Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
moowsy schreef:Ik heb ook nog even een jaartje op de pony van steffie4ever gereden, 1x in de week. Ook nu heb ik nog verzorgpony's(een 1/4 new-forest
/ 3/4 arabier) een fries, en een aantal welshjes bij Stal Thamen.
steffie4ever schreef:moowsy schreef:Ik heb ook nog even een jaartje op de pony van steffie4ever gereden, 1x in de week. Ook nu heb ik nog verzorgpony's(een 1/4 new-forest
/ 3/4 arabier) een fries, en een aantal welshjes bij Stal Thamen.
en daar zijn hunter en ik je nog steeds dankbaar voor![]()
*ik had toen een gebroken pootje![]()
*
Odie schreef:Ik zat voor het eerst van mn leven op een paard toen ik 12 was.
Toen ik 13 was vond ik ergens een 17-jarige kreupele hoestende slachtpony en dat werd mijn 'poetspony' zodat ik hem nog een paar fijne laatste weken van zijn leven kon berzorgen.
Het liep echter anders, want toen ik 14 was werd er een startkaart aangevraagd, ik had dus die slachtpony opgelapt en opnieuw zadelmak gemaakt. Sinds mijn eerste officiele wedstrijd heeft het alleen maar winstpunten en prijzen geregend.
Toen ik 15 was reden we samen Z dressuur en M-springen, vervolgens hebben de eigenaren van die pony hem aan mij gedoneerd omdat ik zo'n sterke band met hem had opgebouwd.
Uiteindelijk werden we Z2 dressuur met een hele berg winstpunten. In 2001 werd hij 21 jaar en dat vond ik wel een geslaagd moment om hem uit de sport te halen, hoewel hij het nog makkelijk aankon, maar ik werd er wat groot voor.
Ik heb die pony nu nog steeds, nog steeds in goede conditie, 25 jaar oud en ik roem hem nog elke dag om zijn superkarakter: vechtersmentalitiet, hij geeft écht nooit op, wil altijd werken, niemand anders dan ik kan hem rijden. Ik kan met hem lezen en schrijven.
Ondertussen heb ik niet stilgezeten, ik heb van rijden, africhten en uitbrengen mijn beroep gemaakt. Ik heb ontelbaar veel paarden zadelmak gemaakt. Het leukst vind ik om paarden die voor een ander onberijdbaar zijn weer te 'repareren' en handelbaar te maken. Na mijn ponytijd heb ik nog 10 startkaarten gehad op andere paarden en deze zeer verdienstelijk uitgebracht in de dressuursport. (springen heb ik na mn pony niet veel meer gedaan)
Conclusie: Ik heb een gigantisch penny-verhaal getypt, maar de moraal van het verhaal is dat ik nu bijna 10 jaar aan het paardrijden ben.
Sullie97 schreef:Ik vind dit een heel mooi verhaal, veel succes verder met het rijden!
(Het moest er gewoon even uit, want ik vind het echt mooi, zoveel doorzettingsvermogen, tenminste dat komt bij mij zo over.)