Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-06-04 12:47

Geplaatst: 10-06-04 12:47

Cassidy schreef:
Ik heb een collega gehad die helemaal in de "Tae Kwon Do" zat. Hij heeft zelfs meegedaan aan de Olympische Spelen in Barcelona, won daar goud, en kon het over niets hebben dan over het verleden, over de tijd dat hij bezig was met de topsport. Hij had zijn school niet afgemaakt, verder geen opleiding genoten, en had gigantische problemen dat hij niet meer in het middelpunt stond, en de agressie die hij bij zich droeg niet meer in de sport kwijt kon. Hij had dan ook grote problemen om zich weer te integreren in de maatschappij, deed zich groot voor, blufte alles aan elkaar vast tot hij ineens bij ons op straat stond.

Ik heb groot respect voor de mensen die naast hun topsport nog een volwaardige studie volgen, en zich blijven voorbereiden op hun toekomst na de sport. Meestal kunnen ze in de sport terecht als trainer ( zie veel voetballers) maar daar zijn ook maar een bepaald aantal plekken voor.

Daar heb je idd groot gelijk in mensen blijven altijd in het verleden hangen,maar daar word je niet beter van,je moet vooruit kijken.Een studie is ook zeker heel belangrijk.

**Geplaatst**: 10-06-04 13:16

Geplaatst: 10-06-04 13:16

Ik had ooit een collega die jarenlang roeide in de Twente Vier, naast zijn studie aan de UT. Hij heeft jaren van zijn leven aan de top meegedraaid, maar raakte geblesseerd in de aanloop naar Sydney 2000. Einde topsportcarriere: hij kon nog wel op lager niveau verder roeien, maar topsport zat er voor hem niet meer in. Een geluk voor hem was dat hij niet in een gat viel qua studie/opleiding: hij had zijn studie afgerond, was deskundig op zijn vakgebied en kon zijn ei kwijt in zijn werk. Maar stel dat hij altijd alleen maar had geroeid? Dan ben je een eind in de 20 en dan heb je alleen je sport - waar je weinig meer mee kunt. Alleen bezig zijn met je sport lijkt me toch wel erg riskant hoor. Hoewel, je kunt natuurlijk altijd nog trainer worden. Knipoog

Wat op de vorige pagina werd gezegd, dat vind ik ook wel een goeie. Voor veel sporten ben je op een gegeven moment te oud. Maar in de paardensport gaat dat niet op! Ik denk dan maar weer aan het EK-team Endurance dat vorig jaar september naar Ierland ging: dat bestond uit vier vrouwen die allen rond de 40 waren. En ze werden als team nog 3e van Europa ook. Haha!

Tenslotte nog een quote van die collega: 'Ieder jaar topsport kost je een jaar van je leven'. Haha!

**Geplaatst**: 10-06-04 14:45

Geplaatst: 10-06-04 14:45

Het slechtste voorbeeld is misschien wel Bettine Vriesekoop. Ik ken de vrouw met wie zij dubbels speelde en beide vrouwen zijn emotioneel volledig geknakt na hun piek in de sport.

Maar zolang je niet helemaal verzandt in je sport (aan niets anders meer denkt), moet het volgens mij wel 'te overleven' zijn. Als je alleen maar doortankt op prestaties en overwinningen, kom je vanzelf een keer in een diep dal terecht, omdat gewoon niemand dat eeuwenlang volhoudt. Mensen die goed relativeren komen de topsport altijd beter uit. Dat verschilt natuurlijk ook per sport.

Leuk voorbeeld is dat veel mensen denken dat Anky heel eenzijdig is en alleen nadenkt over paarden. In een kwis dacht de kandidaat dat zij een aantal dingen niet zou weten, terwijl ze kennelijk zo geengageerd is dat ze zelfs wist wat W-Alexander allemaal heeft gestudeerd! Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-04 14:52

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-04 14:52

Uums. Ik ben het met je eens. Maar wat als je op vrij jonge leeftijd begint met de topsport, zoals die turnstertjes? Die meiden groeien op met die sport. Met name als ze in de pubertijd komen, en zich dan een persoonlijkheid gaan aanmeten, is het moeilijk om te ontkennen dat de sport ze die persoonlijkheid geeft.

