nog eens zo'n "vlindertje" in de buik. Heel eventjes maar. Wat mijn begeleider gedaan heeft, is voor mij de goede manier geweest. Hij heeft me zelfvertrouwen gegeven. Heeft erin gestampt dat het paard onderdanig MOET zijn. Zeker omdat ik nog een jong paard heb, MOET ik hem zeggen hoe of wat. En dat heeft me het vertrouwen gegeven en heb ik gemerkt dat mijn paard vertrouwen in mij kreeg. In die 2 maanden heb ik zowat alles gedaan, behalve springen. Ik heb mijn paard duidelijkheid gegeven. Sinds ik weer op eigen terrein rijd, zijn er natuurlijk ook wel eens situaties geweest waar mijn paard een beetje schrik van had. Ik heb hem er wel altijd doorheen kunnen helpen. En dat geeft vertrouwen. Ik heb ook wel een heel braaf paard, hoor. Hij is nog nooit gemeen geweest, niet bokken, niet steigeren. Nooit geprobeerd mij eraf te gooien. Ik wist het wel. Ik heb het ooit eens in een bericht geschreven. Als ik hier doorheen kom, heb ik een superpaardje aan de mijne. En dat is ook zo. Ik geniet elke keer weer en kan niet wachten tot ik weer mag. Dat is zo fijn! Ik hoop voor iedereen hier dat ze ook zover komen. Ga ervoor!

**Geplaatst**: 10-06-10 22:01

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 10-06-10 22:01

hier gaat het ook steeds beter!
Ik denk zelfs, dat ik binnenkort eens in mijn uppie een rondje buiten om het erf ga doen.
Dochterlief heeft het vandaag gedaan met ons paardje, en waarom zou ik dat dan niet kunnen. Aan het paardje ligt het niet, die is gewoon superbraaf.
Ben echt nog steeds zo superblij, dat ik vorig jaar de knoop heb doorgehakt en een ander paard heb gezocht. Ik stap nu eindelijk weer zonder bibbers op, heb er weer zin in! Het is weer leuk om te rijden.
JIPPIE

**Geplaatst**: 11-06-10 01:32

Geplaatst: 11-06-10 01:32

Super goed topic!
hier wilik ook wat tips van!
ik zal ookmijn verhaal eventjes doen:D

mijn eerste paardje is een arabiertje.
ik moest hem zelf inrijden etc..
waarna alles goed ging bleek der toch iets mis te zijn!
en wat denkje ! hij deed altijd normaal enzo.. en ineens hij sprong uit zn dak!
ik heb hem altijd eerst wat moe laten worden met longeren...
maar bij een wedstrijdje bij ons op stal (stelde niks voor) begon die ineens te flippen,
hij sprong ineens van de hoefslag af terwijl ik dat niet voeldedat ie dat wou doen,
ik viel dus naar rechts, en terwijl hij bokte en probeerde te vluchten probeerde ik mezelf omhoog te trekken,
dat was gelukt, en ben dus gewoon weer gaan zitten.
Gewoon INEENS luisterde die niet meer naar de stem ''hoo''.
en maakte mezelf lang en ging achterover zitten in de galop,
er was geen stoppen aan!
na een paar rondjes rengalop stopte die eindelijk,
me hart ging razend, en was doodsbang, terwijl die dat nooit deed!
de tranen stonden in me ogen, en wou afstappen..
dus er werd gezegt dat ik niet af moest stappen anders durfde ik er helemaal niet meer op!
Dus ik bleef gewoon rustig zitten en ben wat gaan stappen..
na een half rondje stappen begon die weer raar te doen en begon te steigeren,
ikviel achterover maar kon me toch weer gelukkig vast houden aan het zadel
Toen die weer op de grond kwam begon die te bokken, het was net rodeo rijden

!
en ondanks die door bleefgaan met gek doen werd ik steeds banger,
maar ook consequenter, vervolgens ging die galopperen en nam een volte van 10 meter.
bij de hoefslag stopte die weer,
en hij deed bij de volgende bocht weer raar! het bleef gewoon doorgaan!
hij begon te steigeren en ik viel weer achterover, maar omdat ik in de bocht scheef op me zadel zat had ik geen grip op het zadel om vast te houden,
dus ik viel uit het zadel, achterover, maarr! tegelijkertijd viel me paard ook achterover!
Dikke auwie dus :|
ik was als de dood voorhem geworden..
Vervolgens had me leraar hem onderzocht of er een probleem zat, misschien met het gebit,
of met de singel of iets dergelijks,
en ineens trok die zich los en rendde weg,en probeerde iedereen aan te vallen en de kont toe te draaien,
gewoon INEENS vals
later hadden zehem te pakken en hebben hem flink laten rennen, dus op zn donder gegeven,
maar sinsdien was ik als de dood voor hem..
al me stalgenoten reden lekker op hun paarden en ik durfde gewoon niks meer

dus ik heb hem sins kort verkocht, en wil nu een goed ingereden paard..
Ik ben van de week op een handelstal geweest, er was een super leuke draver bij
die was ook helemaal mak etc..
Ik ben der toen opgestapt, terwijl ik ook onwijs nerveus was!
ik ben eerst een volte gaan stappen, met allemaal trillingen in me lichaam..
en vervolgens heb k me der overheen gezet en ben een stukje gaan draven,
ze deed het hartstikke goed, maar op de een of andere manier ben ik toch bang dat zij het ook gaat doen, maar ik wil haar zo graag hebben!
en natuurlijk de dravers draven anders dan de gewone arbeids-draf..
daar moetik dus ook aan wennen,

Wie oh wie ken mij goeie tips geven, ik ben nubang voor elk paard maar wil toch verder gaan met rijden!
Ik moet en zal gaan rijden maar me angst blijft,
en ik wil haar zondag gaan halen,

Maar wat moet ik doen om zeker te zijn van mezelf en dat ik het paard niet zenuwachtig wil maken door mijn gevoelens?
ikwil ook lekker gaan rijden met stalgenoten, en leuke oefeningen doen

Ze is echt heel braaf! Maar ik ben super nerveus!

**Geplaatst**: 11-06-10 01:47

Geplaatst: 11-06-10 01:47

Oakland1990 schreef:
Zo, er zit toch nog een beetje leven in het topic.

Hier iemand die geen druppels meer nodig heeft. Ik heb ze nog wel in de kast staan, maar ik zou niet weten waarom ik ze nodig heb. Ik ben niet bang meer, ook niet als er fietsers voorbijrijden, of auto's. De laatste keer op wedstrijd was ik met mijn 2e proef ook rustig, dus het loopt goed hier. Zal binnenkort wel eens een foto plaatsen.

wat zijn dat voor druppeltjes?

**Geplaatst**: 16-06-10 20:47

Geplaatst: 16-06-10 20:47

Ja mijn instructrice weet van mijn angst en helpt me daar wel goed bij

heb vandaag weer les gehad en had een hele droge mond(reed al 1 1/2 uur zolang omdat hij er elke keer vandoor ging en veel te veel energie had) dus oranje plastic bekertje (i.v.m WK) met ranja erin komt een meisje die er ook rijd dat in de bak brengen, mijn pony ziet het en vind het bekertje erg eng, toen m'n instructrice hem van steeds dichterbij laten zien enzo en hij was maar aan het achteruitlopen en hij stond helemaal te trillen, ik vond het wel een beetje eng maar het viel reuze mee een maandje geleden had ik het heel erg eng gevonden denk ik dus het einde begint in zicht te komen