**Geplaatst**: 10-06-04 15:39

Geplaatst: 10-06-04 15:39

Dat is idd het verradelijke ervan. Niet alleen de puberteit, maar ook de soms beulen van trainers die de turnstertjes voor niets anders gebruiken dan voor hun eigen eer & glorie, breken die meiden vaak ontzettend op. Dat is ook wat met Bettine is gebeurd. Echt vreselijk, want psychisch-emotioneel zijn zulke mensen volledig kapot na hun sportcarrière.

En dan is het zeker de sport (en de idiote dingen die aangerukt worden om die sport zo perfect mogelijk tot uitvoer te brengen) die daartoe heeft bijgedragen.

Dat is overigens ook nog steeds te erg het geval bij schreeuwende vaders die hun dochters vanaf de zijlijn over hindernissen drillen. Hoe gaat zoiets dan aan de etenstafel, vraag je je dan bezorgd af.

**Geplaatst**: 10-06-04 15:43

Geplaatst: 10-06-04 15:43

ik denk dat sport goed voor je ontwikkeling is. Ik denk dat topsport funest is voor de ontwikkeling

**Geplaatst**: 10-06-04 15:59

Geplaatst: 10-06-04 15:59

Topsport is naar mijn mening pas funest als je echt nergens anders meer oog voor hebt. Als het enige wat je in je leven hebt wegvalt, heb je simpelweg niks meer en dan is het denk ik niet zo gek als je in dat gat valt. zolang je geen oogkleppen ophoudt denk ik dat het allemaal wel goed kan komen.
Jonge turnsters vind ik ook een ander verhaal. die kinderen worden al zó vroeg (bijna) gedwongen om elke dag maar weer die discipline op te brengen, dat ze vergeten dat ze kind zijn. ik vind niets erger dan dat. tuurlijk willen die kinderen ook graag presteren, maar je maakt mij niet wijs dat die kinderen nooit lekker willen 'spelen'.
volwassenen die bewust kiezen voor topsport kunnen dingen denk ik toch iets beter rationaliseren en zullen denk ik minder snel problemen krijgen.

**Geplaatst**: 10-06-04 17:21

Geplaatst: 10-06-04 17:21

Ik denk dat het belangrijk is dat je niet in een droomwereldje terrecht komt. Ik heb zelf twee ek's gereden bij de pony's en wat we daar allemaal hebben meegemaakt aan ouders die veel te fanatiek werden en hun kinderen het team in droomde, terwijl ze er nog lang niet mee klaar waren. tot op het bedrijgen van de bondscoach toe!

Daarnaast is het belangrijk, dat je er een levenje langs houud en ook leuke dingen blijft doen.
Op dit moment rijd ik alleen op landelijk en Nationaal nieau en zelden internationaal, simpelweg omdat ik op deze manier de kost kan verdienen, wat niet meevalt in paardentop. Wat veel mensen gewoonweg niet kunnen begrijpen.
Als er voor mij geen paarden meer zijn is er maar een optie en dat is de vrachtwagen, heel veel anders heb ik na de mavo en deeltijd deurne niet gedaan...

**Geplaatst**: 10-06-04 17:52

Geplaatst: 10-06-04 17:52

voor sommige mensen ligt het misschien ook wel anders omdat die de kost niet hoeven te verdienen met de paardensport...

**Geplaatst**: 10-06-04 18:07

Geplaatst: 10-06-04 18:07

Ik denk dat dat een uitzonderingspositie is, al zullen veel ruiters/amazones wel te beschikking hebben over een startkapitaal met medewerking van familie, werk etc.

Ik denk ook dat er 2 kanten zitten aan topsport.
Je kan er enorm veel van leren en dan sluit ik me aan bij het verhaal van Danielle.
Maar als je niet hard genoeg bent kan het je ook net zo snel weer kapot maken.

Ik zelf heb het een beetje met de fokkerij.
Ik help de eigenaar om keuzes te maken voor hengsten, om tot die keuzes te komen doe ik veel research.
Ik heb inmiddels contacten in Amerika, Ierland en Duitsland, vooral mijn talenkennis is verbetert.
En je wordt er ook zelfstandiger door.
Het is niet de bedoeling dat dit hobby blijft, ik wil later ook zelf paarden fokken.
Met bijvoorbeeld een baan van 20 uur erbij.
Over een jaar heb ik een HBO opleiding afgerond en dan probeer ik nog 2 jaar naar de universiteit te gaan.

Je moet er alleen wel voor zorgen dat je op eigen benen blijft staan.

**Geplaatst**: 10-06-04 18:38

Geplaatst: 10-06-04 18:38

adriana"]
Ik denk dat dat een uitzonderingspositie is, al zullen veel ruiters/amazones wel te beschikking hebben over een startkapitaal met medewerking van familie, werk etc.

Ik denk ook dat er 2 kanten zitten aan topsport.
Je kan er enorm veel van leren en dan sluit ik me aan bij het verhaal van Danielle.
Maar als je niet hard genoeg bent kan het je ook net zo snel weer kapot maken.

Je moet er alleen wel voor zorgen dat je op eigen benen blijft staan.
[/quote]

Je moet keihard zijn en heel veel doorzettingsvermogen hebben.En tuurlijk paardensport is en blijft kei en keihard werken,want een vetpot is het niet.Ik heb lang bij Dressuurstal van Baalen gestaan en dan een half jaar bij Springstal Voorn gezeten en dat was heel hard werken van s'morgens vroeg tot s'avonds laat,anders red je het als paardenbedrijf niet.Maar dat moet je er voor over hebben als je echt wat wil bereiken.

[quote="schoentje schreef:
Ik denk dat het belangrijk is dat je niet in een droomwereldje terrecht komt. Ik heb zelf twee ek's gereden bij de pony's en wat we daar allemaal hebben meegemaakt aan ouders die veel te fanatiek werden en hun kinderen het team in droomde, terwijl ze er nog lang niet mee klaar waren. tot op het bedrijgen van de bondscoach toe!

Dat heb ik idd ook meegemaakt,ik ben gelukkig nooit gedwongen om te rijden,of te presteren ze moesten me af en toe een beetje afremmen omdat ik mischien wel te graag wil.Maar het moet altijd een vrije keus blijven en niet doordat andere druk op je uit oefenen om het te doen.

**Geplaatst**: 11-06-04 10:27

Geplaatst: 11-06-04 10:27

Ik denk dat het belangrijk is dat je naast je paardensport altijd een buffer hebt.
Vroeger wilde ik ook naar Deurne, mijn ouders hebben dit ook afgeraden omdat er toch nog meer is dan alleen paarden. Dit neemt niet weg dat de paarden wel een van de belangrijkste dingen zijn in mijn leven.
Vorig jaar heb ik mijn HBO diploma gehaald, en daar doe ik nu niet zo heel veel mee. Ik heb de studie gevolgt met als doel een goed papier op zak te hebben waar je altijd op kan terug vallen als het in de paardenwereld niet helemaal loopt zoals je zou willen.

Ik ben pas op latere leeftijd echt serieus gaan rijden. Bij de pony´s was het gewoon leuk, en voor de fun.
Nu ben ik daar heel serieus mee bezig en bouw mijn wereldje nu om de paarden, trainen en wedstrijden heen. Tot nu toe vind ik het heel erg leuk maar ik vind het wel belangrijk dat je met beide benen op de grond blijft staan en realistisch blijft denken!

Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg Haha!

**Geplaatst**: 11-06-04 10:34

Geplaatst: 11-06-04 10:34

Ik ben het ook eens met veel van jullie. Dat is ook de reden dat ik nu studeer en het paardrijden op een laag pitje heb gezet. Maar ik moet wel zeggen dat de paardensport verschrikkelijk verslavend werkt. Sowieso zou ik niet meer zonder paarden kunnen,maar de drang om echt weer te kunnen presteren zit er ook nog steeds. Dat komt denk ik ook wel een beetje door de manier waarop het eraan toegaat binnen de (paarden)sport. Als je goed presteert tel je helemaal mee,kent iedereen je ,doet iedereen aardig (alhoewel 80% alleen in je gezicht aardig is en achter je rug om iets anders zegt),sta je in de paardenkrant,etc.. Als je dan een tijdje weg bent of minder presteert is het opvallend hoe snel sommige mensen je 'vergeten'..
Als ik dan omga met m'n niet-paardenvrienden merk ik hoe weinig het voorstelt of je wel of niet goed bent in je sport. En dat is wel goed denk ik...
Maar toch ....als ik dan weer op een wedstrijd kom begint het weer te kriebelen Knipoog

**Geplaatst**: 11-06-04 11:20

Geplaatst: 11-06-04 11:20

schoentje schreef:
Ik denk dat het belangrijk is dat je niet in een droomwereldje terrecht komt. Ik heb zelf twee ek's gereden bij de pony's en wat we daar allemaal hebben meegemaakt aan ouders die veel te fanatiek werden en hun kinderen het team in droomde, terwijl ze er nog lang niet mee klaar waren. tot op het bedrijgen van de bondscoach toe!

Daarnaast is het belangrijk, dat je er een levenje langs houud en ook leuke dingen blijft doen.
Op dit moment rijd ik alleen op landelijk en Nationaal nieau en zelden internationaal, simpelweg omdat ik op deze manier de kost kan verdienen, wat niet meevalt in paardentop. Wat veel mensen gewoonweg niet kunnen begrijpen.
Als er voor mij geen paarden meer zijn is er maar een optie en dat is de vrachtwagen, heel veel anders heb ik na de mavo en deeltijd deurne niet gedaan...

Ik heb ook niets anders aan opleiding dan wat jij hebt Schoentje, en ik heb nu ook een leuke gewone baan. Dat is best mogelijk hoor! Tis ff aanpassen Haha!

**Geplaatst**: 11-06-04 16:51

Geplaatst: 11-06-04 16:51

Ik heb ook altijd aan topsport in de paarden willen doen en mijn ouders waren het daar helaas niet mee eens en dat is wel HET grote verschil in het bereiken van topniveau. Zoals Danielle schrijft, ze heeft wel de onvoorwaardelijke steun van haar ouders vooral ook financiel.
Helaas was dit bij mij niet het geval..... maar ik geef niet op. Ik heb zelf een paard gekocht waar ik hard voor gewerkt heb. Het is een Metall x Chronos en ik ( en de africhtingsstal) hebben er hoge verwachtingen van. Dus ik ga er nog steeds voor en ik leg er vrijwillig alles voor opzij en dat is voornamelijk geld maar zeker ook tijd.

Of ik hierdoor dingen mis? Waarschijnlijk wel maar ik ben er heel goed achtergekomen dat ik niet zonder de paardensport kan en dat dat op geen andere manier op te vullen valt voor mij.
Ik heb wel wat geleerd van mijn ouders en dat is een studie volgen. Omdat zoals anderen ook al schreven, met paarden ben je niet echt met je intellect bezig en dat is toch heel jammer om dat niet te benutten. Dus ik ga gewoon naar de universiteit maar daarnaast zal mijn tijd opgaan aan het paard en het werken om het paard te kunnen betalen.

Een paardenopleiding volgen lijkt mij niet handig omdat het idd geen toekomst biedt na een ongeluk of iets dergelijks. En zolang je niet voor jezelf kan beginnen/werken blijf een een "stalhulp" en dat is echt niet voor mij weggelegd. Het is ook vrij eenzaam werk en fulltime in de paarden maakt je wereld erg klein. Hoewel ik zeker de kans gehad heb, sta ik toch echt liever zelf in de spotlights. Dus goede opleiding, sparen en voor jezelf beginnen en zowaar....... daar heb je geen paardenopleiding voor nodig!

**Geplaatst**: 11-06-04 21:13

Geplaatst: 11-06-04 21:13

Door alle jaren heen heb ik ze zien komen en gaan, ouders die met een privé-jet de muziek voor hun zoon of dochter kwamen ophalen, ouders die op wedstrijden vier stallen huurden om hun spullen kwijt te kunnen, ouders die 200 km van het wedstrijdterrein gingen zitten omdat daar het enige 5 sterren hotel was. De kinderen ondergaan dit vaak als extra druk, en willen iets terug doen. Hierdoor ontstaan vaak de problemen, ze kunnen de verwachtingen van hun ouders en/of sponsors niet direct waarmaken, want zo werkt het (gelukkig) niet in de dressuursport. Alleen een hele lange adem en veel doorzettingsvermogen kan zorgen voor een succesvolle topsportcarriëre. En aangezien slechts een heel klein percentage deze ultieme opoffering willen of kunnen brengen, lijkt het mij dat een vangnet in de vorm van een goede opleiding een absolute must is.

Jaren geleden zat ik op een strobaal in de stal met een huilende dressuuramazone, die ten einde raad was omdat haar vader (sponsor) bij de organisatie had afgedwongen dat zij samen met Anky een show zou rijden, en dit terwijl ze net kwam kijken.

Ik zou er een zeer lijvig boek over kunnen schrijven, trouwens de psycholoog van de KNHS ook.

Theo

**Geplaatst**: 11-06-04 21:59

Geplaatst: 11-06-04 21:59

Mijn ouders waren er fel op tegen toen ik wilde stoppen met hockeyen. Zat in A1, speelden 1e klasse en werden kampioen. Dus het jaar er op (topklasse) zou nog meer trainen worden, nog meer reistijd met wedstrijden enz. Ik voelde me totaal niet op mijn plek in het team. 9 jaar lang was het gezellig, presteren, maar wel lol hebben, maar de laatste 2 jaar was het alleen maar presteren, presteren presteren. Een training missen was meteen tijd reserve staan, enz. Ik kon er absoluut niet tegen dat mijn week door mijn trainer werd ingeplant.
Daarnaast reed ik ook nog 5x per week mijn pony, en had dus naast school totaal geen tijd voor andere dingen dan sporten.
Maar mijn ouders waren bang dat ik me volledig op het paardrijden zou storten en geen team-verband, alleen maar met paarden bezig zou zijn.
Opzich is het meegevallen, want ik heb nu ook tijd voor andere dingen Knipoog

Maar mijn ouders hebben wel heel duidelijk laten merken dat ik goed moet beseffen dat er ook nog iets naast paardrijden is Knipoog

Maargoed, top sport zal ik nooit halen met paardrijden Knipoog

**Geplaatst**: 05-07-04 14:36

Geplaatst: 05-07-04 14:36

Als de paardensport alles voor je is, is het moeilijk om je daarover heen te zetten, als je weet dat je niet genoeg talent hebt, en je pony of paard is niet goed genoeg voor de topsport. Je wilt het zo graag en je blijft toch doortrainen, wat je ook kunt gaan overdrijven. Ik herken het heel goed, en je bij zoiets neerleggen is heel moeilijk. En om dan iets anders te gaan doen als paardrijden en bij de paarden zijn lijkt dan te veel op opgeven, en dat is iets wat je niet wil! Waar een wil is, is een weg! Zeg ik altijd maar.. Knipoog

**Geplaatst**: 05-07-04 14:59

Geplaatst: 05-07-04 14:59

Ben ik helemaal met je eens. Heb vaak genoeg paarden mee gemaakt waarvan ik dacht nou hier ga ik het echt niet mee redden deze heeft gewoon geen talent. Maar als je dan na lang door trainen en gewoon vol blijft houden en de paarden kans en tijd geeft werden ze vaak beter dan de paarden waarvan ik meteen dacht dat ze het zouden halen.

**Geplaatst**: 06-07-04 12:23

Geplaatst: 06-07-04 12:23

hoho schreef:
Ben ik helemaal met je eens. Heb vaak genoeg paarden mee gemaakt waarvan ik dacht nou hier ga ik het echt niet mee redden deze heeft gewoon geen talent. Maar als je dan na lang door trainen en gewoon vol blijft houden en de paarden kans en tijd geeft werden ze vaak beter dan de paarden waarvan ik meteen dacht dat ze het zouden halen.

Ik heb Idd ook paarden getraind die niet het 'talent' hadden,maar als je ze dan toch zo ver krijgt is dat echt een kroon op je werk!!En dan zie je maar dat je met doorzettingsvermogen toch ook een eind kan komen!!

**Geplaatst**: 06-07-04 13:29

Geplaatst: 06-07-04 13:29

ik ben het er mee eens, ik heb 2 jaar geleden de kans gehad om samen met mijn vader en stiefzussen een groot bedrijf in de paarden op te starten ik was toen net 15 geloof ik (veel te jong dus) ik vond het een geweldige uitdaging.

door familie omstandigheden is dit niet door gegaan, mijn stiefzussen zijn gestopt met rijden, zij hebben jaren lang op top niveau mee gedraait verschillende ek's gesprongen en gewonnen, alle maal op zeer jonge leeftijd. ze zijn gestopt toen ze 24 waren, ze hadden het echt helemaal gehad, ze wilde weer leven...... op zoek naar werk, dat was een probleem het enige wat ze konden was gaan werken in een winkel (op zich niets mis mee maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel) ze werken hier nu alweer 2 jaar in en hebben dat ook gehad maar ja ze kunnen weinig anders, ze leven nu weer veel fijner als toen.

ik ben nu heel blij dat ik gekozen heb om te gaan studeren en niet naar deurne ben gegaan wat eigenlijk geplant was en mijn leven niet aan de paarden heb gegeven, ik ben door hun gaan zien hoe belangrijk een goede opleiding is en dat je weinig kan na je paardensport cariere.

natuurlijk wil je alles voor je sport geven en het is inderdaad een kroon op je werk.

**Geplaatst**: 06-07-04 21:01

Geplaatst: 06-07-04 21:01

Er zijn er Idd maar heel weinig sporters,die van hun hobby en sport hun werk kunnen maken.En daar moet je zeer zeker mee oppassen!!

**Geplaatst**: 07-07-04 07:45

Geplaatst: 07-07-04 07:45

Paardensport, op welk niveau dan ook, is vaak al intensiever dan menig andere sport. 5à 6x per week trainen terwijl je op basis niveau rijdt is heel normaal. Kinderen die paard en school combineren zouden toch wel wat meer respect mogen krijgen van hun school. Andere sporters komen vaak veel sneller in een topsportbegeleidingsklas, neem b.v. voetballers, turners en zwemmers, 1 keer hebben die een succesje en meteen wordt er een batterij aan begeleiding opengetrokken. Ruiters daarentegen zijn volledig afhankelijk van hun ouders en trainers. Misschien zou het KNHS hier een rol in moeten gaan spelen, voorlichtings materiaal voor decanen b.v. zodat die weten wat paardensport voor dicipline en werk meebrengt. Dan kunnen ook deze kinderen al op school wat meer begeleiding krijgen zodat ze sport en opleiding kunnen combineren. een voorbeeld: Saskia zat in de klas met een goede jeugdtennisser, deze jongen kreeg vrij om te trainen, kreeg begeleiding voor zijn studie, mocht naar wedstrijden onder schooltijd en kreeg soms apart les om weer te worden bij gespijkerd. Saskia reed in dezelfde periode Z2 dressuur pony's en was 14 jaar. Met heel veel moeite mocht ze dan( samen met haar clubgenootje) naar Indoor Friesland waar ze zich voor de finale hadden geplaatst. Volgende dag moest ze echter wel gewoon de wiskunde toets maken. Over verschillen gesproken!

**Geplaatst**: 07-07-04 08:19

Geplaatst: 07-07-04 08:19

dat lijkt me wel een strak plan, als je wat hoger in de sport rijd, dat ze daar rekening mee gaan houden op school, laatst toen ik op vrijdag de pavo cup selectie had, vertelde ik gewoon dat het om een nederlands kampioenschap ging, en zonder te aarzelen had ik vrij Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-04 09:58

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-04 09:58

rockey schreef:
dat lijkt me wel een strak plan, als je wat hoger in de sport rijd, dat ze daar rekening mee gaan houden op school, laatst toen ik op vrijdag de pavo cup selectie had, vertelde ik gewoon dat het om een nederlands kampioenschap ging, en zonder te aarzelen had ik vrij

Die scholen bestaan al. Ik heb toendertijd ook op een dergelijke school gezeten. Je kan dan aangeven of je op nationaal of internationaal niveau presteerd. Dit wordt dan bevestigd door de KNHS.

Naar aanleiding daarvan krijg je een aangepast rooster met minder uren, waarbij je vakken zoals gym, informatica, tekenen, etc kan laten vallen. In mijn geval mocht ik bv ook 3 ipv 4 uur Engels per week volgen.

Overigens was ik van dat laatste niet zo te spreken, want het werd helemaal niet goed opgevangen als je dat uur had gemist, zodat je gauw even bij een klasgenoot de boel moest overnemen en een overhoring in de gang moest inhalen, zodat je de daaropvolgende les wéér mistte.

Maar dat is al een heeeeele poos geleden, dus ik neem aan dat dat inmiddels is bijgeschaafd.